Περιγραφή – αφήγηση γεγονότων ή περιστατικών με
ατυχήματα που είδα ή άκουσα
Περιστατικά
ατυχημάτων τα οποία ευτυχώς είχαν αίσιο τέλος και αποτελούν τώρα αστείες
αναμνήσεις. Πολλές φορές λόγο….τύχης ένα ατύχημα την τελευταία στιγμή δεν γίνεται….φανταστείτε όμως να έλειπε η …τύχη).
Τα κείμενα που ακολουθούν εντάσσονται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης:
" ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ"
«Προχθές το πρωί πηγαίναμε με την αδερφή μου στο σχολείο.
Ο δρόμος είχε
πολλή κίνηση και γι’ αυτό τον ελέγχαμε πρώτα καλά και μετά τον διασχίζαμε
Στο τελευταίο τετράγωνο μείναμε άφωνες! Ένα παιδί του
γυμνασίου ερχόταν με το ποδήλατό του, αλλά δεν σταμάτησε στη διασταύρωση για να
ελέγξει τον δρόμο κι έτσι ένα φορτηγό έπεσε πάνω του.
Κλείσαμε με τα
χέρια τα μάτια μας , για να μην αντικρύσουμε το φοβερό θέαμα.
Κάποιοι περαστικοί έτρεξαν να δουν τι είχε συμβεί. Έτσι
τρέξαμε κι εμείς με όσο κουράγιο είχαν βρει τα πόδια μας από τον τρόμο.
Το παιδί είχε
πέσει κάτω από το φορτηγό, αλλά ευτυχώς δεν το βρήκαν οι τροχοί. Μόνο που είχε
χλομιάσει από το φόβο του και έτρεχε λίγο αίμα από τα γόνατά του.
Όταν συνήλθε
ομολόγησε το σφάλμα του. Είπε ότι ήταν αφηρημένο και δεν πρόσεξε το φορτηγό που
ερχόταν. Αυτό είπε και στην τροχαία που ήρθε σε λίγο για ανάκριση.
Αλλά επιτρέπεται απροσεξία στο δρόμο;
Δεν πρέπει να προσέχουμε όταν κυκλοφορούμε με τα ποδήλατά
μας;
Καιρό τώρα
ζητούσα από τον πατέρα μου να μου πάρει ένα ποδήλατο, αλλά μετά από αυτό δεν
του το ξαναζήτησα»
ΜΑΡΙΝΑ Θ.
« Στους ανθρώπους συχνά συμβαίνουν ατυχήματα, άλλοτε
σοβαρά, άλλοτε ασήμαντα. Κάποιες φορές
από δική τους απροσεξία και κάποιες από λάθος άλλων.
Εμένα μου
συμβαίνουν συχνά ατυχήματα, ευτυχώς όχι σοβαρά, όπως να παραπατήσω ή να στραμπουλίξω
το πόδι μου. Μια φορά έπεσα και πάνω σε ένα δέντρο καθώς περπατούσα στο
πεζοδρόμιο, γιατί δεν το…είδα!
Υπήρξε όμως μια
φορά που χτύπησα λίγο πιο σοβαρά. Συγκεκριμένα πέρσι όταν πήρα καινούριο
ποδήλατο. Ήξερα ότι ήταν λίγο μεγάλο για μένα αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που
ήθελα να το πάρω οπωσδήποτε . είχε και το αγαπημένο μου χρώμα, μοβ.
Ανυπομονούσα να κάνω την πρώτη μου βόλτα.
Το Σάββατο λοιπόν
, πήγα μαζί με την οικογένειά μου επίσκεψη στον παππού και μιας εκεί που μένει
ο παππούς είναι απέναντι μια αλάνα, επιτέλους θα έκανα την πρώτη μου βόλτα.
Βέβαια για να
ανέβω και να κατέβω από το ποδήλατο έπρεπε να πατήσω στο πεζοδρόμιο, αλλά ήμουν
σίγουρη ότι θα τα κατάφερνα. Ανέβηκα και ξεκίνησα. Στη αρχή ήταν υπέροχα αλλά
κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσω και τότε άρχισαν τα δύσκολα. Σταμάτησα μακριά
από το πεζοδρόμιο, το πόδι μου δεν ακούμπησε κάτω και βρέθηκα ξαπλωμένη κάτω
στο δρόμο με το ποδήλατο από πάνω μου.
Όταν σηκώθηκα
είδα ότι έτρεχε αίμα από το γόνατό μου και παρόλο που δεν πονούσα , από την
τρομάρα μου άρχισα να κλαίω. Μετά έβαλα τις φωνές και φυσικά όλοι έτρεξαν να δουν τι έπαθα. Με πήγαν σπίτι
με περιποιήθηκαν ενώ εγώ ρώταγα , τι έγινε το ποδήλατο.
Οι επόμενες
μέρες ήταν πολύ ωραίες πρώτον, γιατί επιτέλους είχα κι εγώ ένα λίγο πιο σοβαρό
ατύχημα και δεύτερον γιατί όλοι με
περιποιόντουσαν λίγο παραπάνω απ’ ότι συνήθως.
Τώρα πια το
σημάδι έχει φύγει και αφού κι εγώ ψήλωσα λιγάκι λέω να βγάλω το ποδήλατο από
την αποθήκη και να προσπαθήσω ξανά.
Θα σας δώσω και
μια συμβουλή, αν δεν σας περιποιούνται αρκετά, κάντε αυτό που έκανα κι εγώ….εγγυημένο αποτέλεσμα!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ Σ.
« Χθες εγώ και τέσσερις φίλοι μου πήγαμε σε ένα πάρτι
γενεθλίων.
Περνάγαμε
τέλεια, μέχρι που ήρθε η ώρα της τούρτας. Η φίλη μου έσβησε τα κεράκια και μετά
από ένα δυνατό χειροκρότημα αποφασίσαμε να παίξουμε τουρτοπόλεμο. Για την
ακρίβεια πόλεμο φαγητών. Το νόημα του παιχνιδιού ήταν να μην μας ακουμπήσει το
φαγητό αλλιώς χάνουμε.
Της Αγγελικής
της έπεσε μια μακαρονάδα στη μούρη! Ήταν τόσο αστείο. Της Κυριακής μια πίτσα και της έμεινε ένα κομμάτι στο στόμα να το μασουλάει. Όμως
μετά συνέβη κάτι τρομερό! Η Αγγελική έριξε καταλάθος στην Χριστίνα την τούρτα μαζί
με το …πιάτο στο πρόσωπο!
Η Χριστίνα χτύπησε τόσο που έπεσε λιπόθυμη στο πάτωμα! Εμείς
δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Φοβηθήκαμε πολύ! Προσπαθήσαμε να βγάλουμε το σπασμένο
πιάτο από το πρόσωπό της. Μετά σηκώθηκε και
αρχίσαμε όλοι να γελάμε! Μιλάμε σκάσαμε στα γέλια! Το πρόσωπό της ήταν άσπρο, η
μύτη της κόκκινη και το κεφάλι της μπλε από την τούρτα! Ήταν τόσο αστείο! Ήταν σαν
κλόουν! Χα!χα!
Σταματήσαμε να γελάμε μόνο όταν μας είπε ότι πόναγε
πολύ! Την καθαρίσαμε και είδαμε στο μέτωπό
της μια τεράστια μελανιά. Την πήγαμε στο γιατρό.
Ο γιατρός είπε να της βγάλουμε μια ακτινογραφία.
Πήγαμε την βγάλαμε και ξαναπήγαμε στο γιατρό. Αυτός βλέποντας την ακτινογραφία της
είπε πως δεν είναι τίποτα σημαντικό και της ζήτησε να ξεκουράζεται.
Ήταν μια
άτυχη αλλά και αστεία μέρα! Γελάσαμε, στεναχωρηθήκαμε και περάσαμε τέλεια! Πριν φύγω της είπα να προσέχει
τώρα πιά και να ξεκουράζεται! Σήμερα θυμάμαι τα χθεσινό περιστατικό , το πρόσωπο
της Χριστίνας και σκάω στα γέλια!!
ΑΝΝΑ – ΕΙΡΗΝΗ Π.
« Πέρσι το καλοκαίρι όταν γυρνούσαμε σπίτι με τον πατέρα μου
περάσαμε από την πλατεία μας.
Καθώς περπατούσα αμέριμνη ανάμεσα στους θάμνους,
συνειδητοποίησα ότι ένα σκυλί με κοίταγε. Στην αρχή σκέφτηκα να μείνω ψύχραιμη και
να δείξω ότι δε φοβάμαι.
Συνέχισα το περπάτημα , αλλά το σκυλί με ακολουθούσε. Τότε
άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Το σκυλί έτρεχε κι αυτό από πίσω μου.
Ο πατέρας
μου γέλαγε καθώς έτρεχα ουρλιάζοντας γύρω- γύρω στην πλατεία/ μου φώναζε ότι έπρεπε
να σταματήσω γιατί όσο έτρεχα το σκυλί θα με ακολουθούσε.
Μα εγώ δεν τον άκουγα. Έτρεχα γρήγορα. Ήμουν πολύ φοβισμένη.
Τα μάτια μου ήταν σχεδόν κλειστά.
Όμως κάποια στιγμή δεν είδα μια λακκούβα και γλίστρησα. Το
πόδι μου σκίστηκε και το σκυλί που με κυνηγούσε… μου έγλειφε το πληγωμένο μου πόδι
Μετά από
αυτό γέλαγα με την ψυχή μου. Ακόμη και τώρα όταν το σκέφτομαι γελάω.
Κάτι που θα έλεγα στα άλλα παιδιά είναι ότι δεν πρέπει να
φοβούνται τους σκύλους , γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει!!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ Τ.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Μπορούμε να φέρνουμε στο σχολείο "πράγματα" που για μας έχουν ενδιαφέρον
(π.χ. κάποιο χόμπι μας, μια κατασκευή μας, το ζωάκι μας , νέα για το χωριό μας κ.α.)
Αν θέλουμε αύτά που θα φέρνουμε στο σχολείο να υπάρχουν και στο blog της τάξης μπορείτε ελεύθερα και άφθονα να τα στέλνετε στο προσωπικό μου e-mail : perigyftos@gmail.com
και εγώ να τα ανεβάζω σε μια ειδική ανάρτηση ώς
"ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ"
