Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΝΙΚΑΙΑΣ
Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΝΙΚΑΙΑΣ
Η ΣΤ΄ τάξη συμμετέχει στη γιορτή με:
-15 χορωδούς- Χορωδία
- 3 Σόλο φωνές
- Δραματοποιήσεις των τραγουδιών : " Στη δουλειά και στον αγώνα"
- " Σε πήρε κάποτε η δύση..."
- "Η δουλειά κάνει τους άντρες"
- " Σε πήρε κάποτε η δύση..."
- "Η δουλειά κάνει τους άντρες"
- Θεατρικό : " ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ"
¨κωμική διασκευή, μουσικοχορευτική¨
Κυρίες
και κύριοι Καλησπέρα σας. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων είναι ένα
θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα γονείς και παιδιά. Ξεκινάει από την εμβρυϊκή ακόμη
ηλικία, όταν ο μέλλων πατέρας κοιτά την κοιλιά της γυναίκας του και λέει με
υπερηφάνεια: « Εγώ το γιο μου θα τον κάνω ποδοσφαιριστή ». Ακόμη δεν τον
είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε!
Αργότερα,
στο σχολείο, κάθε λίγο και λιγάκι, απευθύνουμε στα παιδιά την ίδια ερώτηση: «
Και δε μου λες Γιωργάκη, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; » Φυσικά κανένα παιδί
δεν θα απαντήσει « Εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω σκουπιδιάρης! », γιατί πρώτη θα τον
σκότωνε η μαμά, γιατί για τη μαμά μόνο ένας δρόμος υπάρχει: το Πανεπιστήμιο,
άρα γιατρός, δικηγόρος, μηχανολόγος και
άλλα τέτοια «ευγενή» επαγγέλματα. Και όλα αυτά σε
αντίθεση με παλαιότερες γενιές που θα
έλεγαν « Η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι το μυστρί»
Βέβαια,
άλλο το όνειρο κι άλλο η πραγματικότητα. Ειδικά στη σύγχρονη εποχή που όχι μόνο
ισοπεδώνει τα όνειρα, αλλά έχει βάλει άλλες προτεραιότητες στην επιλογή του
επαγγέλματος.
Γι
αυτό κι εμείς φέτος, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μ' αυτό το θέμα κι ετοιμάσαμε
μια παρουσίαση τυχαίων επαγγελμάτων στην Ελλάδα του σήμερα. Οποιαδήποτε
ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία!
Α΄ Πράξη
? Δάσκαλος
Δάσκαλος: - Γεια σας! Είμαι ο Μιχάλης ! Είμαι δάσκαλος και δεν είμαι καλά!
Απ'
το Δημοτικό, όλοι οι συγγενείς και φίλοι έλεγαν πως μου πάει να γίνω δάσκαλος,
επειδή ήμουν ευαίσθητος, καλόκαρδος και
δεν άντεχα την ψευτιά. Βλέπετε είχα άριστους βαθμούς, ήμουν ο καλύτερος
μαθητής και μου άρεσε το σχολείο, το ‘βαλα σκοπό λοιπόν να σώσω τους μαθητές
μου από την αλητεία . Είχα και μια δασκάλα που μ' έβαζε στα σκετς να κάνω το
δάσκαλο, πολύ θέλει; Πες πες, το πήρα κι εγώ απόφαση!
Άλλωστε
τα προγνωστικά ήταν καλά! Σίγουρη δουλειά βρέξει χιονίσει, σίγουρος μισθός, δυο
μήνες καθισιό το καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Πάσχα διακοπές, μια χαρά δουλειά μου
φαινότανε, είχα λοιπόν το πασαπόρτι για μια άνετη ζωή! Ρώτα με όμως και τώρα,
διότι το πασαπόρτι βγήκε πλαστό! Καλύτερα να δούλευα σε γιαπί και να δουλεύω το
πηλοφόρι και το μυστρί!
(
Ο δάσκαλος μπαίνει στο σπίτι, αφήνει την τσάντα και σταυροκοπιέται )
Δάσκαλος: - Σ΄ ευχαριστώ, θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ!
(
μπαίνει η γυναίκα του )
Γυναίκα: - Τι κάνεις άνθρωπέ μου; Γιατί σταυροκοπιέσαι;
Δάσκαλος: - Ευχαριστώ το Θεό που άλλη μια μέρα με συγκράτησε και δεν έβαψα τα
χέρια μου με αίμα! ( κοιτά με ανακούφιση τα χέρια του )
Γυναίκα: - Κατάλαβα! Πάλι σε σκάσανε οι μαθητές σου!
Δάσκαλος: - Με σκάσανε; Με τρελάνανε θες να πεις! Για να καταλάβεις την ώρα της
Γλώσσας δεν βάλανε γλώσσα μέσα και την ώρα των Μαθηματικών κάνανε χειροτεχνία!
Και κάθε φορά που τους ρωτούσα κάτι, γούρλωναν τα μάτια λες και μιλούσα κινέζικα! Αυτοί όταν
μεγαλώσουν δεν θα ανοίξουν σπιτικά αλλά ρημάδια σπιτικά!
Γυναίκα: - Μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο, δηλαδή!
Δάσκαλος: - Μια συνηθισμένη μέρα στο τρελοκομείο!
Γυναίκα: - Έλα τώρα! Αφού σου αρέσει η δουλειά σου! Γκρινιάζεις αλλά το
καλοκαίρι σου λείπει το σχολείο!
Δάσκαλος: - Ναι, η αλήθεια είναι πως μετά από κάποια χρόνια γίνεσαι μαζοχιστής!
Σου αρέσει ο ήχος του κουδουνιού και τα ξεφωνητά των παιδιών κι αν τα χάσεις
παθαίνεις στερητικό σύνδρομο!
Γυναίκα: - Εντάξει, μπορεί η δουλειά σου να είναι κουραστική, όμως έχεις την
εκτίμηση του κόσμου! Όλοι λένε, να αυτός είναι Δάσκαλος!
Δάσκαλος: - Αυτό δεν το λένε από εκτίμηση! Το λένε μόλις δουν το μπαλωμένο μου
σακάκι και το σαραβαλάκι μου!
Γυναίκα: - Ξέρεις, πρέπει να σου πω πως ήρθε σήμερα ο λογαριασμός της ΔΕΗ...
και του τηλεφώνου.
Δάσκαλος: - Ωραία! Πόσα είναι; Φτάνει ο μισθός ή θα δανειστούμε πάλι;
Γυναίκα: - Ποιος μισθός;
|
|
Γυναίκα: - Πού πας Χριστιανέ μου;
Δάσκαλος: - Πάω να βρω τη δασκάλα μου να της κάνω παρέα!
Γυναίκα: - Μα εσύ δε μου είπες πως βρίσκεται στο ψυχιατρείο;
Δάσκαλος: -Α γεια σου, εκεί λοιπόν πάω!
Β Πράξη
? Νταλικέρης
Νταλικέρης: - Γεια σας! Είμαι ο Γιάννης ο νταλικέρης και είμαι
καλά!
Από
μικρός σκεφτόμουν πόσο υπέροχο θα είναι να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να
γνωρίζω διαρκώς νέους τόπους και νέους ανθρώπους! Είχα και μια δασκάλα που όλο
έλεγε « Ακολουθείστε τα όνειρά σας »και « Η δουλεία κάνει τους άντρες» πολύ θέλει; Τα ακολούθησα τα λόγια της ! Ρώτα
με όμως και τώρα! Καλύτερα να δούλευα σε γιαπί και να δουλεύω το πηλοφόρι και
το μυστρί!
(
χτυπάει το κινητό )
-
Έλα αφεντικό! Ναι, μόλις φόρτωσα και γυρίζω σπίτι.
Αφεντικό.- Λάθος κάνεις
πρέπει να φύγεις για Κρήτη
-
Τι; Να φύγω αμέσως για Κρήτη; Τι λες αφεντικό; Δεν μπορώ να φύγω αμέσως! Δυο
μέρες έχω να κοιμηθώ και λείπω και μια βδομάδα από το σπίτι μου! Θα με ξεχάσει
κι η γυναίκα μου, θα την χάσω και θα ΄χω κι άλλα!
Αφ.- Άστα αυτά όλο άδεια μου
ζητάς.
-
Τι λες αφεντικό; Από πέρσι έχω να πάρω άδεια!
-
Αφού γεννούσε η γυναίκα μου!
Αφ.- Επίσης και πρόπερσι
έλειψες μια μέρα , το ξέχασες;
-
Το ξέρω που έκατσα και πρόπερσι μια μέρα! Παντρευόμουν αφεντικό, τι να 'κανα;
Αφ.- Ναι , αλλά όλο παράπονα
είσαι.
-
Όχι, δεν παραπονιέμαι, όμως....
Αφ.- Τι όμως , τι μου τα
μασάς, μήπως σκοπεύεις να μου ζητήσεις και τίποτα άλλο;
-
Όχι, δεν το κάνω για να ζητήσω αύξηση αν και τώρα που το ανέφερες αφεντικό....
Αφ.- Ούτε να το σκέφτεσαι για
αύξηση , η αγορά έχει πολλά ζόρια τελευταία.
-
Το ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι...
Αφ.- Επίσης και η ανεργία στα
ύψη είναι.
-
Το ξέρω πως υπάρχει ανεργία....
Αφ. -Ξέρεις πόσοι μου ζητούν
να γίνουν οδηγοί μου;
-
Το ξέρω πως πολλοί ψάχνουν για δουλειά...
Αφ.- Κοίτα λοιπόν μην βρεθείς
στη θέση τους.
-
Γιατί ν' αρχίσω κι εγώ να ψάχνω;
Αφ.- Αν δεν πας Κρήτη ...εσύ
αποφασίζεις!
-
Τι λες αφεντικό; Με απολύεις; Αυτό είναι εκβιασμός και δεν θα υποκύψω! ( προς
το κοινό )
-
Μου το έκλεισε! Βρε δεν καθόμουν να παίζω με το κομπολόι μου και να μετρώ τις
χάντρες του! ( χτυπά το κινητό )
-
Θα το μετάνιωσε! ( το σηκώνει )
Γυν.- Εμπρός , Γιάννη μ’
ακούς;
-
Έλα Μαρία!
Γυν.- Πού είσαι; Πλησιάζεις
στο σπίτι;
-
Ναι σε λίγο φτάνω!
Γυν.- Ευτυχώς γιατί εδώ
γίνεται χαμός. Το πλυντήριο χάλασε και από το πρωί έχουν έρθει και όλοι οι
λογαριασμοί!
-
Τι; Χάλασε το πλυντήριο; Θέλουμε καινούριο; Α! ήρθαν κι οι λογαριασμοί!
Μάλιστα! Καλά θα τα πούμε σπίτι!
(
Σκέφτεται. Παίρνει έναν αριθμό )- Αχ η δουλειά κάνει τους άντρες!
-
Έλα αφεντικό! ( του δίνει μια μούντζα ) Ο Γιάννης είμαι. Τι ώρα ακριβώς πρέπει
να είμαι Κρήτη;
Αφ.-
Απόψε κιόλας φεύγεις με το βραδινό καράβι!
-
Έφυγα αφεντικό, έφυγα! ( μουντζώνει τον εαυτό του και φεύγει )
|
|
Γ Πράξη ? Γιατρός
Γιατρός: - Είμαι η Δέσποινα ! Είμαι γιατρός και είμαι καλά!
Από
παιδί ήθελα να γίνω γιατρός! Όλοι με ρωτούσαν γιατί; Κι εγώ τους απαντούσα «
Για να βοηθώ τον κόσμο » και να τους δείξω πως είμαι κι εγώ παλικάρι και πως
μπορώ να τα καταφέρω όπως και οι άντρες
. Είχα και μια δασκάλα που μας έλεγε πόσο υπέροχο είναι να προσφέρεις
στους ανθρώπους, πολύ θέλει; Το αποφάσισα! Ρώτα με όμως και τώρα! Καλύτερα να
έπαιζα με ένα κομπολόι και να βροντοχτυπώ τις χάντρες και τα ζάρια!
(
με το ρυθμό, σαν να χορεύει, μπαίνει ο παππούς )
Γιατρός: - Έλα παππού! Τι πρόβλημα έχουμε;
Παππούς:- Ισι δεν ξέρου τι πρόβλημα έχεις! Ιγώ πιριμένου το γιατρό!
Γιατρός: - Εγώ είμαι ο γιατρός, παππού!
Παππούς: - Ισι; Γυναίκα πράμα γιατρός; Σι κάνου δε σι κάνου νοσοκόμα!
Γιατρός:- Έλα παππού και περιμένουν κι άλλοι! Πες μου, τι έχεις;
Παππούς: - Έχου και τι δεν έχου! ( μετρά στα δάχτυλα ) Την καρδιά μου έχου, τα
νεφρά μου έχου, τα αρθριτικά μου έχου ...
Γιατρός: - Φτάνει παππού, φτάνει! Γιατί ήρθες σήμερα εδώ;
Παππούς: - ( ειρωνικά ) Για να σι διω!
Γιατρός:- Για να δω, τι φάρμακα παίρνεις; ( αδειάζει τη σακούλα )
Γιατρός: - Τι ΄ναι αυτά;
Παππούς- Να γιατρός να μάλαμα! Αυτά που λες τα κοκκινάκια είναι για την πίεση!
Αυτά τα κιτρινάκια για το ζάχαρο! Αυττά τα πρασινάκια ...
Γιατρός: - Φτάνει παππού, εντάξει! Έλα να ξαπλώσεις!
Παππούς: - Δεν είμι κουρασμένος!
Γιατρός: - Ξάπλωσε να σ' εξετάσω!
Παππούς: - Όχι, θα πιριμένου το γιατρό!
Γιατρός: - Αχ Παναγιά μου! Εγώ είμαι ο γιατρός παππού! Εδώ και πολλά χρόνια κι
οι γυναίκες γίνονται γιατροί!
Παππούς: - Ιγώ ξέρω πως οι γυναίκες μόνο να σι πιθάνουν μπορούν! Άρα δε
γίνεται να είσαι γιατρός!
Γιατρός: - Τι λες παππού; Εγώ να σε βοηθήσω θέλω! Έλα, ξάπλωσε!
Παππούς: - Πουλί επιμένεις να με ξαπλώσεις! ( φτιάχνει τα μαλλιά του και χαμογελάει πονηρά )
Γιατρός: - Θεέ μου!
Παππούς: - Μιχάλ’ μι λένε! ( κλείνει το
μάτι ) Κι είμαι λεύτερος! Χήρος!
Γιατρός: - Παναγιά μου! Θα τρελαθώ! Τι την ήθελα την Ιατρική;
Παππούς: - Ήθελες να γίνεις γιατρός, ε; Δεν σ' αρέσ' νοσοκόμα;
Γιατρός: - Θεέ μου! ( τραβάει τα μαλλιά της και φεύγει )
Παππούς: - ( την ακολουθεί ) Στάσου μι φεύγεις Μιχάλ’ μι λένε!
Δ Πράξη- Υπάλληλος
Υπάλληλος: -Γεια σας! Είμαι η Ειρήνη ! Είμαι υπάλληλος και νομίζω
πως είμαι καλά!
Από
μικρή ήθελα να γίνω έμπορος! Ένας γείτονας είχε μαγαζί κι έβγαζε πολλά λεφτά.
Και δεν έκανε και τίποτα φοβερό! Επίσης δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με την οικοδομή παρότι κατάγομαι
από οικογένεια οικοδόμων, διότι ως κορίτσι το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί δεν μου
ταιριάζουν. Είχα και μια δασκάλα που μου έλεγε « Ειρήνη , έχεις εμπορικό μυαλό
», πολύ θέλει; Το αποφάσισα! Άργησα να καταλάβω πως για να βγάλεις λεφτά πρέπει
πρώτα να τα έχεις, και να ΄μαι τώρα υπάλληλος αντί αφεντικό!
Υπάλληλος: - Καλημέρα κυρία μου! Τι θα θέλατε;
Γυναίκα: - Θέλω αυτό το μπλουζάκι που
έχετε στη βιτρίνα.
Υπάλληλος: - Μάλιστα! Τι νούμερο;
Γυναίκα: - small ! ( ζμολ )
Υπάλληλος: - Είναι για δωράκι;
Γυναίκα: - Ναι! Θα το χαρίσω στον εαυτό μου!
Υπάλληλος: - Αν είναι για σας, τότε το small είναι μικρό.
Καλύτερα να σας φέρω το large !
Γυναίκα: - Τι λες κυρά μου; Το large
είναι για τις χοντρές!
Υπάλληλος: - Μα κυρία μου ...
Γυναίκα: - Είπα, θέλω το small !
Υπάλληλος: - Μάλιστα! ( το δοκιμάζει αλλά δεν της μπαίνει )
Υπάλληλος: - Προσέξτε! Θα το σκίσετε! Σας είπα είναι μικρό!
Αφήστε να σας φέρω το large !
Γυναίκα: - Το large να το πας στην αδερφή σου! Αναιδέστατη!
Αφεντικό: - Τι συμβαίνει εδώ;
Υπάλληλος: - Τίποτα κύρια Άννα!
Γυναίκα: - Συμβαίνει ότι η κυρία από δω με έβρισε!
Υπάλληλος: - Εγώ σας έβρισα;
Γυναίκα: - Με είπε χοντρή!
Αφεντικό: - Χοντρή; Εσάς; Μα εσείς είστε σαν μοντέλο!
Γυναίκα: - Ευχαριστώ!
Υπάλληλος: - Μα τι λέτε; Δεν την είπα χοντρή! Απλώς της είπα
ότι δεν της κάνει το small και θα πρέπει να πάρει το large!
Αφεντικό: - Είσαι αδικαιολόγητη! Δεν εξήγησες στη χαριτωμένη κυρία για τα
ιταλικά νούμερα;
Υπάλληλος: - Τα ποια;
Αφεντικό: - Ξέρετε, κυρία μου, το υπέροχο αυτό φόρεμα είναι ιταλικό! Οι Ιταλοί
επειδή έχουν κοκαλιάρες γυναίκες , το δικό τους large είναι το δικό μας small !
Καταλάβατε;
Γυναίκα: - Φυσικά! Χαζή είμαι; Θα το πάρω! ( πληρώνει, το παίρνει και
φεύγοντας αγριοκοιτάζει την υπάλληλο )
Γυναίκα: - Αγροίκα!
Υπάλληλος: - Μα τι έγινε τώρα; Το large της δώσατε κι εσείς!
Γιατί δεν σας έβρισε;
Αφεντικό: - Γιατί ανόητη, εγώ χρησιμοποίησα διπλωματία, η πελάτισσα είναι σαν τα ζάρια πρέπει να ξέρεις να τα
δουλεύεις και όχι να τα βροντοχτυπάς!
Υπάλληλος: - Μα την κοροϊδέψατε!
Αφεντικό: - Φυσικά! Αλλά πού να καταλάβεις εσύ; Γι αυτό μια ζωή θα είσαι εσύ
υπάλληλος κι εγώ αφεντικό! Κατάλαβες;
Ε Πράξη ? Νοικοκυρά
Νοικοκυρά: - Γεια σας! Είμαι η Κατερίνα! Είμαι νοικοκυρά και
δεν είμαι καλά!
Από
μικρή ήθελα να γίνω Ζωγράφος! Κι είχα και ταλέντο όπως λέγανε όλοι! Είχα και
μια δασκάλα που έλεγε πως η Τέχνη είναι η ομορφιά στη ζωή μας και το αποφάσισα!
Τότε όμως ήταν που αποφάσισα να κάνω και οικογένεια και από τα ατελιέ βρέθηκα
σε ένα ρημαδιό σπίτι ! Κι όταν ήρθαν και
τα παιδιά, αναγκάστηκα να μείνω σπίτι για να τα μεγαλώσω! Κι από τότε ... μην
τα ρωτάς, Καλύτερα να δούλευα σε γιαπί
και να δουλεύω το πηλοφόρι και το μυστρί!
Νοικοκυρά: - Πω πω! Είμαι πτώμα! Αυτές οι δουλειές δεν
τελειώνουν με τίποτα!
Παιδί Α: - Μαμά! Ο Πρόδρομος με
χτυπάει!
Άντρας: - Κατερίνα, πού είναι το γαλάζιο μου πουκάμισο;
Παιδί: - Μαμά σου είπα ότι ο Πρόδρομος
με χτυπάει!!!
Νοικοκυρά: - Ησυχάστε παιδιά! Το κεφάλι μου! Είναι στα
ασιδέρωτα!
Παιδί Β: - Μαμά, κάνε επιτέλους κάτι!
Άντρας: - Και τι θα φορέσω τώρα; Με περιμένουν οι φίλοι μου!
Παιδί Β: - Μαμά δεν με ακούς!
Νοικοκυρά: - Βάλε άλλο! Τόσα έχει στη ντουλάπα!
Άντρας: - Εγώ, αυτό θέλω! Σιδέρωσέ το μια στιγμή!
Παιδί Α: - Μαμά!
Νοικοκυρά: - Χριστέ μου! Σε τι τρελοκομείο ζω;
Άντρας: - Τι έγινε; Το σιδέρωσες;
Γυναίκα: - Είσαι καλά; Πότε να προλάβω;
Παιδί Α: - Μαμά εσύ δεν με ακούς ο αδερφός μου με πειράζει, αμάν πια!!!
Άντρας: - Καλά, όλη μέρα κάθεσαι, μια δουλειά δεν μπορείς να κάνεις;
Γυναίκα: - Μια δουλειά! Εσύ κάνεις μια δουλειά! Εγώ κάνω πεντακόσιες!
Καθαρίστρια, μαγείρισσα, δασκάλα, νοσοκόμα... και χωρίς αμοιβή!
Άντρας: - Εσύ διάλεξες αυτό το ρόλο και τώρα παραπονιέσαι!
Παιδί Β: - Μαμά , είμαι κι εγώ εδώ, μ’ ακούς!
Γυναίκα: - Εγώ διάλεξα να κάνω οικογένεια! Δεν φανταζόμουν πως αυτό θα σήμαινε
επάγγελμα οικιακά!
Άντρας: - Ώρες είναι τώρα να γίνουν επάγγελμα τα οικιακά!
Νοικοκυρά: - Και βέβαια δεν πρόκειται να γίνουν γιατί πρώτο
κανείς δεν θα το διάλεγε και δεύτερο αν έπρεπε να πληρώσεις μισθό για μια
τέτοια δουλειά, δεν θα έφτανε ο προϋπολογισμός του κράτους!
Άντρας: - Ανοησίες! Σιγά τη δουλειά!
Παιδί Β: - Μαμά επιτέλους!
Νοικοκυρά: - Λοιπόν εγώ πάω μια βόλτα! Εσύ, σιδέρωσε το
πουκάμισο, τάισε τα παιδιά, διάβασέ τα για αύριο, βάλ' τα να κοιμηθούν, πλύνε
τα πιάτα κι αν σου μείνει χρόνος και διάθεση μετά, βγαίνεις με τους φίλους σου!
Μπάι!!!
ΣΤ Πράξη ? Γκαρσόνα
Γκαρσόνα: - Γεια σας! Είμαι η Εβελίνα και είμαι γκαρσόνα! Κι όχι, δεν είμαι καθόλου καλά!
Από
μικρή, ήθελα να γίνω Μαθηματικός! Τα λάτρευα τα Μαθηματικά κι η δασκάλα μου μου
έλεγε πως μια μέρα θα έφτανα πολύ ψηλά! Δεν υπολόγισε όμως τον ΑΣΕΠ και την
ανεργία κι έτσι να ΄μαι γκαρσόνα με πτυχίο! Σε καμιά δεκαετία είπε ο υπουργός
θα διοριστώ! Μέχρι τότε Καλύτερα να
έπαιζα με ένα κομπολόι και να βροντοχτυπώ τις χάντρες και τα ζάρια παρά να
ανέχομαι την παραξενιά των πελατών μου! ΈΦΤΑΣΕ!
|
|
Άντρας: - Τι θα γίνει κοπέλα μου; Θα παραγγείλουμε ποτέ;
Γκαρσόνα: - Μάλιστα κύριε! Σας ακούω. Τι θα πάρετε;
Γυναίκα: - Τι λες να πάρουμε;
Άντρας: - Ξέρω εγώ; Να πάρουμε κοτόπουλο;
Γυναίκα: - Μπα! Θα προτιμούσα μπριζόλα!
Άντρας: - Μήπως σουβλάκι;
Γκαρσόνα: - Συγγνώμη! Να φύγω γιατί έχω δουλειά και μόλις αποφασίσετε με φωνάζετε!
( πάει να φύγει )
Άντρας: - Κοπέλα, έλα να πάρεις παραγγελία!
Γκαρσόνα: - Μάλιστα, σας ακούω!
Γυναίκα: - Εμένα θα μου φέρεις μια μπριζόλα. Γύρω γύρω θα είναι καλοψημένη και
στη μέση σχεδόν ωμή! Κατάλαβες;
Γκαρσόνα: - Μάλιστα!
Άντρας: - Εμένα θα μου φέρεις κοτόπουλο! Αλανιάρικο, όχι ορνιθοτροφείου!
Κατάλαβες;
Γκαρσόνα: - Μάλιστα! Κάτι άλλο;
Γυναίκα: - Και μια σαλάτα!
Γκαρσόνα: - Τι σαλάτα;
Γυναίκα: - Ντομάτα!
Άντρας: - Καλύτερα, μαρούλι!
Γυναίκα: - Πιο ωραία είναι η ντομάτα!
Άντρας: - Εντάξει, ντομάτα!
Γκαρσόνα: - Ορίστε!
Γυναίκα: - Τι 'ναι αυτό; Άψητο το βλέπω!
Άντρας: - Και το δικό μου
είναι ξεροψημένο!
Γυναίκα: - Παρ ΄τα πίσω και φέρε άλλα! Πριν διαμαρτυρηθώ στο αφεντικό σου!
Γκαρσόνα: - Μάλιστα! ( πάει να φύγει )
Γυναίκα: - Και φέρε κι ένα άλλο ποτήρι! Αυτό το βλέπω θολό και το νερό είναι
ζεστό !
|
|
Γκαρσόνα: - Μάλιστα κύριε! Κατάλαβα! Δεν είμαι χαζή!
Γυναίκα: - Κοίτα γλώσσα!
Αφεντικό: - Τι συμβαίνει; ¨Όλα καλά;
Γυναίκα: - Τι καλά; Κοιτάξτε να μάθετε στο προσωπικό σας τρόπους!
Άντρας: - Η κοπέλα από δω αργεί, κάνει λάθη και βγάζει και γλώσσα!
Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε;
Αφεντικό: - Σιωπή! Δεν ξέρεις κοπέλα μου πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο;
Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε κύριε: Εγώ προσπάθησα να τους εξυπηρετήσω, όμως αυτοί...
Αφεντικό: - Σιωπή, αναιδέστατη! Απολύεσαι!
Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε;
Αφεντικό: - Απολύεσαι είπα!
Γκαρσόνα: - Πολύ καλά! Πριν φύγω όμως να σας σερβίρω! ( του ρίχνει στα μούτρα μισό
ποτήρι νερό )
Γκαρσόνα: - Μήπως ο κύριος το βρήκε στη σωστή θερμοκρασία το νεράκι;
Ζ Πράξη – Δημοσιογράφος
Δημοσιογράφος: - Γεια σας! Είμαι η Σοφία ! Είμαι δημοσιογράφος και
δεν είμαι καθόλου καλά Καλύτερα να έπαιζα με ένα κομπολόι και να βροντοχτυπώ
τις χάντρες και τα ζάρια! Παρά μ' αυτά
που ακούω!
Πάντα
μου άρεσε όμως να πλησιάζω τους ανθρώπους και να τους κάνω ερωτήσεις για τη ζωή
τους, τα όνειρά τους, τα προβλήματά τους! Είχα και μια δασκάλα που μου έλεγε
πως έχω ταλέντο στο να μιλάω πολύ και το αποφάσισα! Πού να ΄ξερα τι με
περιμένει;
Τραγούδι : Ροζ Πάνθηρας
Δημοσιογράφος: - Καλημέρα! Είμαι από την εφημερίδα « Τύπος της Κοκκινιάς».
¨Ήρθα για τη συνέντευξη!
Τραγουδίστρια: - Ορίστε! Ρωτήστε με!
Δημοσιογράφος: -Πώς ανακαλύψατε πως έχετε ταλέντο στο τραγούδι;
Τραγουδίστρια: - Δεν το ανακάλυψα εγώ!
Δημοσιογράφος: - Αλλά, ποιος;
Τραγουδίστρια: - Να, μια μέρα που καθόμουν στην παραλία, με
πλησίασε κάποιος και μου είπε πως έχω ωραία φωνή!
Δημοσιογράφος: - Τραγουδούσατε εκείνη τη στιγμή;
Τραγουδίστρια: - Όχι, καλέ! Φορούσα το κόκκινο μαγιό μου και έπινα
καφέ, κάνοντας ηλιοθεραπεία!
Τραγουδίστρια: - Είπε πως φαίνεται από μακριά!
Δημοσιογράφος: - Α, κατάλαβα! Κι έτσι κάνατε την πρώτη σας δουλειά;
Τραγουδίστρια: - Όχι, καλέ! Η πρώτη μου δουλειά ήταν μοντέλο!
|
|
Τραγουδίστρια: - Α, ναι! Έτσι!
Δημοσιογράφος: - Και πήγε καλά;
Τραγουδίστρια: - Ποιος;
Δημοσιογράφος: - Η δουλειά αυτή!
Τραγουδίστρια: - Δεν ξέρω! Δεν μου είπαν!
Δημοσιογράφος: - Μάλιστα! Με τι άλλο σας αρέσει να ασχολείστε;
Τραγουδίστρια: - Με τα μαλλιά μου, τα ρούχα μου, τα κοσμήματά μου,
τα νύχια μου ...
Δημοσιογράφος: - Αλήθεια, το σχολείο το τελειώσατε; ( τι ρωτάω
Χριστέ μου (προς τον κόσμο με αποστροφή) )
Τραγουδίστρια: - Φυσικά! Έχω τελειώσει Φιλοσοφική, Νομική,
αγωνίζομαι για την παγκόσμια ειρήνη, τον αφοπλισμό και
λατρεύω τα ζώα!
Δημοσιογράφος: - Μα τι λέτε τώρα;
Τραγουδίστρια: - Έτσι μου είπαν να απαντώ σ΄ αυτή την ερώτηση, δεν
φταίω εγώ!
Δημοσιογράφος: - Α, καλά! Και κάτι τελευταίο! Πόσα χρήματα βγάζετε
το χρόνο;
Τραγουδίστρια: - Τα αληθινά ή τα ψεύτικα;
Δημοσιογράφος: - Τα αληθινά!
(
Της λέει στο αυτί )
Δημοσιογράφος: - Ξανά! .... Όσα θα βγάλω εγώ στη δεκαετία!
Ευχαριστώ, αλλά πρέπει να φύγω!
Τραγουδίστρια: - Κι η συνέντευξη;
Δημοσιογράφος: - Μην ανησυχείτε! Θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο
μας!
Τραγουδίστρια: - Και τι τίτλο θα έχει;
Δημοσιογράφος: - Θα έχει τη φωτογραφία σας με το κόκκινο μαγιό κι από κάτω θα γράφει με
μεγάλα γράμματα:
ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ:
ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!
Μήπως
διαφωνεί κανείς;
ΟΛΟΙ: ΟΧΙ!!!
ΑΦΗΓΗΣΗ: - Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα! Οι άνθρωποι μέσα από το επάγγελμά τους ψάχνουν ένα διαβατήριο, ένα πασαπόρτι για μια
καλύτερη ζωή, άλλοι κάνοντας πως έχουν μια καρδιά σκληρή και άλλοι
παρουσιάζοντας μια κάλπικη καρδιά. Πολλοί έχουμε μεγαλώσει με φράσεις όπως « Η
δουλειά κάνει τους άντρες» , «Πως το γιαπί, το πηλοφόρι το μυστρί είναι το
κλειδί για ένα σωστό σπιτικό» . Συχνά
όμως καταλήγεις πως ίσως να ‘ναι προτιμότερο να βροντοχτυπάς τις χάντρες και τα
ζάρια παρά να στενοχωριέσαι για τις
αναποδιές και τις αδικίες της κοινωνίας,
που επιμένει να σε κυνηγάει.
Εμείς
όμως πρέπει να αντιστεκόμαστε! Εμείς πρέπει
να συνεχίσουμε να παλεύουμε για την
μόρφωσή μας και για την καλυτέρευση της ζωής μας! Μπορεί να είμαστε μια μέρα
άνεργοι με πτυχίο, όμως τουλάχιστο δεν θα είμαστε τα πιόνια κανενός!
Άλλωστε
έχουμε το πιο ισχυρό όπλο στη ζωή μας: την αγάπη! Και μ΄ αυτήν θα νικήσουμε!
