Λέμε όχι στον ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014 

Ημέρα αφιερωμένη στον αθλητισμό

 και στην εναντίωση στον Ρατσισμό

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1η και 2η ώρα: Συζήτηση και ανάγνωση κειμένων
3η και 4η ώρα: Αθλητικές εκδηλώσεις
5η ώρα:   Προβολή βίντεο
6η ώρα: Καλλιτεχνικές δημιουργίες ζωγραφικής και κολλάζ

 Κείμενα των παιδιών της τάξης

 

Στις μέρες μας ο ρατσισμός και η ξενοφοβία βρίσκονατι σε έξαρση επειδή η κοινωνία μας δείχνει αδύναμη να εξασφαλίσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το διαφορετικό χρώμα στο δέρμα, η διαφορετική γλώσσα και θρησκεία ο διαφορετικός τρόπος ένδυσης, η φτώχεια είναι οι αιτίες που προκαλούν ρατσιστικά η ξενοφοβικά φαινόμενα.

Χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από την πατρίδα τους ως πρόσφυγες εξαιτίας ενός πολέμου, ή ως πολιτικοί πρόσφυγες, είτε λόγω φυσικών καταστροφών. Με τη μετανάστευσή τους ξεκινά ένας δύσκολος αγώνας επιβίωσης χωρίς αποτέλεσμα αφού δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά και αναγκάζονται να ζουν πολλοί μαζί σε εγκαταλειμμένα σπίτια και έτσι δημιουργούνται εστίες μόλυνσης για τους ίδιους και για την κοινωνία… Συχνά σε μεγάλες πόλεις παρακολουθούμε φαινόμενα βίας από τη μεριά των εξαθλιωμένων μεταναστών, αλλά και των κατοίκων αυτών των περιοχών που νιώθουν ότι έχασαν την ελευθερία και την ασφάλεια για να ζήσουν στα σπίτια τους.

Οι οικονομικοί μετανάστες προσαρμόζονται πιστεύω ευκολότερα στις μικρές κοινωνίες και όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ακόμη πιστεύω πως επιτέλους τα φαινόμενα ρατσισμού θα πρέπει να εξαλειφθούν και όλοι οι αρμόδιοι να βοηθήσουν ώστε να σταματήσουν οι πόλεμοι, να σταματήσουν οι πολιτικές διώξεις και έτσι οι άνθρωποι να πάψουν να φοβούνται για τη ζωή τους.

Είναι απαραίτητο όλοι οι λαοί της γης να εργαστούμε για να γίνει επιτέλους  η ζωή μας καλύτερη για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, γλώσσας ή θρησκείας.

ΜΑΡΙΝΑ

….όταν τους  αντίκρισα για πρώτη φορά  ένιωσα περιέργεια, γιατί απόρησα τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι τόσο μακριά από τη χώρα τους. Βλέποντάς τους ένιωσα και λύπη γιατί ζουν πολύ φτωχικά σε χώρους ιδιαίτερα βρόμικους. Ακόμη ένα άλλο μου συναίσθημα ήταν ο φόβος επειδή πολλοί συμπατριώτες μας έχουν διαδώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι κλέβουν ή ακόμα και σκοτώνουν…

Αυτά λοιπόν πίστεψα στην αρχή παρατηρώντας τους όμως κατάλαβα ότι είναι καλοί άνθρωποι κι έτσι σταμάτησα να τους φοβάμαι. Πλέον μου έχει μείνει στο μυαλό μου η λύπη για αυτούς. Ζουν μακριά από τη χώρα τους , μακριά πό τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι άνθρωποι σαν κι εμένα και θέλουν τη βοήθεια όλων μας στη δύσκολή στιγμή που ζούνε .

ΧΑΡΑ

Δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Δεν παίζει ρόλο ή γλώσσα που μιλάς ή η θρησκεία που πιστεύεις  αλλά να είσαι αισιόδοξος για αυτό που είσαι στον κόσμο. Συχνά θα πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων και να σκεφτόμαστε αν θα μας άρεσε να μην μας υπολογίζουν ή να μας φέρονται άσχημα. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αλλοδαποί δυσκολεύονται ιδιαίτερα να προσαρμοστούν στη χώρα μας , ταλαιπωρούνται να μάθουν τη γλώσσα μας. Πρέπει λοιπόν να βοηθάμε όσο μπορούμε.

ΕΙΡΗΝΗ

Αν προσέξουμε για μια στιγμή τα ζώα τα οποία είναι κατώτερα του ανθρώπου θα πάρουμε πολλά μαθήματα.  Τα ζωάκια δεν κοροϊδεύουν ούτε περιφρονούν το ένα τα άλλα. Έτσι πρέπει να είναι και οι άνθρωποι. Τι αν κάποιος είναι Αλβανός ή Αμερικανός , χοντρός ή κοντός , χριστιανός η μουσουλμάνος. Αυτό που μετράει σε έναν άνθρωπο είναι η ψυχή του  και η αγάπη που κρύβει στην καρδιά του. Επίσης είναι πολύ σπάνιο να βρει κάποιος παιδί που να είναι ρατσιστής . Και αν υπάρχει σίγουρα λέει λόγια που άκουσε από την οικογένειά του. Για αυτό ίσως οι μεγάλοι άνθρωποι θα πρέπει να διθδαχτούν από τα παιδιά

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Οι αλλοδαποί δεν είναι διαφορετικοί από εμάς, μοιάζουν με μας. Το ότι είναι κάποιοι μαύροι και κάποιοι ενοχλούνται από αυτό , εμάς δεν θα πρέπει να μας επηρεάζει. Θα θέλαμε να είμαστε εμείς στη θέση των κυνηγημένων;

ΑΝΤΟΝΙΟ

Όταν συναντώ ανθρώπους διαφορετικούς από εμένα με άλλο πολιτισμό, με άλλη θρησκεία και από άλλη φυλή νιώθω περιέργεια να μάθω τις συνήθειές τους. Μεγάλο ενδιαφέρον μου προκαλούν οι Μουσουλμάνοι με τον παράξενο τρόπο προσευχής τους ή οι γυναίκες που φοράνε μαντίλες και μακριά ρούχα για να καλύπτουν όλο το σώμα τους χειμώνα καλοκαίρι. Άλλη φυλή την οποία έχω δει αρκετές φορές είναι οι Ρομά , οι οποίοι μετακινούνται συνέχεια σε ομάδες από ένα μέρος σε άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατοικούν σε σπίτια αλλά σε σκηνές και είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Πιστεύω πως πρέπει να αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες σε θέματα υγιεινής ή και καιρικών συνθηκών. Κάθε φορά λοιπόν που τους βλέπω  λυπάμαι και αναρωτιέμαι γιατί δεν  κάνουν κάτι για να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, μετά όμως σκέφτομαι πως δεν μπορεί να είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και πως τον καθένα πρέπει να τον αποδεχόμαστε με τον πολιτισμό, τη θρησκεία και τη φυλή του.

ΒΙΚΥ

Στη χώρα μας ζουν οικογένειες από άλλες χώρες. Τους ανθρώπους αυτούς δεν πρέπει να τους κοροϊδεύουμε και να τους περιφρονούμε γιατί είναι άνθρωποι  σαν κι εμάς με τα ίδια δικαιώματα όπως κι εμείς. Ήρθαν από τη χώρα τους για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους και σίγουρα περνούν πολύ δύσκολα σε μια χώρα ξένη και δεν μιλούν καλά καλά τη γλώσσα μας. Πιστεύω πως αν τους δεχτούμε με αγάπη και καλοσύνη θα μπορέσουμε να ζήσουμε όλοι αρμονικά.

Όπως είχε πει και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις»

ΓΙΩΡΓΟΣ

Δεν πρέπει να περιφρονούμε τους ξένους γιατί μπορεί να βρεθούμε στη θέση τους. Το σωστό είναι να τους βοηθήσουμε και να γίνουμε φίλοι τους. Είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίσοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Οι άνθρωποι αυτοί περνούν δύσκολα σε μια ξένη χώρα και δεν ξέρουν πολλές φορές τι θα συναντήσουν. Αν τους φερθούμε καλά θα καταλάβουν ότι είμαστε φιλικός και καλός λαός.

Πρέπει να ακολουθήσουμε τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, για την ισότητα και την αδελφοσύνη των ανθρώπων.

ΑΝΝΑ

Στη χώρα μας έχουμε πολλούς πρόσφυγες. Η χώρα μας όμως έχει γνωρίσει την προσφυγιά  και τη μετανάστευση. Κατά τη γνώμη μου οι μετανάστες νιώθουν τον ξεριζωμό διότι έχουν φύγει από τη χώρα τους. Και όπως οι δικοί μας μετανάστες στις χώρες που πήγαν κράτησαν τα ήθη και τα έθιμά τους έτσι πιστεύω ότι πρέπει να επιτρέψουν στους πρόσφυγες της Ελλάδας να κρατήσουν τα δικά τους ήθη και έθιμα. Έτσι θα νιώσουν πιο άνετα και πιο ευπρόσδεκτοι σε αυτή τη χώρα.

ΧΡΥΣΟΥΛΑ

 

Στις μέρες μας οι πόλεμοι, οι φυσικές καταστροφές και η οικονομική κρίση αναγκάζουν τους ανθρώπους να γίνονται μετανάστες. Με τη μετανάστευση ξεκινά ένας δύσκολος αγώνας επιβίωσης. Σήμερα ο ρατσισμός βρίσκεται σε έξαρση, κάθε τι διαφορετικό πολλές φορές θεωρείται κατώτερο. Πιστεύω πως ο ρατσισμός πρέπει να σταματήσει και όλα τα κράτη να ενωθούν  βρίσκοντας λύσεις για να γίνει καλύτερη η ζωή μας. Να υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους, νερό , τροφή, δικαίωμα στη μόρφωση και στην επιλογή της θρησκείας. Διότι απέξω όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά από μέσα είμαστε όλοι ίδιοι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

Όταν βρίσκομαι με ξένους αλλά κυρίως με παιδιά σκέφτομαι πώς να είναι άραγε ο πολιτισμός τους. Θέλω να είμαι φίλη με όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος γιατί και αυτά έχουν δικαιώματα και ανάγκες. Παρόλα αυτά υπάρχουν Έλληνες ρατσιστές που μισούν τους ξένους, αλλά και παιδιά ρατσιστές που βρίζουν ή και χτυπούν παιδιά από άλλες χώρες ΓΙΑΤΙ; Κανένας δεν ξέρει. Θα ήθελαν άραγε αυτοί να τους φερθούν οι άλλοι με τον ίδιο τρόπο;

Πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να είμαστε περήφανοι για τις φυλές καταγωγής μας , αλλά δίχως να περνάμε τα όρια.

ΑΝΝΑ - ΜΑΡΙΑ

  Προσεχώς θα αναρτηθούντα αποτελέσματα της δημιουργίας μας

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Φέτος το καλοκαίρι έκανα τις καλύτερες διακοπές της ζωής μου και φυσικά οι διακοπές είναι συνδεδεμένες με τη θάλασσα! Για τις καλύτερες διακοπές λοιπόν πήγα στη Λευκάδα, στο Πόρτο Κατσίκι.

Το Πόρτο Κατσίκι το καλοκαίρι μοιάζει με ένα ανθρώπινο μελίσσι. Συγκεντρώνει πολλούς τουρίστες, αφού έχει βγει στις δέκα καλύτερες  παραλίες της Ευρώπης.

Η θέα είναι συγκλονιστική, γιατί το βουνό μπαίνει στην μια άκρη της θάλασσας και σου δίνει την εντύπωση της σπηλιάς. Η παραλία βρίσκεται στη Νοτιοδυτική πλευρά του νησιού. Είναι αμμώδης και τα νερά είναι βαθιά. Η παραλία έγινε πιο γνωστή μετά το 1990 γιατ΄’ι δημιουργήθηκε οδικό δίκτυο. Απέχει 45  χιλιόμετρα από τη χώρα και μπορείς να κάνεις αυτή την απόσταση και με καΐκι . Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα  και πεντακάθαρα αλλά πολύ, πολύ παγωμένα.

Αυτό ήταν για μένα το καλύτερο καλοκαίρι γιατί πέρασα καλά και διασκέδασα και ένιωσα ηρεμία και γαλήνη. Ελπίζω λοιπόν και το δικό σας καλοκαίρι  να ήταν τόσο ωραίο και τόσο γαλήνιο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

 

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΛΙΑ

Η αγαπημένη μου παραλία βρίσκεται στη Λακωνία  της Πελοποννήσου και ονομάζεται Άμπελος .

Είναι μια όμορφη παραλία στην οποία μπορείς να πας να  χαλαρώσεις λίγο από όλο  το άγχος που σε περιβάλει.

Η παραλία αυτή έχει μια  απέραντη χαλικιά  που πηγαίνει κατά μήκος της. Δεν έχει πολύ κόσμο τις περισσότερες φορές γεγονός που σου επιτρέπει να τη ζήσεις και να τη χορτάσεις καλύτερα.

Γύρω από την παραλία υπάρχουν άγριοι θάμνοι και άλλα πολλά φυτά που χαρίζουν ένα όμορφο άγριο τοπίο. Η μυρωδιά από το φασκόμηλο και την ρίγανη σου σπάει τη μύτη με τη θαυμάσια μυρωδιά τους., ενώ μέσα στη γαλαζοπράσινη θάλασσα μπορείς να δεις τους πιο όμορφους θησαυρούς και να αντικρίσεις πολυάριθμες εκπλήξεις.

Η παραλία αυτή είναι η καλύτερη που έχω πάει ως τώρα και ελπίζω να πηγαίνω κάθε χρόνο.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΒΥΘΟ

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και απολάμβανα το μπάνιο μου στη θάλασσα, όταν …ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στην πλάτη μου. Ευτυχώς ήταν ο θείος μου, αλλά πίσω του μέσα στο βυθό διακρινόταν κάτι παράξενο. Δεν πίστευα στα μάτια μου , ήταν ένα γιγάντιο χταπόδι που ερχόταν προς το μέρος μας.

Άρχισα να κολυμπάω όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να απομακρυνθώ. Έπειτα από αρκετή ώρα και πολύ κούραση , κατάλαβα ότι είχα γλιτώσει, όμως ήμουν μόνη μου ο θείος μου δεν φαινόταν πουθενά. Αφού ηρέμησα λίγο από το σοκ αυτό άρχισα να κολυμπάω προς τα εκεί που τον είχα δει για τελευταία φορά .

Όταν ά στο σημείο που είχαμε βουτήξει διέκρινα το χταπόδι. Και τότε είδα τον θείο μου να παλεύει  με το χταπόδι τυλιγμένο γύρω του. Τρόμαξα αλλά συνέχισα να κολυμπάω προς το μέρος τους.

Το μόνο όπλο που είχα ήταν ένα ψαροντούφεκο. Όταν έφτασα κοντά τους, πήρα το ψαροντούφεκο και άρχισα να το χτυπάω με αυτό. Το χταπόδι άφησε τον θείο μου αλλά άρχισε να κυνηγά εμένα. Ο θείος μου τότε βρήκε την ευκαιρία και κολύμπησε προς τη βάρκα μας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και τον είδα νε επιστρέφει προς το μέρος μου μαζί και με άλλους ανθρώπους , οι οποιοι έτρεξαν προς βοήθειά μας.

Όταν έφτασαν δίπλα μου με βοήθησαν γιατί ήμουν πια πολύ κουρασμένη

Τέλος όταν φτάσαμε στην επιφάνεια  ο θείος μου , μου είπε πως ήμουν πολύ γενναία και χάρηκα πολύ. Μόλις φτάσαμε στην βάρκα ανεβήκαμε πάνω της και γυρίσαμε πίσω στην ακτή

Αυτή η περιπέτεια με τρόμαξε πάρα πολύ αλλά τώρα χαίρομαι που τελείωσε.

ΧΑΡΑ

ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ

Μια φορά που  είχα πάει στη θάλασσα μαζί με το θείο μου κι ενώ κολυμπούσα προς τα πίσω  ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα, είχα πέσει σε μια σπηλιά! Τότε αποφάσισα να αφήσω το θείο μου και να προσπαθήσω να την εξερευνήσω . Καθώς έμπαινα μέσα σκοτείνιαζε ώσπου δεν έβλεπα τίποτα. Τότε άναψα τον φακό μου και αντίκρισα μια αχνή σκιά που έμοιαζε με  γυναίκας, τότε διαπίστωσα ότι μου τελείωνε το οξυγόνο της φιάλης κατάδυσης  και λιποθύμησα . Όταν ξύπνησα φορούσα μόνο το μαγιό μου ενώ είχε εξαφανιστεί η στολή κατάδυσης που είχα λίγο πριν φορέσει. Και όχι μόνο αυτό . αλλά από πάνω μου ήταν μια γοργόνα…δεν πίστευα στα μάτια μου, ενώ κατά έναν παράξενο τρόπο μπορούσα να αναπνέω μέσα στο νερό. Είχα λοιπόν ανακαλύψει μια γοργόνα.

Απ’  ότι κατάλαβα η γοργόνα μου είχε δώσει ένα φύκι για να μπορώ να αναπνέω.

Η γοργόνα που ήταν πανέμορφη μου έδειξε όλο το βυθό, τα κοχύλια, τα ψάρια, τα φύκια και όλους τους θαλάσσιους καρπούς.

Η ώρα είχε περάσει, έτσι μου γέμισε την φιάλη με οξυγόνο και αρχίσαμε μαζί να ψάχνουμε το θείο μου.

Ο θείος μου στο μεταξύ είχε ψάξει όλο τον βυθό για να με βρει, όταν λοιπόν τον είδα κολύμπησα γρήγορα προς σε αυτόν με χαρά για να του δείξω την γοργόνα , η οποία όμως είχε εξαφανιστεί.

Έτσι τελικά ανεβήκαμε στη επιφάνεια και γυρίσαμε σπίτι αλλά ακόμα και τώρα θυμάμαι την πανέμορφη γοργόνα που με έσωσε.

ΑΝΝΑ- ΜΑΡΙΑ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Κάθομαι σε μια απόμερη και έρημη ακτή και σκέφτομαι  όσα έγιναν και με έφεραν εδώ , ως ναυαγό.

Όλα ξεκίνησαν πριν από 10 ημέρες όταν αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με την Ευαγγελία στη Σαντορίνη. Η Ευαγγελία μόλις είχε πάρει το δίπλωμα του καπετάνιου και ήθελε να κάνουμε  αυτό το ταξίδι για να γιορτάσουμε την απόχτησή του. Θυμάμαι λοιπόν που έφτιαχνα τη βαλίτσα μου βάζοντας μέσα όλα μου τα ρούχα που θα χρειαζόμουν για το ταξίδι.

Η ώρα που θα φεύγαμε πλησίαζε και ήμουν τόσο χαρούμενη , διότι δεν ήξερα ακόμη τι με περίμενε. Περίμενα τη φίλη μου με αγωνία , η οποία μεγάλωσε γιατί άργησε στο ραντεβού της 20 λεπτά.

Μπήκαμε στο ιδιωτικό μας καράβι και ξεκινήσαμε. Στην αρχή το ταξίδι ήταν ευχάριστο. Ήμουν ενθουσιασμένη και ανυπομονούσα να δω από κοντά το ηφαίστειο της Σαντορίνης.

Ενώ βρισκόμασταν κοντά στη Σίφνο χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν η Κατερίνα που πήρε να μας πει τα νέα: « Ο δήμαρχος παραιτήθηκε και τη θέση του θα αναλάμβανε η Κυρία Ευαγγελία!!!. Η Κατερίνα ως αντιδήμαρχος έμαθε πρώτη τα νέα και μας τηλεφώνησε. Όταν όμως είπα τα νέα στην Ευαγγελία  πως είναι η νέα δήμαρχος της πόλης μας, αυτή από τη χαρά της άρχισε να χοροπηδά και έτσι το σκάφος έμεινε ακυβέρνητο. Χωρίς να το καταλάβουμε , χάσαμε τον έλεγχο και πέσαμε πάνω σε μια βραχονησίδα. Το σκάφος άρχισε να γέρνει και έσα στον πανικό μας πέσαμε στη θάλασσα.

Μετά από πολλές ώρες που πάλευα με τα κύματα βρέθηκα σε αυτή την ακτή. Λίγες ώρες μετά είδα και την Ευαγγελία να φτάνει εξαντλημένη. Ευτυχώς που όταν ήμασταν  μικρές, στο Δημοτικό, πηγαίναμε κολυμβητήριο και μάθαμε καλό κολύμπι.

Όταν συνήλθαμε και καταλάβαμε ότι είμαστε ναυαγοί σε μια έρημη βραχονησίδα του Αιγαίου πανικοβληθήκαμε. Ψάχναμε τρόπο να γλιτώσουμε. Ευτυχώς λίγες μέρες μετά ένα σκάφος του λιμενικού μας ανακάλυψε και έτσι τελείωσε η περιπέτειά μας. Ευτυχώς είχα ναυαγήσει με μια Δήμαρχο!!!

ΒΙΚΥ

 Η ΝΑΥΑΓΟΣ

Γεια  σας είμαι ναυαγός σε ένα πολύ μικρό νησί του Αιγαίου Πελάγους. Δεν μπορώ να ξέρω που ακριβώς αλλά είμαι ανάμεσα  σε κάποια μεγαλύτερα νησιά , το μόνο που ξέρω  είναι να σας περιγράψω όλη την ιστορία  για το πώς βρέθηκα να είμαι ναυαγός.

Όλα ξεκίνησαν όταν εγώ και η οικογένεια μου αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στη Φολέγανδρο. Μαζί με την αδερφή μου όταν το μάθαμε αρχίσαμε να διαλέγουμε  τα ρούχα που θα πάρουμε.

Μετά από λίγες  μέρες αρχίσαμε και βάζαμε τα ρούχα στις βαλίτσες. Όλοι ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι που σε λίγες μέρες θα φεύγαμε για την Φολέγανδρο.

Λοιπόν αυτές οι μέρες της προετοιμασίας μας  πέρασαν  και βρεθήκαμε στο λιμάνι του Πειραιά και από εκεί πήραμε το καράβι και ξεκινήσαμε  το ταξίδι μας προς τη Φολέγανδρο.

Στη διάρκεια της διαδρομής το καράβι σταμάτησε πολλές φορές στα νησιά για να αφήσει κόσμο. Μέχρι που συνέβη το μοιραίο συμβάν. Το καράβι μας χτύπησε σε έναν ύφαλο και έτσι άρχισε να βουλιάζει.

Εγώ και η οικογένειά μου πήραμε τα σωσίβιά μας κάτω από τα καθίσματά μας και βγήκαμε στο κατάστρωμα. Μόλις το πλοίο βούλιαξε τελείως αρχίσαμε να κολυμπάμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε με σκοπό να φτάσουμε σε κάποιο νησί. Τότε όμως ένα μεγάλο κύμα με παρέσυρε και με χώρισε από τα άλλα μέλη της οικογένειάς μου.

Έτσι έγινα ναυαγός και βρίσκομαι τώρα σε αυτή την ακτή χωρίς τους γονείς μου. Δεν ξέρω τι έχουν απογίνει και γι’ αυτό  είμαι στεναχωρημένη . Ευτυχώς όμως ξέρω τι έγινε με την αδερφή μου. Το κύμα την έβγαλε στην ίδια παραλία που βγήκα κι εγώ . Βρίσκεται λιπόθυμη δίπλα μου και προσπαθώ να την συνεφέρω.

Γράφω αυτό το γράμμα για να το βάλω σε ένα μπουκάλι για να έρθει κάποιος να μας σώσει. Ελπίζω να βρω και τους γονείς μου, για να πάψω να είμαι στεναχωρημένη. Ελπίζω αυτό το γράμμα να πέσει στα χέρια κάποιου γιατί διαφορετικά δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Μέσα στο μπουκάλι θα βάλω και τα ονόματα των μελών της οικογένειάς μου μήπως και χρησιμέψουν σε όποιον φτάσει το μπουκάλι μου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ

Την Πέμπτη

11 Σεπτεμβριου 2014             στις 8:30 π.μ. θα γίνει ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά

 

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Την Πέμπτη

11 Σεπτεμβριου 2014             στις 8:30 π.μ. θα γίνει ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά

 

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ