Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ

 ΕΛΛΑΔΑ

                                                                 ΣΑΛΑΜΙΝΑ

 

Όνομα ερευνητή: Ειρήνη

Ο τόπος μου είναι τα Αμπελάκια στη Σαλαμίνα.

Αυτό το μέρος το αγαπώ πολύ, γιατί εκεί μένουν ο παππούς και η γιαγιά μου, γιατί εκεί έχει ωραίες παραλίες και γιατί εκεί είναι εξοχή. Στα Αμπελάκια συνήθως πηγαίνω κάθε καλοκαίρι.

Οι άνθρωποι εκεί ξυπνούν καθημερινά πολύ πρωί, ασχολούνται με τα ζώα τους και με τις δουλειές του σπιτιού καθαριότητα και πότισμα λουλουδιών. Κάθε πρωί που είμαι εκεί ξυπνώ κι εγώ νωρίς από το λάλημα των πετεινών.

Το χειμώνα οι κάτοικοι ανάβουν τζάκια για να ζεσταθούν και ψήνουν στη σχάρα κάστανα , ενώ ακόμη και τα σκυλιά τους τα έχουν μέσα στο σπίτι τους .

Παλιότερα η ζωή εκεί ήταν δυσκολότερη γιατί δεν υπήρχαν γιατροί, υπήρχε πείνα και τα σπίτια ήταν μικρά και παλιά.

Στη Σαλαμίνα έχει καθαρό αέρα και ελάχιστα αυτοκίνητα. Στα Αμπελάκια μπορείς να διασκεδάσεις κάνοντας ποδήλατο και πηγαίνοντας βόλτες στη θάλασσα. Ακόμη στη Σαλαμίνα μπορείς εύκολα να συναντηθείς με τους  φίλους σου και να παίξεις.  Το μειονέκτημα είναι ότι το σχολείο είναι λίγο μακριά, ενώ το γυμνάσιο και το λύκειο είναι πολύ μακρύτερα.

Αξιοθέατα στα Αμπελάκια δεν έχει , έχει όμως δύο υπέροχες παραλίες και μια καταπληκτική καφετέρια με πισίνα μέσα όπου μπορείς  να διασκεδάσεις φανταστικά.

Τοπική συνταγή: Λαζανάκια (γλυκό)

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1 λεκάνη με νερό 1 κιλό αλεύρι 1/5 ποτήρι λάδι 2 πορτοκάλια 2 κουταλιές ζάχαρη	Ανακατεύουμε το νερό, το αλεύρι και το λάδι , έως ότου  γίνουν ζύμη, ρίχνουμε τα πορτοκάλια και 2 κουταλιές ζάχαρη. Κάνουμε τα σχήματα όπως τα θέλουμε και αφού τα βάλουμε σε ταψί τα ψήνουμε σε φούρνο στους 130 βαθμούς .

Όνομα ερευνητή: Γιώργος Κ.   /    Άννα Κ.

Ο τόπος μου είναι τα Κανάκια και βρίσκονται στο νησί της Σαλαμίνας.

Επέλεξα αυτό το μέρος γιατί έχουμε σπίτι εκεί στο οποίο πηγαίνουμε κάθε καλοκαίρι. Έχει ωραία θάλασσα και κάθε απόγευμα συναντάμε τους φίλους μας στην πλατεία και κάνουμε βόλτες  δίχως το κίνδυνο των αυτοκινήτων , αφού περνούν ελάχιστα.

Παλιά η ζωή στα Κανάκια δεν ήταν η ίδια με σήμερα. Υπήρχαν ελάχιστα σπίτια, σιγά σιγά όμως οι άνθρωποι άρχισαν να χτίζουν   με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν το σημερινό χωριό. Το χειμώνα κατοικούν περίπου 100 άτομα , ενώ το καλοκαίρι έχει πολλούς κατοίκους. Την περιοχή την επισκέπτονται και εκδρομείς για μπάνιο τις Κυριακές του καλοκαιριού και τότε το χωριό γεμίζει κόσμο.

Το περιβάλλον στην Σαλαμίνα είναι καλύτερο από το περιβάλλον της Νίκαιας. Το μειονέκτημα της Σαλαμίνας είναι ότι δεν έχει πολλά σχολεία και νοσοκομείο, ενώ οι δρόμοι της είναι οι πιο πολλοί  χωματόδρομοι. Ως χώρο διασκέδασης έχει ένα μικρό ταβερνάκι στην παραλία , αλλά το χειμώνα είναι κλειστό . Εγώ όμως με την παρέα μου εξερευνούμε απόμερα σημεία και περνάμε κάθε καλοκαίρι τέλεια .

Οι παραλίες του νησιού είναι πολύ καθαρές και τις επισκεπτόμαστε με τους γονείς μου και κάνουμε πολλά μπάνια. Επίσης έχει πολλά σουβλατζίδικα και μίνι μάρκετ .

Το αξιοθέατο της περιοχής  είναι ένα μουσείο του Αίαντα  και ένα πάρκο στο οποίο μαζεύονται όλα τα παιδιά κάθε απόγευμα . Δεν έχει πολλά κέντρα διασκέδασης ή κάστρα αλλά εμένα δεν με πειράζει καθόλου και πάλι ωραία είναι εκεί.

Τοπική συνταγή:  Γαύρος

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1κιλό γαύρο Χυμό από λεμόνι Ελαιόλαδο Ρίγανη Αλάτι Πιπέρι 3 σκελίδες σκόρδο (προαιρετικά)	Πλένουμε τον γαύρο και τον αλατίζουμε . Μετά τον βάζουμε στο ταψί. Προσθέτουμε το σκόρδο , το χυμό από 1,5 λεμόνια , το λάδι και τη ρίγανη. Βάζουμε στο ταψί λίγο νερό και το ρίχνουμε στο φούρνο για 30 λεπτά περίπου.

Τοπική συνταγή: Τυρόπιτα (Μύλου)

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
400 γραμμάρια τυρί κεφαλογραβιέρα 5 μέτρια κρεμμύδια Μπόλικος δυόσμος Πιπέρι Λάδι αλάτι	Η ζύμη γίνεται κανονικά με νερό , αλεύρι , αλάτι και λίγο λάδι. Ετοιμάζουμε τη γέμιση με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το δυόσμο, τριμμένο πιπέρι και λίγο λάδι. Ανοίγουμε φύλλο πάχους 3-4 χιλιοστά . Το κόβουμε σε στρογγυλά κομμάτια και αφού βάλουμε λίγη γέμιση το κλείνουμε σε μισοφέγγαρο. Τηγανίζουμε τα τυροπιτάκια μέσα σε μπόλικο λάδι

Μια μέρα στα Κανάκια

« Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στα Κανάκια. Εκεί μου αρέσει να κάνω βόλτες με το ποδήλατο στα δρομάκια του χωριού με τους φίλους μου. Περνούμε στα δρομάκια του χωριού και χαζεύουμε τις ωραίες και καθαρές αυλές. Πηγαίνοντας μέσα στο δάσος συναντάμε άλογα που ζουν ελεύθερα εκεί. Περνώντας μέσα από το καταπράσινο δάσος και διασχίζοντας τα μικρά δρομάκια του βγαίνουμε στην απέραντη και γραφική παραλία.

Νιώθω ελευθερία και ηρεμία κάνοντας βόλτα μέσα στο δάσος με το καταπράσινο τοπίο και τα πουλάκια να κελαηδούν. Και όταν αντικρίζουμε την καταγάλανη θάλασσα δεν αντιστεκόμαστε και πέφτουμε με τα ρούχα μέσα. 

 ΖΑΚΥΝΘΟΣ

 

Όνομα ερευνητή: Σοφία

Ο τόπος που επέλεξα να περιγράψω είναι η Ζάκυνθος και βρίσκεται στο Ιόνιο πέλαγος.

Στη Ζάκυνθο πήγα μια φορά  μαζί με τους γονείς μου για διακοπές. Το νησί το καλοκαίρι έχει πολλούς τουρίστες, εκεί γνώρισα και ένα κορίτσι και γίναμε φίλες. Νιώθω πολύ χαρούμενη που γνώρισα τη Ζάκυνθο.

Η εμπειρία μου από τη Ζάκυνθο είναι ότι οι άνθρωποι δείχνουν πολύ χαρούμενοι και ευχάριστοι. Κάθε πρωί  πηγαίνουν στις δουλειές τους , ενώ οι περισσότεροι ασχολούνται με τον τουρισμό.

Το χειμώνα που αρχίζουν τα κρύα το νησί ερημώνει, φεύγουν οι τουρίστες και τα παιδιά επιστρέφουν στα σχολεία τους. Παλιά η Ζάκυνθος δεν ήταν όπως και σήμερα. Παλιότερα είχε λιγότερο πληθυσμό και ελάχιστα ξενοδοχεία, επίσης δεν υπήρχαν οι ανέσεις και η πολυτέλεια που υπάρχει σήμερα. Εμένα πάντως μου αρέσει πιο πολύ τώρα παρά όπως ήταν παλιότερα.

Τοπική συνταγή: Παστίτσιο Ραγού (Ζακυνθινό)

ΥΛΙΚΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

2 κιλά μοσχαρίσιο κρέας κομμένο σε μερίδες ½ φλιτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο 1 πακέτο μακαρόνια χοντρά Νο 3 2 ξερά κρεμμύδια  ψιλοκομμένα 1 φλιτζ. Τσαγιού κόκκινο κρασί 5-6 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο 1 ξυλάκι κανέλλα

Τσιγαρίζουμε το κρέας σε φαρδιά κατσαρόλα. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και τέλος βάζουμε το σκόρδο. Σβήνουμε με κρασί. Αφού εξατμισθούν τα υγρά ρίχνουμε τις ντομάτες. Βάζουμε τα μυρωδικά σε τουλπανάκι. Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για να μαλακώσει το κρέας. Βράζουμε τα μακαρόνια σε αλατισμένο νερό και τα στραγγίζουμε. Πασπαλίζουμε τυρί σε πυρίμαχο σκεύος. Στρώνουμε μια στρώση μακαρόνια και μια κρέας και σάλτσα και τέλος μια στρώση τυρί. Αν θέλουμε το ροδίζουμε για λίγα λεπτά στο γκριλ.

Μια μέρα στη Ζάκυνθο

« Ο τόπος  είναι η Ζάκυνθος. Επέλεξα αυτό το νησί γιατί όσα βλέπω και όσα κάνω εκεί γεμίζουν την καρδιά μου με χαρά.

Καθώς κάνεις βόλτα βλέπεις δεξιά και αριστερά διάφορα μαγαζιά όπως: ξενοδοχεία, σουβλατζίδικα , παντοπωλεία και άλλα.

Επίσης εκεί βλέπεις άμαξες με άλογα που σε πάνε βόλτα σε όλη τη Ζάκυνθο.

Το μόνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι είχε πολλούς τουρίστες και μάλιστα γνώρισα και ένα κοριτσάκι από την Αγγλία στην παραλία.

Στο μυαλό μου έχω την ανάμνηση της Ζακύνθου που δεν πρόκειται να σβήσει, ποτέ από τα βάθη της καρδιάς μου. Με αγάπη στην Ζάκυνθο.»

                                                     

   ΚΑΛΥΜΝΟΣ 

 

Όνομα ερευνητή: Χαρά

Ο τόπος μου είναι η Κάλυμνος , η Κάλυμνος είναι ένα νησί που βρίσκεται στα Δωδεκάνησα .

Επέλεξα αυτό το μέρος γιατί νιώθω μεγάλη αγάπη για αυτό. Η Κάλυμνος έχει πολλές θάλασσες και εκεί μπορώ να συναντιέμαι με τα ξαδέρφια μου και να κάνω ορειβασία στο βουνό.

Οι ασχολίες των κατοίκων του νησιού είναι τα σφουγγάρια και ο τουρισμός. Κάποιοι έχουν μαγαζιά εμπορικά και κάποιοι είναι ψαράδες. Με το ψάρεμα και τα σφουγγάρια οι Καλύμνιοι ασχολούνταν και παλιότερα, ενώ με τον τουρισμό ασχολούνται τα τελευταία χρόνια.

Η ζωή στην Κάλυμνο αλλάζει με την αλλαγή των εποχών , διότι το χειμώνα το νησί αδειάζει από τους τουρίστες , ενώ το καλοκαίρι γεμίζει από ξένους και Έλληνες εκδρομείς.

Τα μειονεκτήματα της Καλύμνου είναι ότι έχει λίγα σχολεία και για να σπουδάσεις θα πρέπει να φύγεις από εκεί. Το νοσοκομείο δεν είναι και πολύ καλό και το χειμώνα δεν υπάρχουν πολλοί χώροι διασκέδασης και επικρατεί ερημιά.

Τα πλεονεκτήματα του νησιού είναι ότι δεν έχει πολλή κίνηση και οι δρόμοι είναι άδειοι. Έχει πολλές θάλασσες και βουνά  για να τα σκαρφαλώσεις, επίσης δεν έχει τη μόλυνση της Νίκαιας και οι θάλασσες είναι καθαρές.

Ακόμη στο νησί θα βρείς κάστρα, παλιούς ανεμόμυλους και τα σπίτια θυμίζουν την παλιά εποχή.

Τοπική συνταγή: Κατσικάκι μουούρι (γεμιστό)

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1 μικρό κατσικάκι 2 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα ½ κιλό ρύζι 5 ντομάτες Κιμά μοσχαρίσιο Ψιλοκομμένα συκωτάκια Αλάτι, πιπέρι, θρύμπη	Πλένουμε καλά το κατσικάκι. Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια. Προσθέτουμε τον κιμά και τα συκωτάκια. Ρίχνουμε το ρύζι και 3 ποτήρια νερό. Προσθέτουμε τη ντομάτα, το αλατοπίπερο και τη θρύμπη. Όταν πιεί  τα υγρά γεμίζουμε με τη γέμιση την κοιλιά  και την ράβουμε. Ψήνουμε για 3-5 ώρες.

Μια μέρα στη Κάλυμνο

« Τα καλοκαίρια μου τα περνάω στην Κάλυμνο. Οι μέρες μου εκεί περνούν γρήγορα και ευχάριστα.

Τα πρωινά σηκώνομαι αργά και λίγο αργότερα φεύγω για τη θάλασσα με την οικογένειά μου.  Μου αρέσει πολύ να κολυμπώ στα καταγάλανα νερά και μου αρέσει να παίζω παιχνίδια στην άμμο.

Αφού γυρίσουμε στο σπίτι χορταίνω παιχνίδι και ξεκούραση. Πολλές φορές τα απογεύματα  πάμε βόλτες άλλοτε περπατάμε σε ένα ήσυχο και εξοχικό δρόμο και άλλοτε κάνουμε βόλτες στο γραφικό λιμανάκι της πόλης.

Εκεί βλέπω μικρές και μεγάλες ψαρόβαρκες και ψηλά ιστιοφόρα ακόμη υπάρχουν χαριτωμένα μαγαζάκια. ¨όλα αυτά με κάνουν χαρούμενη , πιο πολύ μ’ αρέσει να χαζεύω τη γαλάζια θάλασσα, τους γλάρους και τα μικρά καβουράκια.»

Θρύλοι, Μύθοι, Παραδόσεις:  Η ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ Της ΤΕΛΕΝΤΟΥ

 Απέναντι από την Κάλυμνο και πολύ κοντά υπάρχει ένα  μικρό νησάκι η Τέλεντος. Οι κορυφές των βουνών της σχηματίζουν ένα ανθρώπινο προφίλ: μέτωπο, μύτη , σαγόνι.

Ο μύθος λέει πως στα παλιά τα χρόνια στη Τέλεντο ζούσε μια πανέμορφη βασιλοπούλα. Στην απέναντι μεριά στην Κάλυμνο στο ακρωτήρι Καστέλι είχε το κάστρο του ένα όμορφο πριγκιπόπουλο.

Όταν οι δυο νέοι συναντήθηκαν αγαπήθηκαν αμέσως.

Πέρασε πολύς καιρός. Το βράδυ της Ανάστασης η βασιλοπούλα άναψε ένα φαναράκι με το Άγιο Φως. Το έβαλε σε μια μικρή ξύλινη βαρκούλα και το έβαλε στη θάλασσα και το έσπρωξε να φτάσει απέναντι.

Έβαλε με το νου της μια ευχή : «αν το φαναράκι φτάσει αναμμένο απέναντι στο Καστέλι , ο καλός της την αγαπάει ακόμη, αν σβήσει την έχει ξεχάσει»

Εκείνο το βράδυ είχε τρικυμία και γρήγορα το φαναράκι έσβησε, απελπισμένη η βασιλοπούλα ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Τότε η μορφή της χαράχτηκε στα βράχια του νησιού της για να αγναντεύει πάντα τη θάλασσα…

                                      

                                    ΚΟΡΙΝΘΟΣ

 

Όνομα ερευνητή :Μαρίνα

Ο τόπος μου είναι ο Κόρφος και βρίσκεται στο νομό Κορινθίας στην Πελοπόννησο.

Επέλεξα αυτό το μέρος γιατί είναι ο τόπος καταγωγής μου. Όταν πηγαίνω εκεί είμαι πολύ χαρούμενη γιατί εκέι έχω πολλούς φίλους και περνάω καλά.

Οι κάτοικοι του χωριού έχουν διάφορες ασχολίες ενώ  κάποιοι ασχολούνται με το ψάρεμα . Κάθε καλοκαίρι το χωρίο γεμίζει κόσμο επειδή έχει κοντά θάλασσα. Η Ζωή των κατοίκων είναι αρκετά απλή και δείχνει σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα  από τα παλιά τα χρόνια.

Στον Κόρφο δεν υπάρχει σχολείο, επίσης άλλο μειονέκτημα είναι ότι  το νοσοκομείο είναι πολύ μακριά και δεν έχει χώρους για να διασκεδάσεις. Τα πλεονεκτήματα της περιοχής είναι πως το περιβάλλον είναι πολύ καθαρό, το ίδιο και οι θάλασσες. Μπορεί η περιοχή να μην έχει πολλούς χώρους διασκέδασης , εμείς όμως όταν πάμε περνάμε πολύ ωραία.

Το μόνο αξιοθέατο της περιοχής είναι οι πολλές υπέροχες παραλίες όπου μπορείς να κάνεις βόλτα ή να κολυμπήσεις.

 

Τοπική συνταγή:  COOKIES σοκολάτας

	ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1 κούπα ζάχαρη άχνη 2 κούπες αλεύρι 1 κουτ. γλυκού μπέικιν 100 γραμμάρια βούτυρο 2 αυγά ½ κούπα τριμμένο φουντούκι ½ κούπα σταγόνες κουβερτούρας ½ κούπα κακάο μερέντα		Λιώνω το βούτυρο. Σε μια λεκάνη προσθέτω: αλεύρι, μπέικιν, ζάχαρη , αυγά, βούτυρο και όλα τα υπόλοιπα και πλάθω για 7 λεπτά. Τα βάζουμε 5 λεπτά στο ψυγείο . Τα πλάθουμε και κάνουμε γούβα στη μέση και προσθέτουμε μερέντα και ένα ολόκληρο φουντούκι. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 170 βαθμών Κελσίου για 15 λεπτά.

Μια μέρα στον Κόρφο

« Ο Κόρφος βρίσκεται στην Κόρινθο, στην Πελοπόννησο. Είναι το αγαπημένο μου μέρος για να περνώ τις διακοπές μου.

Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι τα απογεύματα που πηγαίναμε βόλτα μέχρι ένα σημείο που το έχουν ονομάσει «μύτη». Η μύτη είναι ένα μεγάλο κομμάτι γης που βρέχεται από τη θάλασσα. Από εκεί η θέα είναι πολύ ωραία. Αλλά πιο πολύ μου αρέσει ο γυρισμός που έχει νυχτώσει και έχουν ανάψει τα φώτα στα σπίτια , στις ταβέρνες, τα μικρά φωτάκια από τις βάρκες των ψαράδων και πολύ μ’ αρέσει το φως του φεγγαριού που ανακλάται στη θάλασσα.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που γνώρισα αυτό το καταπληκτικό μέρος με την τόση ομορφιά γύρω μου.

Και είμαι χαρούμενη που περνώ εκεί κάθε χρόνο τις διακοπές μου.»

                                

                                          ΚΡΗΤΗ

 

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Όνομα ερευνητή : Γιώργος Μπ.

Το μέρος που θα σας περιγράψω βρίσκεται στην Κρήτη.

Επέλεξα το μέρος αυτό γιατί μου αρέσει πολύ και νιώθω χαρά και ευτυχία όταν βρίσκομαι εκεί. Οι κάτοικοι στην Κρήτη ζουν απλά, ψαρεύουν , είναι κτηνοτρόφοι, έμποροι και συχνά βγαίνουν έξω και διασκεδάζουν.

Η Κρήτη δεν μοιάζει με την Νίκαια , έχει λιγότερα σχολεία και δρόμους μικρότερους με λιγότερα αυτοκίνητα. Οι χώροι για παιχνίδι είναι μεγαλύτεροι και εκεί έχεις πολλά μέρη για να διασκεδάσεις και για να παίξεις. Ακόμη η Κρήτη έχει πιο πολλή ζέστη από την Νίκαια κυρίως το χειμώνα.

Τα αξιοθέατα που μπορείς να βρεις στην Κρήτη είναι οι πεντακάθαρες παραλίες, τα πολλά μουσεία, τα ωραία κέντρα διασκέδασης και τα πολλά περιποιημένα πάρκα.

Τοπική συνταγή: Σαλιγκάρια Μπουρμπουριστά

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σαλιγκάρια 2 ντομάτες 3 κρεμμύδια Λάδι Σάλτσα ντομάτας Αλάτι Πιπέρι Λίγο κρασί	Πλένουμε καλά τα σαλιγκάρια. Τα τσιγαρίζουμε με τα κρεμμύδια και τα σβήνουμε με το κρασί. Στη συνέχεια ρίχνουμε τη σάλτσα ντομάτας και τις ντομάτες σε κομματάκια, ρίχνουμε το αλάτι, το πιπέρι, το λάδι και τα βράζουμε για μια ώρα περίπου μέχρι να πιούν το ζουμί τους

Μια μέρα στην Κρήτη

« Θα ήθελα να σας μιλήσω για την Κρήτη, δεν είναι ο τόπος μου αλλά την αγαπώ σαν δικό μου.

Όταν μπαίνουμε στο καράβι για να πάμε στο νησί νιώθω πολύ ευτυχισμένος και αγωνιώ για να φτάσω.

Η ημέρα μου ξεκινάει με μια βόλτα στα μαγαζιά του Ηρακλείου. Πάμε με τον αδερφό μου στο Τζάμπο και ψωνίζουμε και μετά οι γονείς μου μας πάνε σε μια ταβέρνα με παραδοσιακά φαγητά, όλα είναι νόστιμα και πολύ παράξενα, εκεί οι άνθρωποι είναι φιλικοί και μιλάνε σε όλους σαν να τους γνωρίζουν

Το απόγευμα πηγαίνω στο φίλο μου το Νίκο. Μόλις τον βλέπω πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο με χαρά, μιλά με και παίζουμε ήσυχοι μια και η Κρήτη έχει πολύ πράσινο και λίγα αυτοκίνητα.

Το βράδυ πέφτω κουρασμένος για ύπνο, η ημέρα ήταν υπέροχη όπως πάντα σε αυτόν τον τόπο.»

Θρύλοι, μύθοι, παραδόσεις: ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ

Κάθε χρόνο  μεταξύ Μαΐου  και Ιουνίου κατά τις πρωινές ώρες παρατηρούνται στον κάμπο γύρω από το κάστρο σκιές που θυμίζουν φιγούρες ιππέων και πολεμιστών. Συνήθως παρατηρούνται νι κινούνται από το μοναστήρι του Αγίου Χαράλαμπου , προς το Φραγκοκάστελλο. Η εποχή που παρατηρείται το φαινόμενο συμπίπτει με την εποχή που έγινε η φονική μάχη μεταξύ των κατοίκων με τους Τούρκους

 ΣΦΑΚΙΑ

Όνομα ερευνητή: Άννα  Μαρία

Ο Τόπος μου είναι τα Σφακιά και βρίσκονται στην Κρήτη.

Επέλεξα να σας πω για αυτό το μέρος γιατί εκεί οι άνθρωποι είναι στοργικοί και καλοί. Επίσης έτσι θυμάμαι τον παππού μου που πέθανε πριν τον γνωρίσω. Στην Κρήτη πηγαίνω κάθε 5 χρόνια . Όταν πηγαίνω  εκεί είμαι πολύ χαρούμενη και όταν φεύγω έχω πάρει και κανένα  κιλό.

Οι άνθρωποι στα Σφακιά ξυπνάνε από το χάραμα. Πηγαίνουν στις δουλειές τους που είναι κτηνοτροφία, ψάρεμα, γεωργία. Οι δουλειές αυτές είναι κυρίως  αντρικές γιατί οι γυναίκες ασχολούνται με το μαγείρεμα , το καθάρισμα του σπιτιού και την υποδοχή των καλεσμένων.

Η ζωή το χειμώνα δεν αλλάζει ιδιαίτερα, τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες, επειδή οι ασχολίες τους παραμένουν οι ίδιες.

Τα παλιότερα χρόνια οι Σφακιανοί  είχανε  έθιμο να ρίχνουνε μπαλωθιές στους γάμους. Επίσης παλιότερα στο νησί το καράβι πήγαινε κάθε δύο εβδομάδες και οι άνθρωποι δεν ήταν και τόσο φιλόξενοι. Επίσης αν δεν φας αυτό που σε φιλεύουν το θεωρούν προσβολή και αν είσαι παιδί μπορεί να σε μαλώσουν.

Στα Σφακιά δεν έχει καλούς δρόμους και το νοσοκομείο είναι πολύ μακριά. Επίσης τα σχολεία βρίσκονται μακριά και το χειμώνα αν υπάρχει κακοκαιρία δεν έχει καράβι.

Το περιβάλλον όμως είναι καθαρό. Οι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι. Στη περιοχή υπάρχουν μπαρ και ταβέρνες και οι άνθρωποι γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Τα αυτοκίνητα είναι λίγα και οι αλάνες  πάρα πολλές με αποτέλεσμα τα παιδιά να παίζουν χωρίς να κινδυνεύουν.

 

Τοπική συνταγή: Ντάκος (Κρητικός)

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
4 παξιμάδια μεγάλα κριθαρένια 2 ντομάτες ψιλοκομμένες 250 γραμμάρια φέτα τριμμένη Ρίγανη Αλάτι Ελαιόλαδο	Βουτάμε τα παξιμάδια σε νερό για να μουλιάσουν λίγο Τοποθετούμε τις ψιλοκομμένες ντομάτες πάνω στα παξιμάδια και προσθέτουμε τριμμένη φέτα. Ρίχνουμε αλάτι, λάδι και ρίγανη.

Μια μέρα στα Σφακιά

« Ο τόπος μου έχει πολλά πράγματα για να δεις καθημερινά. Το κάθε τι μοιάζει σαν να μην το έχω ξαναδεί. Νιώθω τέλεια σαν βλέπω τους πλακόστρωτους δρόμους, είναι σαν να ζω σε όνειρο. Νιώθω σαν πύραυλος που ταξιδεύει στο διάστημα.

Μου κάνουν εντύπωση τα μικρά γραφικά σπιτάκια, είναι σαν εικόνα βγαλμένη από παραμύθι, το οποίο σε κάνει να ηρεμείς.

Όταν πηγαίνω βόλτες βλέπω αρκετά μικρομάγαζα, όπως ταβερνάκια, περίπτερα , μικρά σπιτάκια, στενά δρομάκια κλπ.

Περνώ από το σπίτι της φίλης μου της Μαρίας. Σκέφτομαι το φαράγγι της Σαμαριάς, την γαλανή θάλασσα και χαμογελώ»

ΜΥΘΟΙ – ΘΡΥΛΟΙ- ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

« Κάποτε ο Μίνωας, βασιλιάς της Κρήτης νίκησε τους Αθηναίους και τους ανάγκασε να του δίνουν κάθε χρόνο 7 νέους και 7 νέες για να τους τρώει ο Μινώταυρος , ο οποίος ήταν ένα τέρας με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπινο. Ζούσε στο λαβύρινθο στο υπόγειο του παλατιού του Μίνωα, που ήταν έργο του Δαίδαλου. Είχε πολλά δωμάτια και διαδρόμους  που όλοι χάνονταν. Ο Θησέας ως ήρωας που ήταν θέλησε να βοηθήσει τους Αθηναίους , πήγε στην Κρήτη να σκοτώσει το Μινώταυρο. Εκεί η Αριάδνη κόρη του Μίνωα για να τον βοηθήσει του έδωσε ένα κουβάρι νήμα , τον μίτο  για να τον δέσει στην είσοδο του λαβύρινθου και να τον ξετυλίγει. Ο Θησέας μπήκε με θάρρος ξετυλίγοντας το κουβάρι και αφού βρήκε τον Μινώταυρο, πάλεψαν και τον νίκησε. Έπειτα βγήκε από το λαβύρινθο ακολουθώντας το Μίτο της Αριάδνης» 

                                                               ΛΕΥΚΑΔΑ

 

Όνομα ερευνητή: Κατερίνα

Ο τόπος που επέλεξα να περιγράψω είναι η Λευκάδα η οποία είναι νησί στα Επτάνησα.

Πηγαίνω στη Λευκάδα διότι με ηρεμεί, έχω φίλες και δεν έχει καυσαέρια. Η Λευκάδα έχει ωραία ξενοδοχεία, ωραίες θάλασσες, αξιοθέατα και μουσεία. Επίσης εκεί μπορείς να επισκεφτείς θέατρα και να δοκιμάσεις νόστιμα φαγητά. Η Λευκάδα λοιπόν είναι το αγαπημένο μου μέρος.

Οι Λευκαδίτες ασχολούνται με τον τουρισμό, νοικιάζουν δωμάτια, δουλεύουν στα ξενοδοχεία και κάποιοι είναι ξεναγοί. Κάποιοι είναι υπάλληλοι στον Δήμο και φροντίζουν ώστε το νησί να παραμένει καθαρό.

Η ζωή των κατοίκων επηρεάζεται από την αλλαγή των εποχών. Οι περισσότεροι κλείνουν τον χειμώνα τα μαγαζιά τους και πηγαίνουν στην Πρέβεζα που είναι απέναντι Στο νησί μένουν οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι.

Η ζωή στο νησί παλιά ήταν απλή. Οι περισσότεροι άντρες ήταν γεωργοί και οι γυναίκες ασχολούνταν με δουλειές του σπιτιού. Υπήρχαν πολλά δέντρα και λίγα σπίτια. Τα παιδιά μπορούσαν να παίζουν στους δρόμους γιατί δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Υπήρχε ασφάλεια και όλοι οι άνθρωποι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Τα σπίτια ήταν νεοκλασικά και δεν υπήρχαν νοσοκομεία  και ξενοδοχεία.

Τα πλεονεκτήματα του νησιού είναι τα νοσοκομεία, τα λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους και η καθαρή ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά σχολεία και όσα υπάρχουν δεν είναι κοντά στα παιδιά. Οι χώροι διασκέδασης είναι αρκετοί , ενώ ο πληθυσμός του νησιού είναι μικρός.

Τα αξιοθέατα του νησιού είναι τα πολλά  αρχαιολογικά μέρη. Το καταπληκτικό με τη Λευκάδα είναι τα ηλιοβασιλέματα όταν η θάλασσα γίνεται το χρώμα της χρυσό. Επίσης οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να διασκεδάσουν σε μπαρ και στις πολλές ταβέρνες του νησιού.

Τοπική συνταγή: Κουλούρι της νύφης

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1 κιλό αλεύρι 1 ποτήρι λάδι 1 ποτήρι ζάχαρη 2 ποτήρια νερό 2 φακελάκια μαγιά Αλάτι, κανέλλα , γαρύφαλλο, μάραθο, βανίλιες, σουσάμι	Μέσα σε λεκάνη τρίβω το αλεύρι με το λάδι και ρίχνω τα υπόλοιπα υλικά. Τη μαγιά τη λιώνω πρώτα σε νερό χλιαρό. Ζυμώνω καλά για να ενωθούν τα υλικά. Κρατάω το ¼ της ζύμης και πλέκω πλεξούδες και λουλούδια. Με την υπόλοιπη ζύμη πλάθω ένα μεγάλο κουλούρι. Το ψήνω σε μέτριο φούρνο

Μια μέρα στη Λευκάδα

« Σήμερα θα σας ταξιδέψω στη συγκλονιστική Λευκάδα και συγκεκριμένα στο Πόρτο Κατσίκι.

Η παραλία είανι αμμώδης, τα νερά γαλαζοπράσινα και βαθιά. Το τοπίο είναι μοναδικό. Πίσω από την παραλία είναι το βουνό που κόβεται απότομα και υπάρχουν 50 σκαλιά από τα οποία φτάνεις στη θάλασσα.

Το πιο συναρπαστικό είναι οι θαλασσοσπηλιές. Αισθάνομαι δέος και θαυμασμό με αυτή την απίστευτη ομορφιά, παίζω και γελάω στα γαλήνια νερά, ενώ οι τουρίστες φωτογραφίζουν τις μυστικές σπηλιές.

Καθώς η ώρα περνάει και ο ήλιος δύει αισθάνομαι σαν να είναι δίπλα μου ο θεός και παίζει και εκείνος χαρούμενος με τα χρυσά νερά. Κι εγώ του λέω σε ευχαριστώ που είμαι εδώ!!!»

ΘΡΥΛΟΙ – ΜΥΘΟΙ – ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Λέγεται πως η μεγάλη ποιήτρια Σαπφώ ερωτεύτηκε τον όμορφο νέο Φάωνα. Όταν αυτός την εγκατέλειψε έπεσε από τα βράχια της Εγκρεμνής στη Λευκάδα και πνίγηκε. Ο θρύλος λέει ότι να πας σε αυτό το σημείο το βράδυ τα κύματα με τον παφλασμό τους απαγγέλουν : « Σήκωσε το κεφάλι σου, κοίταξε με ίσια στο πρόσωπο και αποκάλυψε τη χάρη που κατοικεί στα μάτια σου. Μη με περιφρονείς. Να σε σφίξω στην αγκαλιά μου πολυαγαπημένε μου.»

Το ποίημα που έγραψε η Σαπφώ για τον Φάωνα.

                                                                   ΜΑΝΗ

 

Όνομα ερευνητή: Παναγιώτα

Ο τόπος καταγωγής μου είναι η Μάνη και βρίσκεται στη νότια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο τρίτο πόδι της Πελοποννήσου στο Νομό Λακωνίας.

Επέλεξα τον τόπο αυτό γιατί είναι ο τόπος καταγωγής μου, εκεί έχω μια μεγάλη παρέα και κάθε φορά που πηγαίνω περνώ καλά

Οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται με το ψάρεμα και τη γεωργία.

Το χωριό το χειμώνα αδειάζει και σε σχέση με το καλοκαίρι ερημώνει.

Σίγουρα σήμερα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με παλιότερα, αφού παλιά δεν υπήρχαν δρόμοι και τα σχολεία ήταν ελάχιστα.

Στη Μάνη το περιβάλλον είναι πιο όμορφο απ’ ότι στην Νίκαια, διότι εδώ υπάρχει αρκετή μόλυνση. Φυσικά η Μάνη  υστερεί από τη Νίκαια σε άλλα θέματα γιατί δεν έχει αρκετά σχολεία, δεν έχει νοσοκομεία , ή καλούς δρόμους και χώρους διασκέδασης. Έχει όμως καταπληκτικές και πολλές παραλίες όπως και πολλά κάστρα και πυργόσπιτα.

 

Τοπική συνταγή: Λαλάγγια ( τηγανίτες)

ΥΛΙΚΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

250 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 6 γραμ. ξηρή μαγιά Ελαιόλαδο ½ κουταλάκι γλυκού αλάτι ½ κουτ. γλυκού κανέλλα ½ κουταλάκι γαρύφαλλο 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό Ηλιέλαιο για τηγάνισμα

Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και αρχίζουμε να τρίβουμε με τις παλάμες μας για να υγρανθεί ομοιόμορφα το μίγμα. Προσθέτουμε το αλάτι, τα μπαχαρικά και το νερό μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει τη μαγιά Ζυμώνουμε για 3 λεπτά με λαδωμένα χέρια Τοποθετούμε τη ζύμη σε ζεστό σημείο, σκεπασμένη για 2 ώρες Κατόπιν πλάθουμε , λεπτά μακριά κορδόνια με τα οποία δημιουργούμε μια σπείρα Βάζουμε το λάδι να κάψει καλά και τηγανίζουμε τα λαλάγγια.

Μια μέρα στην Άμπελο

« Η Άμπελος είναι ένα μικρό, όμορφο  χωριό στη Μάνη.

Όταν ανοίγω  τα μάτια μου το πρωί , η πρώτη  εικόνα που βλέπω είναι η διάφανη, καταγάλανη θάλασσα. Μετά το πρωινό κατά τις 11 π.μ. περίπου κατεβαίνουμε το δρομάκι για να πάμε για μπάνιο όπου μένουμε μέχρι τις 4 το απόγευμα.

Μόλις γυρίσουμε τρώμε και ξεκουραζόμαστε. Σειρά έχει ο απογευματινός μας περίπατος δίπλα στη θάλασσα. Κάθε φορά που πηγαίνω αυτή τη βόλτα μύριζα τον αέρα και ένιωθα να ζαλίζομαι στην αύρα της θάλασσας και στο έντονο άρωμα του φασκόμηλου και της ρίγανης. Από παντού ακούγονταν τα γλυκά κελαηδίσματα των πουλιών ενώ πάνω στα πανέμορφα αγριολούλουδα ζουζούνιζαν ζωηρά μικρά έντομα και ακρίδες. Όλη η φύση ζωντανή μπροστά στα πόδια μου και εγώ σαν μια μικρή βασίλισσα να χαζεύω το μεγαλείο της.»

Όνομα ερευνητή : Βίκυ

Το χωριό μου είναι η Κελεφά και βρίσκεται στη Μάνη στην Πελοπόννησο, στο νομό Λακωνίας.

Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στη Μάνη μια περιοχή που αποτελείται από μικρά χωριά. Η μαμά μου κατάγεται από την Κελεφά και εμένα μου αρέσει να πηγαίνω εκεί γιατί έχω φίλους και γιατί εκεί είναι εξοχή κι έτσι μπορώ να κάνω ποδήλατο . Επίσης κοντά υπάρχουν ωραίες θάλασσες για μπάνιο και για βόλτες. Για όλους αυτούς τους λόγους νιώθω πολλά για την Κελεφά.

Το καλοκαίρι που είχα πάει εκεί έμαθα το πρόγραμμα του χωριού. Τη Δευτέρα ερχόταν ο σκουπιδιάρης, την Τρίτη και το Σάββατο  ο Ψαράς, την Τετάρτη και την Παρασκευή  ο φούρναρης και την Πέμπτη ο Κρεοπώλης. Έτσι κυλάει η καθημερινή ζωή του χωριού.

Το καλοκαίρι το χωριό πνίγεται από ανθρώπους και όλοι μαζεύονται στην πλατεία , ενώ το χειμώνα ερημώνει. Το Δεκέμβρη το χωριό ξαναγεμίζει γιατί όλοι πάνε να μαζέψουν τις ελιές τους

Παλιά η Μάνη ήταν μια φτωχή περιοχή, στο χωριό μου υπήρχε μόνο το Δημοτικό σχολείο και τα σπίτια ήταν όλα σε άθλια κατάσταση. Τώρα το σχολείο δεν λειτουργεί, δεν μπορείς να κάτσεις πουθενά και νοσοκομείο δεν έχει. Τα καλά είναι ότι σπίτια ξαναφτιάχτηκαν από πέτρα σαν πύργοι ενώ οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και το ψάρεμα.

Κάποια από τα μειονεκτήματα της Κελεφάς είναι ότι εκτός από νοσοκομείο  δεν έχει γυμνάσια , λύκεια, χώρους διασκέδασης, φροντιστήρια, χώρους άθλησης, εμπορικά μαγαζιά και μέρη για φαγητό ( ψαροταβέρνες, εστιατόρια) . Αυτό σημαίνει ότι οι κάτοικοι πρέπει να κατεβαίνουν στην Αρεόπολη , που είναι το μεγάλο χωριό της περιοχής για να κάνουν δραστηριότητες και για να διασκεδάσουν.

Τα πλεονεκτήματα είναι ότι έχω χώρο για ποδήλατο και δεν κινδυνεύουμε από τα αυτοκίνητα , τα οποία είναι ελάχιστα κι  έτσι τα καυσαέρια είναι ελάχιστα και τα δέντρα είναι περισσότερα. Έχουμε λοιπόν περισσότερο οξυγόνο και περισσότερο καθαρό αέρα. Ακόμη κοντά στο χωριό υπάρχουν πολλές παραλίες με πεντακάθαρα νερά.

Τα αξιοθέατα του χωριού μου είναι το κάστρο της Κελεφάς που χτίστηκε από τους Ενετούς τον 17^ο αιώνα , η Ελαφόνησος με τέλεια παραλία, το κάστρο της Μονεμβασιάς και το κυριότερο το σπήλαιο του Δυρού που είναι ένα από τα μεγαλύτερα και κυριότερα σπήλαια της Ελλάδας.

 

Τοπική συνταγή: Τραβηχτές

ΥΛΙΚΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αλεύρι Μαγιά Αλάτι Λάδι νερό

Βάζουμε τη μαγιά και το νερό σε μια λεκάνη και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί. Προσθέτουμε το αλάτι και σταδιακά το μισό αλεύρι και πλάθουμε. Ρίχνουμε το λάδι και το υπόλοιπο αλεύρι μέχρι να ομογενοποιηθεί . Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί μια ώρα. Βάζουμε μπόλικο ελαιόλαδο στο τηγάνι και περιμένουμε να κάψει. Παίρνουμε μικρά μπαλάκια από ζυμάρι και τα τραβάμε με τα δάχτυλά μας. Τηγανίζουμε και από τις δυο πλευρές για λίγα λεπτά. Σερβίρουμε τις τραβηχτές με τυρί.

Μια μέρα στην Κελεφά

« Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα πάει στο χωριό της μαμάς μου την Κελεφά. Περάσαμε πολύ ωραία την εβδομάδα που μείναμε εκεί. Κάναμε βόλτες στη βρύση η οποία έχει πόσιμο νερό, στο κάστρο το οποίο έχτισαν οι Ενετοί και στα σπήλαια του Δυρού, τα οποία δεν είναι στην Κελεφά, αλλά σε ένα κοντινό χωριό , το Δυρό.

Ένιωθα χαρούμενη και ευτυχισμένη με τα τόσα πολλά αξιοθέατα που έχει το χωριό από το οποίο κατάγομαι.

Εντυπωσιάζομαι κάθε φορά που πάω εκεί, γιατί η μαμά μου μαθαίνει πάντα κάτι καινούριο για την ιστορία και τις παραδόσεις του τόπου μας.»

Θρύλοι , μύθοι, παραδόσεις: ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΪ ΛΙΑ

Στα παλιά χρόνια οι Μανιάτες αποφάσισαν να χτίσουν μια εκκλησία στον Προφήτη Ηλία

(Αϊ Λια) σε μια κορφή της οροσειράς του Ταϋγέτου. Ανέβηκαν οι χτίστες με τα εργαλεία σε μια κορφή νομίζοντας πως είναι η ψηλότερη και άρχισαν να χτίζουν την εκκλησία. Το βράδυ έπεσαν για ύπνο αλλά το πρωί που σηκώθηκαν είδαν πως ο τοίχος που είχαν χτίσει ήταν γκρεμισμένος και έλειπαν τα εργαλεία τους. Έψαχναν για ώρες να τα βρουν και τελικά τα βρήκαν στην απέναντι κορφή. Κατάλαβαν τότε πως ο Αϊ Λιάς ήθελε να χτίσουν εκεί την εκκλησία γιατί εκείνη ήταν η ψηλότερη κορυφή. Έχτισαν την εκκλησία μόνο με πέτρες και σώζεται μέχρι και σήμερα. Το υψόμετρο της κορυφής είναι 2.407 μέτρα. 

 ΠΕΡΣΕΝΑ - ΗΛΕΙΑΣ

 

Όνομα ερευνητή: Χρυσούλα
 

Ο Τόπος μου είναι η Πέρσενα και βρίσκεται στο νομό Ηλείας στην Πελοπόννησο

Μου αρέσει να πηγαίνω στη Πέρσενα επειδή εκεί έχει πολλά παιδιά και πολύ κοντά στο σπίτι υπάρχει μια παιδική χαρά. Ακόμη  αγαπώ την Πέρσενα γιατί εκεί μένει ο παππούς και η γιαγιά μου.

Στο χωριό μου δεν υπάρχει κοντά θάλασσα και οι άνθρωποι ασχολούνται συνήθως με τα πρόβατακαι με τα γίδια  όλες τις εποχές του χρόνου. Ακόμη συνηθίζουν το χειμώνα να ανεβαίνουν στο βουνό για κυνήγι . Στο χωριό μου έχει λίγα αυτοκίνητα και αυτό έχει και τα καλά του , αλλά και τα κακά του. Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι στη Πέρσενα η εκκλησία σχολάει πολύ νωρίς.

Τοπική συνταγή: Τραχανάς

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
½ κούπα τραχανά 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο 4 κούπες νερό	Βάζω το νερό και το βούτυρο να βράσει και ρίχνω τον τραχανά. Ανακατεύω συνέχεια για να μην κολλήσει ο τραχανάς. Βράζω για 20 λεπτά

 

Μια μέρα στην Πέρσενα

«Την Κυριακή εγώ και η οικογένειά μου πήγαμε στο δάσος της Φολόης , στην αρχαία Ολυμπία για να θαυμάσουμε τα ζώα που υπάρχουν εκεί. Μόλις φτάσαμε στην είσοδο είδαμε έναν κύριο ο οποίος μας είπε κάποιες πληροφορίες και είδαμε και ια ταμπέλα που έλεγε να μην πετάμε σκουπίδια και να μην τρομάζουμε τα ζώα. Είδαμε ένα άλογο, μια χελώνα, έναν σκαντζόχοιρο και στο τέλος είδαμε ένα κουνέλι που έτρωγε ένα καρότο. Ήταν τόσο γλυκούλι και αστείο που εύχομαι την επόμενη φορά που θα ξαναπάω να αντικρίσω αυτό το υπέροχο θέαμα»

 ΩΡΩΠΟΣ

 

Όνομα Ερευνητή: Ευαγγελία

Ο τόπος που επέλεξα είναι ο Ωρωπός και βρίσκεται στο νομό Αττικής κοντά στο Μαρκόπουλο

Επέλεξα αυτό το μέρος επειδή εκεί έχω ένα ωραίο εξοχικό κοντά σε έναν χωματόδρομο και κάνω συνέχει ποδήλατο. Εκεί μένει και η γιαγιά μου και ο παππούς μου. Πηγαίνω στον Ωρωπό κάθε καλοκαίρι για έναν ή ενάμιση μήνα και περνώ καταπληκτικά.

Οι άνθρωποι στον Ωρωπό κάνουν απλά, συνηθισμένα πράγματα. Ασχολούνται  με το νοικοκυριό και το καθάρισμα των σπιτιών τους. Οι άντρες πηγαίνουν στις δουλειές τους και αρκετοί είναι γεωργοί.

Το χειμώνα η ζωή στον Ωρωπό δεν είναι και πολύ εύκολη , κάνει αρκετό κρύο , επειδή φυσά αρκετά από τη θάλασσα, ενώ το καλοκαίρι έχει αρκετή ζέστη και είμαστε μέσα στην καλή χαρά.

Το μόνο  αξιοθέατο του Ωρωπού είναι κάτι παλιές φυλακές που χτίστηκαν στα χρόνια της χούντας οι οποίες λειτούργησαν και μετά. Τώρα οι φυλακές έγιναν σχολείο και λειτουργούν ακόμα, ως σχολείο. Στο Ωρωπό επίσης έχει ωραίες παραλίες . Το ωραιότερο σημείο του Ωρωπού είναι ένας φάρος που βρίσκεται εκεί τον οποίο μπορείς να επισκεφτείς. Ακόμη απέναντι βρίσκεται η Εύβοια  την οποία εύκολα μπορείς να την επισκεφτείς με φεριμπότ.

Ο Ωρωπός έχει ένα ωραίο περιβάλλον, το οποίο δεν το βρίσκεις στην Νίκαια. Δεν έχει μόλυνση και εκεί μπορείς να βρεις άφθονους χώρους διασκέδασης. Τα μειονεκτήματά του Ωρωπού είναι τα λίγα σχολεία του και οι μικροί, στενοί του δρόμοι. Επίσης ο Ωρωπός δεν έχει νοσοκομεία με αποτέλεσμα να έχεις πρόβλημα αν αρρωστήσεις.

Τοπική συνταγή: Γιουβαρλάκια

ΥΛΙΚΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

½ κιλό κιμάς 1 μεγάλο κρεμμύδι Μαϊντανός Αλάτι πιπέρι 2 αυγά 1 λεμόνι Λάδι

Τρίβουμε καλά το κρεμμύδι και μετά βάζουμε τον κιμά σε ένα μπολ. Προσθέτουμε 1 φλιτζάνι ρύζι, αλάτι. Πιπέρι και λίγο λάδι. Τα ζυμώνουμε καλά και φτιάχνουμε μπαλάκια στρογγυλά. Βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό λάδι και λίγο αλάτι και το αφήνουμε να βράσει. Αμέσως μετά ρίχνουμε τα γιουβαρλάκια και μετά από λίγο ρίχνουμε το υπόλοιπο ρύζι. Μόλις κρυώσει λίγο η σούπα φτιάχνουμε το αυγολέμονο και το ρίχνουμε μέσα.

Μια μέρα στον Ωρωπό

«Σήμερα μαζί με την οικογένειά μου αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στον Ωρωπό. Αποφασίσαμε να πάμε να περπατήσουμε στο λιμάνι. Εκεί στο λιμάνι είναι ωραία να βλέπεις το φάρο και να κάθεσαι στα παγκάκια που είναι γύρω του. Όταν κάνω τη τη βόλτα μου στο λιμάνι βλέπω διάφορους πάγκους με μικροπωλητές που πουλούν καλαμπόκι, μαλλί της γριάς , ρούχα  παπούτσια, παιχνίδια κ.α.

Οι Εντυπώσεις μου από αυτά που βλέπω είναι χαρούμενες και τα συναισθήματά μου είναι η ευτυχία και η …ελπίδα πάντα για να πάρω ένα παγωτό»

 

 ΑΛΒΑΝΙΑ

Όνομα ερευνητή: Βιόλα

Ο τόπος μου είναι το Μπεράτ  ένα μικρό χωριό που  βρίσκεται στην βόρεια Αλβανία.

Το μέρος αυτό με κάνει να νιώθω ευχάριστα και είμαι περήφανη που κατάγομαι από εκεί. Στο Μπεράτ έχω πολλούς ανθρώπους δικούς μου και τους αγαπώ πολύ

Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκεί είναι πολύ ωραία. Ξυπνούν το πρωί και αφού πάρουν πρωινό όλοι οι άντρες  πηγαίνουν στα χωράφια μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος. Οι γυναίκες ασχολούνται συνήθως με τις δουλειές του σπιτιού.

Η ζωή των κατοίκων στο Μπεράτ επηρεάζεται πολύ από τις καιρικές συνθήκες. Το χειμώνα χιονίζει πολύ και οι άνθρωποι ζεσταίνονται με τζάκια.

Παλιότερα υπήρχε πολλή φτώχεια και η ζωή ήταν πολύ δύσκολη , αφού μέχρι και οι πίνακες στο σχολείο του χωριού ήταν σπασμένοι.

Η ζωή στην Νίκαια είναι καλύτερη από ότι στην Αλβανία, εδώ έχει περισσότερες ανέσεις και τρόπους να διασκεδάσεις.

Τοπική συνταγή

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
2 κιλά γάλα 6 αυγά 3 κουταλιές της σούπας βιτάμ 8 κουτ. σούπας νισεστέ 3 κουτ. σούπας αλεύρι 1 φλιτζανάκι λάδι 1 κουτ. σούπας αλάτι	Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε γάλα, αυγά, βιτάμ , νισεστέ, αλεύρι, λάδι και αλάτι. Ύστερα τα ανακατεύουμε πολύ καλά και τέλος τα ρίχνουμε σε ταψί και κάθε 15 λεπτά το κοιτάζουμε για να δούμε πως έχει ψηθεί.

ΜΥΘΟΙ – ΘΡΥΛΟΙ – ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

«Μια φορά σε ένα φτωχό χωριό ζούσε μια οικογένεια. Ο άντρας και η γυναίκα που ήταν έγκυος. Μια μέρα ήρθαν κάποιοι άντρες και σκότωσαν το σύζυγο. Η γυναίκα τότε ευχήθηκε το παιδί που θα γεννούσε να γεννηθεί κορίτσι και όχι αγόρι, γιατί ήθελε να δει το παιδί της να μεγαλώνει και να μην κινδυνέψει να τη σκοτώσουν σαν τον άντρα της, επίσης ήθελε να δει το παιδί της να φτιάχνει οικογένεια. Πέρασαν κάποιοι μήνε και η γυναίκα γέννησε ένα …αγοράκι. Ο χρόνος κυλούσε και το αγοράκι μεγάλωνε. Μια μέρα το άρπαξαν και το σκότωσαν. Η μητέρα έψαξε να βρει το σώμα του σκοτωμένου της γιού. Άρχισε ψάχνοντας σε ένα βουνό. Εκεί είδε μια λιμνούλα και πήγε να πιεί νερό. Ήπιε και συνέχισε να ψάχνει μέχρι που πέρασαν αρκετές μέρες και η γυναίκα πέθανε . Οι άνθρωποι  που περνάνε  ή που πάνε σε εκείνο το βουνό λένε πως ακούνε  μια φωνή , τη φωνή της γυναίκας που ψάχνει ακόμα το σκοτωμένο της παιδί.»

Όνομα ερευνητή: Χάρης

Ο Τόπος μου είναι η Κορυτσά και βρίσκεται στην Αλβανία.

Μου αρέσει στην Κορυτσά γιατί εκεί είναι η γιαγιά μου , ο παππούς μου και τα ξαδέρφια μου. Για αυτό το μέρος νιώθω πολύ χαρούμενος. Στην Κορυτσά πηγαίνω κάθε καλοκαίρι.

Η Ζωή των ανθρώπων εκεί είναι πολύ ωραία, μόνο ο καιρός είναι χάλια επειδή κάνει περισσότερο κρύο από ότι στη Νίκαια και συχνά βρέχει.

Παλιά η ζωή στην Κορυτσά δεν ήταν καλή, υπήρχε φτώχια , και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί , αλλά παλιότερα τα πράγματα ήταν χειρότερα.

Αν συγκρίνω τη ζωή στην Κορυτσά και στη Νίκαια, νομίζω πως η ζωή είναι καλύτερη στη Νίκαια γιατί εδώ έχει καλύτερα νοσοκομεία, δρόμους και χώρους για διασκέδαση.

Ακόμη στην Αλβανία κάνει πολύ κρύο και βρέχει συχνά. Παρότι η θάλασσα είναι κοντά δεν πηγαίνουμε επειδή το νερό είναι πολύ κρύο.

Όνομα ερευνητή: Αντόνιο

Ο τόπος μου είναι το  Φιέρι και βρίσκεται στην Αλβανία.

Στο Φιέρι πάω πολλές φορές και νιώθω χαρούμενος εκεί γιατί έχει μια μεγάλη αυλή, έχει πολλά ζώα, έχει δάσος και κυρίως έχει πολλά παιδιά με τα οποία παίζω μπάλα μέχρι το βράδυ. Κάθε βράδυ όλη η οικογένεια μαζευόμαστε και τρώμε ωραία φαγητά τα οποία ετοιμάζει η γιαγιά.

Η ζωή στο Φιέρι διαφέρει πολύ από εδώ. Οι άνθρωποι κάνουν παράξενες δουλειές, μεταφέρουν γάλα, δουλεύουν με το τρακτέρ, φυλάνε πρόβατα ή αγελάδες και κάποιοι μετακινούνται με γαϊδούρια.

Το χειμώνα η ζωή εκεί είναι πιο δύσκολη και οι άνθρωποι του χωριού λιγοστεύουν αρκετά. Παλιότερα η ζωή ήταν δυσκολότερη γιατί στην Αλβανία υπήρχε μεγάλη φτώχια και πείνα, οι άνθρωποι δεν είχαν λεφτά και οι περισσότεροι έβγαζαν το ψωμί τους προσέχοντας πρόβατα. Σήμερα η ζωή είναι καλύτερη γιατί υπάρχουν περισσότερες δουλειές και περισσότερα χρήματα.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του τόπου μου είναι το πολύ κρύο του χειμώνα και τα σκουπίδια τα οποία τα πετούν στο δρόμο δίχως να τηρούν κάποιους κανόνες. Το πλεονέκτημα της περιοχής είναι ότι δεν υπάρχει μόλυνση και τα σχολεία εκεί είναι μεγαλύτερα αφού χωρούν 500 μαθητές.

Στο Φιέρι μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το κάστρο και τις εφτά παραλίες της περιοχής . Επίσης για να διασκεδάσεις έχει κέντρα διασκέδασης και για να παίξεις έχει όμορφα πάρκα.

Τοπική συνταγή: Καρμπονάρα

ΥΛΙΚΑ	ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Μακαρόνια Κρέμα γάλακτος Μπέικον Πιπέρι	Βράζουμε το νερό και ρίχνουμε τα μακαρόνια και τα αφήνουμε να βράσουν. Τα βγάζουμε και τα αφήνουμε στην άκρη. Παίρνουμε τα τηγάνι και τσιγαρίζουμε το μπέικον, ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και τα ανακατεύουμε με τα μακαρόνια, προσθέτουμε και πιπέρι.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Όνομα ερευνητή : Μπιλιάνα

Ο τόπος μου είναι το Βελίκο Τάρνοβο και βρίσκεται στη Βουλγαρία.

Επέλεξα το μέρος αυτό γιατί  είναι ο τόπος καταγωγής μου  και εκεί βρίσκονται οι φίλες  μου με τις οποίες κάνουμε συχνά βόλτες όποτε βρισκόμαστε μαζί.

Η ζωή των κατοίκων εκεί δεν διαφέρει πολύ από εδώ . Κι εκεί οι κάτοικοι ασχολούνται  με τις δουλειές τους και  τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο. Ακόμη το Βελίκο Τάρνοβο έχει αρκετό τουρισμό και πολλοί κάτοικοι ασχολούνται με την εξυπηρέτηση των τουριστών.

Ο χειμώνας στο χωριό μου είναι πολύ βαρύς, ρίχνει πολύ χιόνι , τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να κινηθούν και οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους και δεν βγαίνουν έξω.

Η διαφορά του χωριού μου με την Νίκαια είναι πως το περιβάλλον εκεί είναι πιο καθαρό, οι άνθρωποι μιλούν διαφορετική γλώσσα. Υπάρχουν όμως και πράγματα που μοιάζουν όπως οι δρόμοι, οι χώροι διασκέδασης και οι ασχολίες των κατοίκων.