ΑΚΡΟΠΟΛΗ - περιβάλλον

Το Mουσείο Ακρόπολης είναι αρχαιολογικό μουσείο επικεντρωμένο στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης των Αθηνών. Το μουσείο κτίσθηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και στους πρόποδές του καλύπτοντας μία ευρεία χρονική περίοδο από την Μυκηναϊκή περίοδο έως την Ρωμαϊκή και Παλαιοχριστιανική Αθήνα ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πάνω στον αρχαιολογικό χώρο Μακρυγιάννη, κατάλοιπο των Ρωμαϊκών και πρώιμων βυζαντινών Αθηνών.

Το νέο κτήριο του μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και άνοιξε για το κοινό στις 21 Ιουνίου 2009

«Καρυάτιδες» είναι τα αγάλματα όμορφων ιερειών, που χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη της οροφής της νότιας πρόστασης του Ερεχθείου (420 π.Χ.). «Καρυάτις» σημαίνει «Κόρη από τις Καρυές» (πόλη κοντά στην Σπάρτη), που λέγεται ότι αποτέλεσαν τα μοντέλα για τα συγκεκριμένα αγάλματα. Οι Καρυάτιδες είναι μια παραλλαγή της Κόρης και χρησιμοποιείται στην αρχιτεκτονική αντί για κίονες

 

•ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΝΤΗΝΟΡΟΣ
Το μαρμάρινο αυτό άγαλμα διακρίνεται για το μέγεθος του (ύψους 2 μ. περίπου), την εκφραστικότητα του και την αυστηρότητα της έκφρασης του προσώπου. Τα μάτια της κόρης, ζωντάνευαν την έκφραση του προσώπου της. Φοράει την ιωνική ενδυμασία, χιτώνα με λεπτές κυματιστές πτυχές, καταστόλιστο με ζωγραφικά μοτίβα, που ανασηκώνει με το αριστερό της χέρι και από πάνω, ιμάτιο. Χαρακτηριστικό δείγμα της αττικής τεχνοτροπίας στη γλυπτική των αρχαϊκών χρόνων (530-510 π.Χ.).

 Δύο πανομοιότυπα αγάλματα Νικών, από τα οποία λείπουν οι βραχίονες και τα φτερά. Τα τεντωμένα και ενωμένα πόδια τους δείχνουν ότι οι Νίκες πετούν πρόκειται για ρωμαϊκά έργα.

 

•ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΗΣ «ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗΣ» ΑΘΗΝΑΣ
Το ανάγλυφο της σκεπτόμενης Αθηνάς ή Αθηνά προ στήλης (προγενέστερος τίτλος) είναι αρχαίο αττικό ανάγλυφο, και ένα από τα πιο γνωστά έργα, που είχαν ανατεθεί στην Ακρόπολη. Το ανάγλυφο βρέθηκε το 1888 στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης νότια του Παρθενώνα, μεταξύ του κρηπιδώματος του ναού και του νοτίου τείχους της Ακρόπολης. Το σημείο αυτό ήταν ίσως το εργαστήριο κατασκευής γλυπτών κατά την επί Περικλέους οικοδόμηση του Παρθενώνα.

Η έκφραση της Αθηνάς εμπνέει μελαγχολία ή λύπη. Πιθανόν επειδή η στήλη να δηλώνει επιτύμβιο μνημείο των πεσόντων στρατιωτών των μηδικών πολέμων προς υπεράσπιση της πατρίδας.

Η ανοικοδόμηση των τειχών και των ιερών άρχισε αμέσως μετά την ήττα των Περσών, το 465 π.Χ., την εποχή δηλαδή του Περικλή. Κάτω από την επίβλεψη του Φειδία και των αρχιτεκτόνων Μνησικλή, Καλλικράτη και Καλλίμαχου χτίστηκαν και διακοσμήθηκαν ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, τα Προπύλαια και ο ναός της Απτέρου Νίκης Προπύλαια

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Τα Προπύλαια, προθάλαμος για την είσοδο στην Ακρόπολη.
Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή. Το οικοδόμημα αυτό διαιρείται σε τρία μέρη. Στο κέντρο είναι ένα ναόσχημο μακρύ χτίσμα με ψηλό αέτωμα και όψη δωρικού ναού. Δεξιά και αριστερά από αυτό είναι χτισμένες από μία πτέρυγα που μοιάζουν με δωρικούς ναούς χωρίς αέτωμα

ΕΡΕΧΘΕΙΟ

ΕΡΕΧΘΕΙΟ:

•Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η φιλονικία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τους αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου

•Ο Παρθενώνας, ένα από τα διασημότερα μνημεία του κόσμου.

Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και επισημότερο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει το θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα. Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. κάτω από τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη. Ο ναός τελείωσε το 438 και κατά τα Παναθήναια του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 Η τάξη μας στα πλάισια κορύφωσης περιβαλλοντικών και εθελοντικών δράσεων ζωγράφισε και έγραψε ποιήματα ομαδικά.

Ποιήματα

Όνειρα

Για δέστε τις πλατείες γεμίσανε σκουπίδια

Κοιτάξτε τα ζωάκια που ζουν μες στα σκουπίδια

Σαν ποτάμια πλημμυρίζουν οι δρόμοι με βρομόνερα

Τα κοιτάζω και καταστρέφονται τα δικά μου όνειρα…

3^η ομάδα

Ανακύκλωση

Μας  αφορά όλους πάρα πολύ

Να έχουμε μια πόλη καθαρή

Σκουπίδια όχι πια  σε κάδους

Αλλά σε  μπλε κουτί

Σκουπίδια και απορρυπαντικά

Θα βρομίσουνε τη γειτονιά

Χαρτί , γυαλί και μπαταρία

Για σκεφτείτε λίγο και την οικονομία!

Η ανακύκλωση μας προσκαλεί

Για μια πόλη καθαρή

Δεν πρέπει να της το αρνηθούμε

Γιατί αλλιώς όλοι θα χαθούμε.

Και αν δε νοιάζει τους μεγάλους

Ας σκεφτούνε τα παιδιά

Τι αθ κάνουν τα καημένα

Άμα ζουν μες στη βρομιά;

Χρυσούλα

Το περιβάλλον σπίτι μας

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση γειτονιά μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Σαν την οικογένειά μου.

Κοιτάζω όμως γύρω μου και βλέπω αντί για δέντρα

Ο δρόμος  και οι πλατείες μας γεμίσανε με κέντρα

Σε  παραλίες και πλαγιές αντί παιδιά να γελάνε

Άνθρωποι σκυθρωποί , κοιτάνε και ρωτάνε

Άραγε που πάμε;

Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για το περιβάλλον

Αυτό είναι για όλους δεν είναι για κάποιον άλλον

Καθαρίστε λοιπόν το περιβάλλον είναι για όλους επιβάλλον.

1^η ομάδα.

Το περιβάλλον και η φύση

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση αδελφή μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Γιατί είναι η ζωή μου

Τα δέντρα γύρω μας λαμπυρίζουν

Και τα λουλούδια σε κάμπους  χρυσίζουν

Μας φωνάζουν : ελάτε φιλαράκια

Όλοι μικρά και μεγάλα παιδάκια.

Τη θάλασσα μην την βρομίζεις

Πρέπει μόνο να την καθαρίζεις

Στα ποτάμια μην ψαρεύεις

Τα ψαράκια να τα προστατεύεις.

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση αδελφή μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Γιατί είναι η ζωή μου

4^η ομάδα

Το περιβάλλον ταξιδεύει

Τα παιδιά παίζουν τρέχουν και γελάνε

Το περιβάλλον θέλουνε καθαρό να το κρατάνε

Να παρατηρούν πάνω στα δεντράκια

Να φωλιάζουν τα ζωάκια.

Θέλουν να κάνουν βόλτες μες στη φύση

Να χαίροντα από τη γη που ανθίζει.

2^η ομάδα

Η Ριπανσίν και η Αστραφτερόλ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια μικρή κοπελίτσα η Ριπανσίν . Η Ριπανσίν κάποιο βράδυ  αφού έφαγε το φαγητό της άνοιξε μετά το παράθυρο του σπιτιού της και πέταξε τα αποφάγια και ότι άλλο σκουπίδι είχε μαζευτεί  στη διάρκεια της μέρας στην πίσω μεριά του σπιτιού της. Το σπίτι της ήταν στην άκρη της πόλης και είχε ένα παράθυρο που έβλεπε προς το βουνό. Από εκεί η  μικρή Ριπανσίν έβλεπε τους γονείς της να πετούν τα σκουπίδια της και έτσι είχε μάθει να κάνει το ίδιο.

Στη συνέχεια η Ριπανσίν ετοιμάστηκε και ξάπλωσε να κοιμηθεί και άρχισε να ονειρεύεται.  Να ονειρεύεται πως είχαν περάσει πολλά χρόνια και είχε πια μεγαλώσει.

 Δεν είχε καμιά διάθεση όμως να βγαίνει βόλτες γιατί έξω από το σπίτι της είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο βουνό από σκουπίδια και πως μέσα στο σπίτι της επικρατούσε μόνιμα μια δυσάρεστη μυρωδιά από τα σκουπίδια που τόσα χρόνια αυτή και η οικογένειά της πετούσαν πίσω από το σπίτι τους.

Κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη και έλεγε με δυνατή φωνή: «Είμαι ο εαυτός μου! Και με αγαπώ όπως είμαι. Κρατώ το σπίτι μου καθαρό πετώντας απ’ έξω τα σκουπίδια μου»

Στη συνέχεια πήρε μια σοκοφρέτα και αφού την έφαγε πέταξε τη συσκευασία από το ανοιχτό παράθυρό της. Καθώς όμως ετοιμαζόταν να φύγει σκέφτηκε: « Μήπως αγαπώ τον εαυτό μου  θα πει τον φροντίζω να ζει σε ένα καθαρό περιβάλλον; Γρήγορα όμως έδιωξε αυτή τη σκέψη γιατί τη στενοχωρούσε και γιατί δεν είχε μάθει τι άλλο να κάνει.

Εκείνη τη στιγμή όμως εμφανίστηκε η φίλη της η Αστραφτερόλ. Τα δυο κορίτσια ήταν συνομήλικα αλλά δεν έμοιαζαν σε κάτι άλλο. Η Αστραφτερόλ από μικρή είχε μάθει πως πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον και πως καθαρό περιβάλλον σημαίνει υγεία και πολιτισμός. Η Αστραφτερόλ βλέποντας τη φίλη της αναφώνησε: « Ριπανσίν πως είναι έτσι το χρώμα σου; Γιατί είσαι χλωμή; Μήπως φταίει όλο αυτό το σκουπιδαριό που έχεις μαζέψει ;»  Η Ριπανσίν  είχε ανησυχήσει έτσι και αλλιώς ακούγοντας όμως τη φίλη της να της μιλά εξέφρασε την απορία της « Δεν ξέρω τι να κάνω , μάλλον έχεις δίκιο αλλά….»

Η Αστραφτερόλ λοιπόν δίχως να χάσει χρόνο είπε στην Ριπανσίν για τα καλά της ανακύκλωσης. Της είπε να ξεχωρίζει τα απορρίμματα  της σε γυαλί, χαρτί, αλουμίνια, πλαστικά. Της είπε επίσης για τις μπαταρίες τις λάμπες και τις ηλεκτρικές συσκευές. Της είπε πως όλα αυτά ανακυκλώνονται και πως και καλό κάνει στο περιβάλλον αλλά και στη ίδια επειδή κρατά το χώρο της καθαρό.

Η Ριπανσίν ακούγοντας τη φίλη της να της μιλά με πάθος κάτι νέο ένιωσε μέσα της , ένιωσε την ελπίδα , τη χαρά , την προσμονή για μια μέρα καλύτερη, ομορφότερη και καθαρότερη. Ένιωσε συνάμα και την ανησυχία της φίλης της , ένιωσε τον προβληματισμό όλων εκείνων οι οποίοι βλέπουν τη γη να καταστρέφεται αλόγιστα και κατάλαβε πως έπρεπε να αλλάξει για το καλό όλων αλλά και για το δικό της καλό, μα κυρίως έπρεπε να προσπαθήσει για το καλό των παιδιών, ακόμα και για το καλό των δικών της παιδιών που μελλοντικά θα αποχτούσε τα οποία  δεν φταίνε σε τίποτα και που σε μερικά χρόνια θα είχαν να ζήσουν μέσα σε ένα βουνό από σκουπίδια που οι προηγούμενες γενιές δημιούργησαν.