ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 Η τάξη μας στα πλάισια κορύφωσης περιβαλοντικών και εθελοντικών δράσεων ζωγράφισε και έγραψε ποιήματα ομαδικά.

Ποιήματα

Όνειρα

Για δέστε τις πλατείες γεμίσανε σκουπίδια

Κοιτάξτε τα ζωάκια που ζουν μες στα σκουπίδια

Σαν ποτάμια πλημμυρίζουν οι δρόμοι με βρομόνερα

Τα κοιτάζω και καταστρέφονται τα δικά μου όνειρα…

3^η ομάδα

Ανακύκλωση

Μας  αφορά όλους πάρα πολύ

Να έχουμε μια πόλη καθαρή

Σκουπίδια όχι πια  σε κάδους

Αλλά σε  μπλε κουτί

Σκουπίδια και απορρυπαντικά

Θα βρομίσουνε τη γειτονιά

Χαρτί , γυαλί και μπαταρία

Για σκεφτείτε λίγο και την οικονομία!

Η ανακύκλωση μας προσκαλεί

Για μια πόλη καθαρή

Δεν πρέπει να της το αρνηθούμε

Γιατί αλλιώς όλοι θα χαθούμε.

Και αν δε νοιάζει τους μεγάλους

Ας σκεφτούνε τα παιδιά

Τι αθ κάνουν τα καημένα

Άμα ζουν μες στη βρομιά;

Χρυσούλα

Το περιβάλλον σπίτι μας

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση γειτονιά μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Σαν την οικογένειά μου.

Κοιτάζω όμως γύρω μου και βλέπω αντί για δέντρα

Ο δρόμος  και οι πλατείες μας γεμίσανε με κέντρα

Σε  παραλίες και πλαγιές αντί παιδιά να γελάνε

Άνθρωποι σκυθρωποί , κοιτάνε και ρωτάνε

Άραγε που πάμε;

Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για το περιβάλλον

Αυτό είναι για όλους δεν είναι για κάποιον άλλον

Καθαρίστε λοιπόν το περιβάλλον είναι για όλους επιβάλλον.

1^η ομάδα.

Το περιβάλλον και η φύση

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση αδελφή μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Γιατί είναι η ζωή μου

Τα δέντρα γύρω μας λαμπυρίζουν

Και τα λουλούδια σε κάμπους  χρυσίζουν

Μας φωνάζουν : ελάτε φιλαράκια

Όλοι μικρά και μεγάλα παιδάκια.

Τη θάλασσα μην την βρομίζεις

Πρέπει μόνο να την καθαρίζεις

Στα ποτάμια μην ψαρεύεις

Τα ψαράκια να τα προστατεύεις.

Το περιβάλλον σπίτι μου

Και η φύση αδελφή μου

Την αγαπώ τόσο πολύ

Γιατί είναι η ζωή μου

4^η ομάδα

Το περιβάλλον ταξιδεύει

Τα παιδιά παίζουν τρέχουν και γελάνε

Το περιβάλλον θέλουνε καθαρό να το κρατάνε

Να παρατηρούν πάνω στα δεντράκια

Να φωλιάζουν τα ζωάκια.

Θέλουν να κάνουν βόλτες μες στη φύση

Να χαίροντα από τη γη που ανθίζει.

2^η ομάδα

Η Ριπανσίν και η Αστραφτερόλ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια μικρή κοπελίτσα η Ριπανσίν . Η Ριπανσίν κάποιο βράδυ  αφού έφαγε το φαγητό της άνοιξε μετά το παράθυρο του σπιτιού της και πέταξε τα αποφάγια και ότι άλλο σκουπίδι είχε μαζευτεί  στη διάρκεια της μέρας στην πίσω μεριά του σπιτιού της. Το σπίτι της ήταν στην άκρη της πόλης και είχε ένα παράθυρο που έβλεπε προς το βουνό. Από εκεί η  μικρή Ριπανσίν έβλεπε τους γονείς της να πετούν τα σκουπίδια της και έτσι είχε μάθει να κάνει το ίδιο.

Στη συνέχεια η Ριπανσίν ετοιμάστηκε και ξάπλωσε να κοιμηθεί και άρχισε να ονειρεύεται.  Να ονειρεύεται πως είχαν περάσει πολλά χρόνια και είχε πια μεγαλώσει.

 Δεν είχε καμιά διάθεση όμως να βγαίνει βόλτες γιατί έξω από το σπίτι της είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο βουνό από σκουπίδια και πως μέσα στο σπίτι της επικρατούσε μόνιμα μια δυσάρεστη μυρωδιά από τα σκουπίδια που τόσα χρόνια αυτή και η οικογένειά της πετούσαν πίσω από το σπίτι τους.

Κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη και έλεγε με δυνατή φωνή: «Είμαι ο εαυτός μου! Και με αγαπώ όπως είμαι. Κρατώ το σπίτι μου καθαρό πετώντας απ’ έξω τα σκουπίδια μου»

Στη συνέχεια πήρε μια σοκοφρέτα και αφού την έφαγε πέταξε τη συσκευασία από το ανοιχτό παράθυρό της. Καθώς όμως ετοιμαζόταν να φύγει σκέφτηκε: « Μήπως αγαπώ τον εαυτό μου  θα πει τον φροντίζω να ζει σε ένα καθαρό περιβάλλον; Γρήγορα όμως έδιωξε αυτή τη σκέψη γιατί τη στενοχωρούσε και γιατί δεν είχε μάθει τι άλλο να κάνει.

Εκείνη τη στιγμή όμως εμφανίστηκε η φίλη της η Αστραφτερόλ. Τα δυο κορίτσια ήταν συνομήλικα αλλά δεν έμοιαζαν σε κάτι άλλο. Η Αστραφτερόλ από μικρή είχε μάθει πως πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον και πως καθαρό περιβάλλον σημαίνει υγεία και πολιτισμός. Η Αστραφτερόλ βλέποντας τη φίλη της αναφώνησε: « Ριπανσίν πως είναι έτσι το χρώμα σου; Γιατί είσαι χλωμή; Μήπως φταίει όλο αυτό το σκουπιδαριό που έχεις μαζέψει ;»  Η Ριπανσίν  είχε ανησυχήσει έτσι και αλλιώς ακούγοντας όμως τη φίλη της να της μιλά εξέφρασε την απορία της « Δεν ξέρω τι να κάνω , μάλλον έχεις δίκιο αλλά….»

Η Αστραφτερόλ λοιπόν δίχως να χάσει χρόνο είπε στην Ριπανσίν για τα καλά της ανακύκλωσης. Της είπε να ξεχωρίζει τα απορρίμματα  της σε γυαλί, χαρτί, αλουμίνια, πλαστικά. Της είπε επίσης για τις μπαταρίες τις λάμπες και τις ηλεκτρικές συσκευές. Της είπε πως όλα αυτά ανακυκλώνονται και πως και καλό κάνει στο περιβάλλον αλλά και στη ίδια επειδή κρατά το χώρο της καθαρό.

Η Ριπανσίν ακούγοντας τη φίλη της να της μιλά με πάθος κάτι νέο ένιωσε μέσα της , ένιωσε την ελπίδα , τη χαρά , την προσμονή για μια μέρα καλύτερη, ομορφότερη και καθαρότερη. Ένιωσε συνάμα και την ανησυχία της φίλης της , ένιωσε τον προβληματισμό όλων εκείνων οι οποίοι βλέπουν τη γη να καταστρέφεται αλόγιστα και κατάλαβε πως έπρεπε να αλλάξει για το καλό όλων αλλά και για το δικό της καλό, μα κυρίως έπρεπε να προσπαθήσει για το καλό των παιδιών, ακόμα και για το καλό των δικών της παιδιών που μελλοντικά θα αποχτούσε τα οποία  δεν φταίνε σε τίποτα και που σε μερικά χρόνια θα είχαν να ζήσουν μέσα σε ένα βουνό από σκουπίδια που οι προηγούμενες γενιές δημιούργησαν.