Τα Συναισθήματα

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ποιος δε θα’ θελε να είναι συνέχεια χαρούμενος και ευτυχισμένος…
 Όμως αυτό είναι αδύνατο. Είμαστε άνθρωποι και θυμώνουμε, φοβόμαστε,

λυπούμαστε, ζηλεύουμε. 
Έχουμε συναισθήματα που καλούμαστε να τα  βιώσουμε καθημερινά.

• Σχολική  Βία

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μερικά ελαττώματα, ένα από αυτά είναι και η βία που ασκούμε πάνω σε άλλους ανθρώπους. Καθημερινά ακούμε για διάφορα περιστατικά βίας στη τηλεόραση και όχι μόνο.

Η βία είναι παντού, πολλά παιδιά στο δημοτικό χρησιμοποιούν είδη βίας για να τρομάξουν τους συμμαθητές τους. Περισσότερο χρησιμοποιείται η λεκτική, η σωματική και η ψυχολογική βία.

Ένα περιστατικό που έχει συμβεί σε μένα στην Γ΄ τάξη πριν δυο χρόνια ήταν βία σωματική. Ο Γιάννης ένα μεγαλύτερο παιδί που πήγαινε τότε στην Ε΄ τάξη μου είχε ρίξει την μπάλα του μπάσκετ πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που έπαιζε μπάσκετ μόνος του, όταν πέρασα εγώ με τη φίλη μου από κοντά του , χωρίς να του πούμε τίποτα , έριξε με δύναμη την μπάλα στο κεφάλι μου. Το αποτέλεσμα ήταν να πονάω πολύ και να ζαλίζομαι. Η φίλη μου ειδοποίησε τον δάσκαλο του ολοήμερου και αυτός έτρεξε γρήγορα σε μένα και με σήκωσε. Σιγά -σιγά το κεφάλι μου σταμάτησε να με πονάει, μόλις συνήλθα εντελώς μου ήρθε να τον βαρέσω , συγκρατήθηκα όμως γιατί διαφορετικά θα γινόμουν κι εγώ βίαιη σαν και αυτόν , ο οποίος στεκόταν αμέριμνος δίχως να νοιάζεται για το τι μου είχε κάνει.

Ένα άλλο περιστατικό βίας που έτυχε να είμαι μπροστά , ήταν με την μικρή μου αδερφή και έναν συμμαθητή της . Η Δέσποινα εκεί που στεκόταν και έπαιζε με τις φίλες της ήρθε ο συμμαθητής της και της έδωσε μια κλωτσιά στην κοιλιά. Πήγα να δω ανήσυχη πως είναι αλλά ευτυχώς δεν πόναγε πάρα πολύ. Αρχικά όταν είδα το περιστατικό έμεινα με το στόμα ανοιχτό και κρατούσα με κόπο τα νεύρα μου για να μην χρησιμοποιήσω κι εγώ βία.

Εύχομαι κάποια  στιγμή η βία να σταματήσει και να πάψουμε να βγαίνουμε τέταρτοι σε περιστατικά βίας στην Ευρώπη – σύμφωνα με έρευνα που είδα στην τηλεόραση.

ΒΙΚΥ

Παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα σχολείο με αρκετά παιδιά, υπήρχε ένα παιδί πολύ καλό , αλλά οι άλλοι το έβριζαν και το κορόιδευαν συνεχώς Το παιδί ήταν ο Λεωνίδας, ‘ένα ευγενικό παιδάκι, οι άλλοι όμως ήταν κακομαθημένοι και τους άρεσε να τον πειράζουν και να τον κοροϊδεύουν . Δεν τον ήθελε κανένας. Τα παιδιά συμπεριφέρονταν έτσι γιατί ζήλευαν τον Λεωνίδα ο οποίος ήταν έξυπνος , μορφωμένος, ντροπαλός και ευαίσθητος. Ο Λεωνίδας λοιπόν ήταν πάντα στεναχωρημένος, ώσπου δεν άντεξε κάποια στιγμή και έβαλε τα κλάματα. Τα άλλα παιδιά τον έβλεπαν να κλαίει και αυτοί είχαν σκάσει στα γέλια. Υ δασκάλα πήρε είδηση τι γινόταν , έβαλε τις φωνές σε αυτούς που γελούσαν και τα γέλια σταμάτησαν. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα κλάματα του Λεωνίδα. Η δασκάλα έβαλε τιμωρία τα παιδιά και  ρώτησε τον Λεωνίδα τι έχει. Εκείνος απάντησε ότι δεν αντέχει άλλο πια να τον κοροϊδεύουν. Η κυρία ακούγοντάς τον,  τον λυπήθηκε και στεναχωρήθηκε πολύ. Αποφάσισε λοιπόν να του κάνει όλα τα χατίρια . Τα άλλα παιδιά ζήλεψαν  και μετάνιωσαν   για ότι έκαναν στον Λεωνίδα και υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον ξανακοροϊδέψουν ποτέ ξανά  και έλεγαν πραγματικά την αλήθεια. Του ζήτησαν συγνώμη και από τότε έγιναν η πιο χαρούμενη τάξη του σχολείου τους.

ΧΑΡΗΣ

Οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά θα πρέπει να ζουν χωρία τη βία. Η βία όμως έρχεται προς αυτά και συγκεκριμένα μέσα στα σχολεία όπου η βία ανθίζει.

Πρόπερσι κάποια παιδιά και κυρίως κορίτσια που ήταν μια μεγάλη παρέα, άρχισαν να κοροϊδεύουν το καινούριο κορίτσι που ήρθε στην τάξη τους. Το νέο αυτό κορίτσι ήταν μια κοπέλα καλή , καλόκαρδη και γλυκιά ! Την πρώτη μέρα κάθισε μαζί τους και προσπάθησε να γίνει φίλη μαζί τους, κάποια στιγμή μάλιστα τους ζήτησε ένα στυλό δανεικό, τότε η μια έλεγε ότι ήταν της άλλης κάνοντας πλάκα μαζί της. Άρχισαν να ρίχνουν κάτω το στυλό από το θρανίο αναγκάζοντάς την να σκύβει να τον πάρει, αλλά και πάλι της τον έπαιρναν και η «πλάκα» τους συνεχιζόταν. Στη συνέχεια κατεβαίνοντας προς το προαύλιο συνέχιζαν να αστειεύονται μαζί της και μιλούσαν λες και δεν ήταν μπροστά να τους ακούει που τη μείωναν.

Πέρσι όταν ο αδερφός μου ήταν στη Δευτέρα τάξη ένα αγοράκι τον χτύπαγε συνέχεια γιατί τους άρεσε το ίδιο κορίτσι και γιατί όλοι αγαπούσαν τον αδερφό μου ενώ το άλλο αγοράκι το μισούσαν όλοι. Ο αδερφός μου αναγκάστηκε τελικά να το πει στον μπαμπά μας και ο μπαμπάς πήγε και το ανέφερε στον Διευθυντή

Ένιωσα και για τα δύο περιστατικά άσχημα, ένιωσα λύπη, φόβο και πολύ μα πάρα πολύ προβληματισμό. Εύχομαι η βία και μάλιστα η σχολική να πάψει, να εξαφανιστεί.

ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ

Σε όλους τους ανθρώπους , τους αρέσει να ζουν ήρεμα, ήσυχα και να έχουν πολλούς φίλους. Σε  κανέναν δεν αρέσει να φοβάται και να είναι μόνος του δίχως κανένα φίλο. Παρόλα αυτά όμως υπάρχει παντού βία, στις γειτονιές, στην κοινωνία , αλλά και μέσα στα σχολεία.

Οι μορφές βίας στο δημοτικό σχολείο είναι η σωματική, η λεκτική και η ψυχολογική βία. Για παράδειγμα, φέτος κάποια στιγμή η έκτη τάξη μας ζήτησε να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ. Εμείς δεχτήκαμε και όταν τελικά μας νίκησαν γιατί είναι μεγαλύτεροι, δυνατότεροι, ψηλότεροι και …περισσότεροι από εμάς, τότε άρχισε η κοροϊδία και η ψυχολογική βία. Ένιωσα άσχημα και το ίδιο ένιωσαν και οι συμμαθητές μου, όχι γιατί μας νίκησαν , αλλά επειδή μας κορόιδευαν συνέχεια και μεγαλόφωνα.

Τη δεύτερη φορά που μας είπαν να παίξουμε και εμείς αρνηθήκαμε , γιατί δεν θέλαμε να ξαναζήσουμε τα ίδια , άρχισαν να μας κοροϊδεύουν ότι είμαστε δειλοί. Έτσι την Τρίτη φορά που μας το ζήτησαν δεχτήκαμε και αρχίσαμε να παίζουμε. Κάποια στιγμή όμως φάνηκε πως θα τους νικούσαμε και άρχισαν να παίζουν άγρια, βίαια και με δυνατά χτυπήματα!

Ένα άλλο περιστατικό βίας που μου είπαν , ήταν όταν ένα αγοράκι πήρε το μπουφάν ενός μικρότερου παιδιού και το πέταξε στην τουαλέτα. Το νέο αυτό με τρόμαξε γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε αυτό να συμβεί και σε μένα. Στη συνέχεια προβληματίστηκα, γιατί άραγε να τα έκανε αυτό το παιδί, αν είχε κάποιο πρόβλημα με το άλλο παιδάκι θα μπορούσε να το κουβεντιάσει μαζί του και αν δεν έβγαζε τίποτα με την κουβέντα θα μπορούσε να το πει σε κάποιον από τους δασκάλους.

Στην αρχή όταν ο δάσκαλός μας , μας είπε  να γράψουμε ένα κείμενο για την βία, εγώ φοβήθηκα και σκέφτηκα τι θα γίνει αν  το μάθει κάποιος από τους μεγαλύτερους και αρχίσει να με απειλεί, ή να με κοροϊδεύει; Τότε όμως κατάλαβα ότι και αυτό είναι μια μορφή βίας και πως δεν πρέπει να μένουμε με το στόμα κλειστό και έτσι πήρα την απόφαση να γράψω.

ΧΑΡΑ

 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ζηλεύω όταν παίρνουν δώρα στους άλλους κα όχι σε μένα. Ζηλεύω όταν οι άλλοι παίρνουν καλύτερους βαθμούς. Ζηλεύω όταν δεν με παίζουν . Ζηλεύω όταν οι άλλοι έχουν περισσότερα χρήματα από μένα

Ηρεμώ όταν διαβάζω

                             

							Λυπάμαι:  όταν μου φέρονται άσχημα, όταν δεν με προσέχουν, όταν βλέπω τους φίλους μου να κλαίνε, όταν δεν πάω καλά στα τεστ
	Θυμώνω όταν: με χτυπούν  όταν με κοροϊδεύουν,  όταν με βρίζουν
		Χαίρομαι:  όταν μου κάνουν δώρα,  όταν παίζω με φίλους,  όταν έρχεται Σαββατοκύριακο,  όταν πάμε βόλτα,  όταν τρωω παγωτό,  όταν παίρνω νέο παιχνίδι,  όταν τα καταφέρνω
					Φοβάμαι όταν με χτυπούν

 

                      

		ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ  συναισθήματα Χαρά , λύπη, φόβος, τρόμος, άγχος, ζήλια, θυμός, αγωνία, πόνος, ενθουσιασμός, ευτυχία, έκπληξη, στενοχώρια, θάρρος, κακία, μοναξιά, φιλία, αγάπη, αδιαθεσία.

Πότε ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ  τα συναισθήματά μας	Πότε δεν ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ  τα συναισθήματά
Όταν είμαστε ψύχραιμοι  μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα τον  εαυτό μας και τα νεύρα μας	Όταν είμαστε  στεναχωρημένοι, νευριασμένοι με κάποιους, τρομοκρατημένοι- φοβισμένοι, όταν νιώθουμε ότι μας έχουν αδικήσει. Και κυρίως όταν δεν είμαστε ψύχραιμοι.

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΜΕ

Συναισθήματα

Καταστάσεις

Χαρά Ζήλια Αγωνία Θυμός Λύπη Φόβο Ενθουσιασμό Στενοχώρια

Όταν παίζω με τον φίλο μου στην παιδική χαρά Όταν δίνουν μόνο στους άλλους σημασία- Όταν οι γονείς μου συγκεντρώνουν  την προσοχή τους στην αδερφή μου Όταν κάποιος έχει περισσότερα πράγματα από μένα Όταν περιμένω τους βαθμούς του τριμήνου/Όταν παίρνω μέρος σε διαγωνισμούς Όταν με προκαλούν- κοροϊδεύουν οι άλλοι/ Όταν τσακώνομαι με τους άλλους Όταν οι άλλοι μου φωνάζουν άδικα/ Όταν με χτύπησε η αδερφή μου Όταν με χτυπούν Όταν μου κάνουν δώρα Όταν δε με παίζουν οι φίλοι μου

__

 

__,

2.    ΠΟΙΗΜΑ

Της ΜΟΝΑΞΙΆς ΚΑΙ Της ΦΙΛΊΑΣ

Η ευτυχία είναι φιλία που είναι  για πάντα γιατρειά Για να σταματήσει πια η βία σε όλου του κόσμου τα σχολειά	ΤΟ ΚΡΥΠΤΟΛΕΞΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ Ω   Β   Α   Γ   Ο   Υ   Χ   Ε Χ    Ι    Ψ  Η   Ε    Γ   Ω  Ν Λ   Α   Ω  Τ    Κ    Ι    Ν  Θ Ε   Φ   Ρ  Α    Π    Ι    Τ  Ο Υ   Λ    Ι   Α    Λ   Α    Ρ  Υ T   O   Υ   Δ    Η   Γ   Ε  Σ Υ   Φ   Η  Π    Ξ   Ω   Κ   Ι Χ   Ο   Ζ   Τ   Η    Ν   Σ  Α Ι     Β   Ξ   Η  Χ    Ι     Ε  Σ Α   Ο   Σ   Ε   Λ   Α    Η  Μ Υ   Σ    Α  Π   Ε    Ι     Κ  Ο Θ   Υ   Μ  Ο   Σ   Κ    Α  Σ _ ___;
Εύχομαι να φύγει η βία από όλα τα σχολεία Και όλοι να νιώθουνε φιλία Γιατί είναι η πιο μεγάλη ευτυχία Μα για να φύγει η μοναξιά Θα πρέπει να ‘ρθει μια μεγάλη αγκαλιά
Το φάρμακο για τη μοναξιά έχει μόνο μια γιατρειά Αυτή που διώχνει τη βία από τα δημοτικά σχολεία.
Η ευτυχία είναι φιλία Που πάντα είναι μια γιατρειά Για να σταματήσει η βία Σε όλου του κόσμου τα σχολειά.

 

 

 

  

Αόρατοι ρεπόρτερ

Ρίκο και Όσκαρ

Κόλλιν Φίσερ 

Και τα τρία βιβλία αναφέρονται σε παιδιά με ιδιαιτερότητες και αδυναμίες.  Σε αυτά τα  παιδιά που διαφέρουν από τα άλλα φάνηκε καθαρά μέσα από αυτά τα βιβλία ότι,  πρέπει να τους φερόμαστε με αγάπη και κατανόηση. 

Στο βιβλίο ΡΙΚΟ ΚΑΙ ΟΣΚΑΡ οι μεγάλοι κοροϊδεύουν τους ήρωες του βιβλίου κάθε φορά που τους συναντούσαν πχ. Ο γείτονας του Ρίκο ο Φίτσκε. Στο τέλος όμως ο Ρίκο δείχνει την αξία του καταφέρνοντας να διαλευκάνει μια υπόθεση που απασχολούσε τη χώρα του, φανερώνοντας ηρωισμό και εξυπνάδα που άλλοι δεν είχαν.

Στο βιβλίο ΚΟΛΛΙΝ ΦΙΣΕΡ  ο ήρωας είναι παιδί με ιδιαιτερότητα  και με πολλά προβλήματα και φοβίες κι όμως τα παιδιά αλλά και ο ίδιος του ο αδερφός του φέρεται άσχημα, τον δέρνουν και τον ρεζιλεύουν . Αυτό όμως αποτελεί βία και μάλιστα βία απέναντι σε παιδιά που πρέπει να τους φερθούμε με αγάπη και στοργή. Ο Κόλλιν καταφέρνει και αυτός στο τέλος όπως ο Ρίκο να αποδείξει ότι οι ιδιαιτερότητες που έχει δεν σημαίνουν ότι δεν έχει ικανότητες και μάλιστα ιδιαίτερα αναπτυγμένες.

Στο βιβλίο ΑΟΡ φαίνεται η μανία της ζήλιας η οποία οδηγεί μια   μητέρα να προκαλέσει ένα ατύχημα για να βλάψει τα μέλη ενός μουσικού γκρουπ  επειδή την κόρη της δεν την συμπεριέλαβαν  στο διάσημο γκρουπ. Επίσης φαίνεται το οικογενειακό πρόβλημα του ήρωα , με τη διαλυμένη οικογένειά του, καθώς και το πρόβλημα του Ισπανού φαν του συγκροτήματος, ο οποίος ζει μια κατάσταση μανίας, θλίψης και  κολλήματος με το γκρουπ των νεαρών κοριτσιών.

 

ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

-          «Η … είναι πολύ καλή μαθήτρια και πολύ ευγενική» -          «Ο … είναι γενναιόδωρος γιατί όταν παίζουμε μου παραχωρεί τη θέση του» -          «Η … είναι πολύ καλή επειδή τους έχει όλους φίλους της» -          «Ο … είναι καλός γιατί δεν τον βλέπω ποτέ να μαλώνει ή να φωνάζει» -          « Η … είναι πολύ καλή φίλη γιατί έχει καλό χαρακτήρα» -          «Η … είναι πολύ καλή φίλη , επειδή πάντα με βοηθάει όταν έχω πρόβλημα» -          «Ο … είναι ο καλύτερός μου φίλος γιατί είναι καλό παιδί»	-          «Ο … δεν μου αρέσει που είναι άγριος, γιατί με εκνευρίζει. Αλλά μου αρέσει που τα βρίσκει με όλα τα παιδιά, γιατί δείχνει ότι είναι ευγενικός» -          «Ο … έχει ως θετικό ότι κρατά τα μυστικά που του λες, αλλά ως αρνητικό έχει ότι βαράει άμα τον νευριάσεις» -          «Η … έχει έναν πολύ ωραίο χαρακτήρα παρόλο που κάποιες φορές με εκνευρίζει» -          « Η … με ενοχλεί κάποιες φορές  επειδή μιλάει και δεν μπορώ να παρακολουθήσω το μάθημα. Όμως είναι καλή μαθήτρια»	-          «Η … έχει ένα ελάττωμα  γίνεται νευρική καμιά φορά.» -          «Η … μερικές φορές με νευριάζει γιατί συνηθίζει όλο να μας ακολουθάει» -          «Η … και η … είναι πολύ ενοχλητικές γιατί κάνουν συνέχεια τις μάγισσες» -          «Η … δεν μου αρέσει γιατί αυτό που θέλει να σου πει το λέει πίσω από την πλάτη σου και σε κοροϊδεύει» -          «Η … δεν μου αρέσει που κουτσομπολεύει , αλλά σε αυτήν μου αρέσει ότι λέει πάντα αυτό που νιώθει, ή αυτό που σκέφτεται» -          «Η … με εκνευρίζει μερικές φορές γιατί πάντα θέλει να γίνεται το δικό της και πάντα νομίζει ότι έχει δίκιο»

Τα κρυμμένα συναισθήματα , τι νιώθουμε όταν ακούμε τις πιο κάτω φράσεις; Γράφω την πρώτη λέξη- συναίσθημα που μου έρχεται  στο νου.

1. Έχουμε φίλους;

ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ.

2. Πηγαίνουμε σχολείο

ΛΥΠΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ , ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΛΥΠΗ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ,ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΒΑΡΕΜΑΡΑ, ΛΥΠΗ.

3.Λερώνουμε τα ρούχα μας

ΑΓΩΝΙΑ, ΘΥΜΟ, ΦΟΒΟ , ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΛΥΠΗ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΛΥΠΗ, ΑΠΑΙΣΙΑ, ΕΝΟΧΗ, ΕΝΟΧΗ, ΟΥΠΣ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ.

4. Χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα

ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ , ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ, ΗΡΕΜΙΑ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, ΧΑΡΑ , ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ.

5.Χτυπάει η πόρτα

ΤΡΟΜΟΣ, ΦΟΒΟ, ΑΓΩΝΙΑ, ΦΟΒΟ, ΦΟΒΟ, ΑΓΩΝΙΑ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΦΟΒΟ, ΦΟΒΟ, ΑΝΗΣΥΧΙΑ, ΤΑΡΑΧΗ, ΑΓΩΝΙΑ, , ΤΑΡΑΧΗ, ΑΠΟΡΙΑ, ΑΠΟΡΙΑ, ΑΠΟΡΙΑ, ΦΟΒΟ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ.

 

6. Βλέπουμε μπροστά μας ένα κλειστό με περιτύλιγμα πακέτο

ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΠΟΡΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΑΠΟΡΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, ΑΓΩΝΙΑ.

7. Κάποιος φοράει καινούρια παπούτσια

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ,ΜΙΣΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ, ΖΗΛΕΙΑ, ΧΑΡΑ , ΤΙΠΟΤΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΖΗΛΙΑ, ΖΗΛΙΑ,

8. Βλέπουμε τηλεόραση

ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ , ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, ΧΑΡΑ, ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΓΑΛΗΝΗ, ΧΑΡΑ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ, ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ.

9. Καθόμαστε στη γωνία μετά από κάποια αταξία

ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ. ΛΥΠΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΕΝΟΧΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΤΑΡΑΧΗ, ΦΟΒΟ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΕΝΟΧΗ.

10. Πέφτει κάτω το κολατσιό μας

ΠΕΙΝΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΛΥΠΗ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΠΕΙΝΑ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΠΕΙΝΑ , ΠΕΙΝΑ, ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ, ΠΟΝΟΣ,ΛΥΠΗ, ΛΥΠΗ,  ΝΕΥΡΑ.

11. Κάποιος μας χτυπάει κατά λάθος

ΘΥΜΟΣ, ΠΟΝΟΣ, ΘΥΜΟΣ, ΜΙΣΟΣ, ΤΙΠΟΤΑ, ΠΟΝΟΣ, ΠΟΝΟ, ΠΟΝΟ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ, ΠΟΝΟΣ , ΛΥΠΗ, ΠΟΝΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΘΥΜΟ, ΠΟΝΟ,ΘΥΜΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΘΥΜΟ, ΠΟΝΟ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ, ΠΟΝΟΣ.

Το περιβόλι της χαράς και της λύπης

« Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα χωριό κάπου στην Καλαμάτα μια βροχερή μέρα τα αγόρια του δημοτικού σχολείου αποφάσισαν  να χωριστούν σε δυο ομάδες και να αρχίσουν τον πετροπόλεμο. Ήταν η ομάδα των πράσινων , του Στρατάρχη και η κόκκινη ομάδα , του αρχηγού.

Πήγαν στο λιβάδι εκεί υπήρχε και το σπίτι του φτωχού του χωριού που τον έλεγαν Σαλιγκαρά. Η βροχή είχε γίνει πολύ δυνατή και υπήρχε μίσος παντού. Κάποια στιγμή δόθηκε το σύνθημα να αρχίσει η μάχη και οι πέτρες έπεφταν από εδώ και από εκεί. Λίγο αργότερα περνάει από το κέντρο της μάχης ο Σαλιγκαράς και επειδή ήταν κωφάλαλος και δεν καταλάβαινε τίποτα μια πέτρα τον χτύπησε στο κεφάλι και τον έριξε κάτω.

Όλα τα παιδιά πάγωσαν και σταμάτησαν τον πετροπόλεμο, είπαν σε έναν να φωνάξει τον φαρμακοποιό , αφού το χωριό δεν είχε γιατρό. Μετά από λίγο το παιδί φάνηκε μαζί με τον φαρμακοποιό . Ο φαρμακοποιός αφού πρώτα  μάλωσε τα παιδιά  περιποιήθηκε την πληγή του Σαλιγκαρά.

Την επόμενη μέρα ο Στρατάρχης μαζί με τον αρχηγό πήγαν στο φαρμακείο και υποσχέθηκαν στον φαρμακοποιό ότι δεν θα ξαναπαίξουν πόλεμο και ότι επίσης θα σπάσουν όλοι τους  κουμπαράδες τους για να πάρουν υλικά για να φτιάξουν το σπίτι του Σαλιγκαρά.

Το απόγευμα κιόλας αυτής της μέρας πήγαν όλα τα παιδιά αγαπημένα  , έβαψαν τους τοίχους του σπιτιού του Σαλιγκαρά , του πήραν έπιπλα , του μπάλωσαν τις τρύπες που είχε στην σκεπή και άλλα πολλά και όλοι χαρούμενοι επέστρεψαν σπίτια τους.

Επιμέλεια : Χαρά Γ.

Το κείμενο αποτελεί διασκευή από το βιβλίο «Ξύλινα σπαθιά»  του Π. Καλιότσου