"Ένα επεισοδιακό ταξίδι"

 Κείμενα περιγραφής και αφήγησης με χρήση χρονικών προσδιορισμών.

Θέμα : "Ένα επεισοδιακό ταξίδι" 

Μ' αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια, για αυτό και έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλον τον  κόσμο. Όμως , τα ταξίδια μου δεν είχαν όλα το ίδιο ενδιαφέρον.

Πριν περίπου μισό χρόνο με τον πατέρα μου , την φίλη μου και τον πατέρα της κανονίσαμε να πάμε όλοι μαζί ένα ταξίδι στην Βουλγαρία. Είχαμε τη επιλογή είτε να πάμε με αεροπλάνο που θα έκανε περίπου 2 ώρες ή με πούλμαν που θα ταξιδεύαμε για 6 συνεχόμενες ώρες .

Σκεφτήκαμε και τις δυο επιλογές και αποφασίσαμε να πάμε με το αεροπλάνο για να γλιτώσουμε την ταλαιπωρία. Δυστυχώς όμως δεν υπήρχαν διαθέσιμα εισιτήρια, οπότε ο μόνος τρόπος ήταν να ταξιδέψουμε με το πούλμαν.

Την επομένη μέρα ξεκινήσαμε στις 6 το πρωί. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που είχαμε φτάσει σχεδόν στα σύνορα, ξαφνικά ακούσαμε ένα "ΜΠΑΜ" και εγώ αρχίζω έντρομη να φωνάζω. Ο οδηγός σταματά το πούλμαν και πανικοβλημένος βγαίνει έξω για να ελέγξει την κατάσταση. Ένα αμάξι ήταν κολλημένο πάνω μας . Μας είχαν λοιπόν τρακάρει. Ο οδηγός του αυτοκινήτου που μας χτύπησε άρχισε να ζητά συγγνώμη και να λέει ότι θα πληρώσει τις ζημιές που προξένησε στο πούλμαν μας.

Περιμέναμε για περίπου 1 ώρα στην άκρη του δρόμου μέχρι που ήρθε η οδική βοήθεια, μας βοήθησε διορθώνοντας πρόχειρα τις βλάβες  και μετά από άλλη μισή ώρα μπορέσαμε να ξεκινήσουμε.

Φτάσαμε τελικά στον προορισμό μας με δυο ώρες καθυστέρηση και όλοι βγαίνοντας από το πούλμαν φωνάζαμε " επιτέλους, επιτέλους"

Αυτό ήταν το πιο παράξενο ταξίδι μου, μπορεί να κουραστήκαμε αλλά αυτή την εμπειρία θα τη θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή 

ΕΙΡΗΝΗ 

Πιστεύω ότι τα ταξίδια κάνουν ομορφότερη τη ζωή μας και εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ. Θα ήθελα να σας πω για ένα περιπετειώδες ταξίδι μου στην Κρήτη.

Η  αρχή του ταξιδιού  έγινε με το αυτοκίνητό μας με το οποίο πήγαμε από το σπίτι στο λιμάνι του Πειραιά. Μπήκαμε στο καράβι " Κατερίνα STAR" . Το καράβι ήταν τεράστιο με ένα παολυτελέστατο σαλόνι. Μπαίνοντας , το πρώτο που κάναμε ήταν να βρούμε την καμπίνα μας όπου θα καθόμασταν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. 

Έπειτα πήραμε από το μπαρ του πλοίου κάτι για να φάμε και απολαύσαμε το φαγητό μας με την χαρά των διακοπών που μας περίμεναν. 

Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά ... μέχρι που το καράβι και ενώ έπλεε μεσοπέλαγα συγκρούστηκε με έναν βράχο , ο οποίος ήταν κάτω από το νερό και δεν φαινόταν. Ακούστηκε ένα " ΜΠΑΜΜ" και όλοι ταρακουνηθήκαμε και π[ανικοβληθήκαμε με τον φόβο ότι το καράβι θα βουλιάξει.

Για λίγη ώρα δεν ξέραμε και δεν μας έλεγαν τίποτα μέχρι που είδαμε να μας πλησιάζει ένα άλλο καράβι με μηχανικούς. Ευτυχώς οι μηχανικοί κατάφεραν και επισκεύασαν το πλοίο μας. Ο καπετάνιος έβγαλε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του πλοίου  και μας είπε πως σε περίπου μισή ώρα θα φτάναμε στον προορισμό μας. Μαθαίνοντας αυτό το νέο μου έφυγε ο φόβος και το άγχος που είχα και μπορέσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

Τελικά φτάσαμε στην Κρήτη! Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά ξέρω πως δεν θα ήθελα να ξαναπεράσω αυτό το άγχος . Παρόλα αυτά ήταν μια ωραία περιπέτεια.

ΞΑΝΘΗ

 Τα ταξίδια κρύβουν πολλές φορές αρκετές εκπλήξεις και όχι πάντα ευχάριστες. Σε ένα λοιπόν από τα ταξίδια που έκανα έζησα κάποιες τέτοιες εκπλήξεις.

Στην αρχή του ταξιδιού ήταν όλα τέλεια, ήμασταν μέσα στο αμάξι με τα ξαδέλφια μου και την γιαγιά μου.

Κάποια στιγμή είδαμε μπροστά μας ένα τούνελ , ενώ ο ουρανός γύρω μας ήταν πεντακάθαρος. Πλησιάζοντας στο τούνελ είδαμε και μια πινακίδα που προειδοποιούσε τους οδηγούς να ανάψουν τα φώτα, εμείς όμως την αγνοήσαμε και τα αφήσαμε σβηστά.

Όταν όμως βγήκαμε από το τούνελ, ξαφνικά είδαμε τον τόπο να είναι γεμάτος ομίχλη !

Την ίδια στιγμή πετάχτηκε μπροστά μας και μια αλεπού  με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να τρανταχτεί έντονα για να μπορέσουμε να αποφύγουμε το τρακάρισμα,γεγονός που μας φόβισε αρκετά. Τόσο εγώ , όσο και τα ξαδέρφια μου φοβηθήκαμε ότι δεν θα φτάναμε ποτέ.

Θέλοντας να αλλάξουμε την τύχη μας καθίσαμε οκλαδόν  και λέγοντας " ομμμμ!" ευχόμασταν να διαλυθεί η  ομίχλη που μας κάλυπτε. Επιτέλους το θαύμα έγινε και το τοπίο σιγά - σιγά άρχισε να καθαρίζει. Λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας , η ομίχλη είχε πια εξαφανιστεί και εμείς ήμασταν ήσυχοι και χαμογελαστοί.

Τελικά φτάσαμε και πήγαμε αμέσως να βάλουμε μαγιό με σκοπό να πάμε στην παραλία., ενώ εγώ από μέσα μου έλεγα : " ευτυχώς ζούμε ακόμα" και γέλαγα.

ΘΩΜΑΪΣ