Ένας γνωστός ...άγνωστος.

 Κείμενα περιγραφής από τις μαθήτριες και τους μαθητές της τάξης μας, στα πλαίσια του γλωσσικού μαθήματος της 11ης ενότητας του σχολικού βιβλίου                                          " Οι συγγενικές σχέσεις"  

¨Ξεφυλλίζοντας ένα παλιό άλμπουμ βλέπω μια φωτογραφία και  ....εντυπωσιάζομαι" 

Ένας γνωστός…άγνωστος

 

 

  Χτες εγώ και η οικογένεια μου είχαμε πάει στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού . Είχαμε πάει για να καθαρίσουμε το σπίτι . Τότε βλέπω την γιαγιά μου να ανοίγει ένα κουτί φωτογραφίες και άρχισε να ξεσκονίζει .Προς το τέλος έπιασε μια ασπρόμαυρη  φωτογραφία και την κοίταξε με ιδιαίτερη ευλάβεια πριν φύγει από το δωμάτιο .Στη συνέχεια πήγα και εγώ και κοίταξα την φωτογραφία .Ήταν ένας ηλικιωμένος ψηλός άντρας με μια ζιβάγκο μπλούζα ,ένα χάραγμα στο μάγουλο και ένα λεπτό μουστάκι .

 Μου έκανε αρκετή εντύπωση γιατί δεν είχα ξαναδεί αυτόν τον άντρα στην ζωή μου .Είχε μια αυστηρή έκφραση και φαινόταν κοσμοταξιδεμένος .Ήταν αρκετά λεπτός και είχε ανοιχτόχρωμα ματιά.

             Μου προκαλούσε έναν φόβο το αυστηρό του βλέμμα και η πληγή του στο μάγουλο.

          Φανταζόμουν ότι θα ήταν κάποιου είδους έμπορος ,θα ήταν κοσμογυρισμένος και ότι θα ήταν αρκετά αυστηρός με το πλήρωμά του .Θα ήθελα να μάθω τι έκανε στα γεράματα του και σε ποια μέρη είχε ταξιδέψει .Επίσης θα ήθελα να μου πει τις ιστορίες του…    .

            Τότε το πρόσωπο του άρχισε να μου φαίνεται πιο γνώριμο…είχα ξαναδεί την εικόνα του στην Σαλαμίνα όταν ήμουνα πιο μικρός…πήγα στην γιαγιά μου να ρωτήσω ποιος ήταν και μου απάντησε ότι είναι ο προπάππους μου και ότι αυτός είχε φτιάξει το σπίτι στην Σαλαμίνα!.

ΓΙΑΝΝΗΣ 

Ένας γνωστός…άγνωστος

          Μια μέρα αφού μόλις είχα τελειώσει το διάβασμα, ήθελα να παίξω το  παλιό αγαπημένο βιντεοπαιχνίδι του αδερφού μου. Έψαξα στα 3 ράφια που είχα  στο δωμάτιό μου, δεν βρήκα σε κανένα από αυτά το παιχνίδι αλλά βρήκα τη φωτογραφία μιας που μου έμοιαζε αρκετά.

      Ήταν μικρή σε ηλικία, φόραγε σχολική στολή και είχε χαρούμενο βλέμμα.  Είχε μακριά σπαστά μαλλιά και καφέ μάτια, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν αδερφή μου. Έτρεξα να ρωτήσω την μαμά μου ποια ήταν αυτή, αλλά μόλις είχε κλείσει την πόρτα και είχε φύγει. Ήθελα να μάθω και άλλα πράγματα για αυτή την κοπέλα, ψάχνοντας είδα πίσω από μια κορνίζα μια φωτογραφία με την ίδια κοπέλα αλλά σε λίγο πιο μεγάλη. Από πίσω από την φωτογραφία έλεγε 1971 τότε έπαθα σοκ, πως γινόταν να είναι τόσο παλιά και να είναι αδερφή μου, αναρωτήθηκα.  Από τις 2 φωτογραφίες ο χαρακτήρας της φαινόταν πολύ ήρεμος και γλυκός, μάλιστα σε μία από αυτές ήταν λογικά μαζί με φίλη της αγκαλιά.

      Πραγματικά ήθελα να μάθω πολλά για αυτήν κοπέλα, ειδικά την συγγένειά μας. Τότε ψάχνοντας σε κάποια συρτάρια βρήκα ένα οικογενειακό άλμπουμ που είχε η μητέρα μου. Καθώς ξεφύλλιζα τις σελίδες το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία που ήταν στο σπίτι μας με την μαμά μου μωρό και μια κυρία να την κρατά αγκαλιά. Αυτή έμοιαζε με την κοπέλα στις προηγούμενες φωτογραφίες, τότε μπήκε η μαμά μου μέσα, την ρώτησα ποια ήταν και τη σχέση έχουν. Εκείνη γελώντας μου απάντησε ‘καλά δεν θυμάσαι την μάνα μου;’ . Εγώ έμεινα έκπληκτη γιατί δεν το περίμενα καθόλου. Τότε εγώ της απάντησα ’πότε την γνώρισα;’ Μου απάντησε πως την είχαμε χάσει όταν ήμουν τριών και λογικά για αυτό δεν την θυμάμαι.

ΕΙΡΗΝΗ

 

Ένας γνωστός…άγνωστος!

 

   Προχθές το απόγευμα ξεφυλλίζοντας το οικογενειακό άλμπουμ είδα μια φωτογραφία με ένα πρόσωπο που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Ήταν ένας άντρας περίπου στην ηλικία των πενήντα ετών και φαινόταν να έχει δουλέψει πολύ σκληρά στη ζωή του. Ήταν φωτορεπόρτερ στην ΑΕΚ.

   Τα κοντά μαλλιά του είχαν χρώμα γκρίζο , τα μάτια του είχαν χρώμα καστανό , δεν ήταν και πολύ ψηλός αλλά ούτε και πολύ παχουλός ,φορούσε αριστοκρατικά ρούχα και γυαλιά.

   Τα συναισθήματα που μου προκαλεί η εικόνα του προσώπου είναι αγάπη ,θαυμασμό,  εντύπωση και λύπη που δεν τον γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο επειδή έχει φύγει από την ζωή. Φαντάζομαι ότι είχε περάσει πολλά στη ζωή του γιατί είχε ζήσει τον πόλεμο του 1940 όταν ήταν δέκα χρονών. Υποθέτω ότι ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος γιατί αν έχεις περάσει ένα πόλεμο και τόσες κακουχίες και μπορείς να ζήσεις και να κάνεις το επάγγελμα που σου αρέσει και την οικογένεια σου είναι πολύ σημαντικό. Θα ήθελα να τον έχω γνωρίσει για να μου έχει πει ιστορίες από την ζωή του.

   Το πρόσωπο που περιέγραψα ήταν ένας άνθρωπος που ενώ έχει φύγει από την ζωή το 1980, εδώ και σαράντα χρόνια ακόμα συζητούν στην Αίγινα όπου και ζούσε για εκείνον και τα καλά που είχε κάνει στον τόπο και τους ανθρώπους που τον έζησαν. Ήταν ο πάππους μου ο Γιάννης Λαγοπάτης και θα ήθελα παρά πολύ να τον έχω γνωρίσει.        

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ένας γνωστός…άγνωστος!

     Ένα ανοιξιάτικο πρωί πήγα στην γιαγιά μου. Μετά από λίγη ώρα χάζεψα τις παλιές φωτογραφίες  όταν ήταν η γιαγιά μου νέα .Όλες τις φωτογραφίες  , τις είχα δει  πολλές φορές , αλλά μια μου έκανε εντύπωση γιατί απεικονίζονταν ένα άλλο πρόσωπο που δεν είχα ξαναδεί.

     Ρώτησα την γιαγιά μου και μου είπε ότι ήταν ο παππούς μου . Εγώ ξαφνιάστηκα ,  είχα πολύ περιέργεια και είδα διάφορες φωτογραφίες από τον γάμο τους. Φαινόταν πολύ σοβαρός αλλά καλόκαρδος. Η γιαγιά , μου είπε ότι ήταν  πολύ σοφός , ήταν  «ο δάσκαλος του χωριού» και  ήταν λίγο αυστηρός. Άλλο ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση στον παππού μου ήταν ότι έγινε δάσκαλος πολύ νέος. Ήθελα πολύ να του μοιάσω  και  να τον γνωρίσω από κοντά. Ύστερα η γιαγιά , μου είπε πολλές ιστορίες  από εκείνα τα χρόνια αλλά  μου είπε και ότι ήταν τόσο καλός , ευαίσθητος  και εργατικός που δεν μπορούσε να πει «όχι» σε κανέναν. Όσο πιο πολλά μου έλεγε η γιαγιά μου , εγώ τόσο ποιο πολύ ήθελα να του μοιάσω.

     Τότε ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εγώ είχα περισσότερη   περιέργεια και ρώτησα όλους τους  φίλους του παππού μου τι γνώμη είχαν  για αυτόν. Αυτοί μου είπαν τα καλύτερα. Εγώ  γύρισα στο  σπίτι τόσο περιφανή , τυχερή και χαρούμενη για τον παππού μου !

ΞΑΝΘΗ

 

 Ένας γνωστός…άγνωστος!

Προχθές η μητέρα μου κατέβαζε τα χειμερινά πράγματα από το πατάρι, έτσι μέσα στα πράγματα αυτά βρήκα και ένα κουτί με πολλές φωτογραφίες .

Μέσα σε αυτές υπήρχε μια φωτογραφία με την μητέρα μου και έναν κύριο. Μου τράβηξε πολύ την προσοχή γιατί μοιάζαμε πολύ .Ήταν περίπου 30 με 32 ετών και φόραγε στολή του πυροσβέστη άρα λογικά ήταν πυροσβέστης. Δεν ήταν και πολύ παχύς  όσο την κοίταζα καταλάβαινα ότι μοιάζουμε πάρα πολύ στο πρόσωπο ,είχε μπλε μάτια ,ξανθά μαλλιά και καφετί φρύδια όπως και εγώ. 

Στην φωτογραφία γέλαγαν και οι δύο, γενικά φαίνονταν πολύ χαρούμενοι και ο κύριος φαινόταν  τρυφερός  και ευγενικός .Μου φάνηκε πολύ περίεργο γιατί η μαμά μου δεν έκανε ποτέ παρέα με άντρες ,μόνο όταν ήταν με τον μπαμπά μου .

Εγώ δεν τον είχα γνωρίσει μου είχαν πει ότι είχε φύγει μακριά και ποτέ δεν έμαθα το γιατί ....όποτε ρωτούσα τη μαμά μου έκλαιγε και αργότερα σταμάτησα να την πιέζω. Όταν ρώτησα τη μαμά μου ποιος ήταν στην φωτογραφία μου είπε ότι ήταν ένας θείος μου. Χωρίς να ξέρω γιατί, κάθε βράδυ την  κοίταζα πριν κοιμηθώ. 

Η μητέρα μου παρατηρώντας αυτό ένα μεσημέρι μετά το φαγητό  μου είπε να φέρω εκείνη τη φωτογραφία πολύ συγκινημένη μου είπε ότι αυτός ο κύριος ήταν ο μπαμπάς μου. Εγώ εκείνη τη στιγμή ταράχτηκα  πάρα πολύ και είχα πολλές απορίες και ρώταγα και ρώταγα.... επίσης κατάλαβα γιατί η μητέρα μου έκλεγε κάθε φορά που τη ρωτούσα, ο μπαμπάς είχε σκοτωθεί προσπαθώντας να διασώσει ένα παιδάκι σε κάποιο σεισμό. 

Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον!

ΜΑΡΙΑ

               Ένας γνωστός…άγνωστος

ΑΙΣΧΥΛΟΣ 

ΘΩΜΑΪΣ

ΕΛΕΝΑ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΕΝΑΣ ΓΝΩΣΤΟΣ……ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Μια μέρα καθώς καθάριζα με την γιαγιά μου πάνω σε ένα ράφι μέσα στην ντουλάπα της είδα ένα μεγάλο ξύλινο κουτί . Μόλις το είδα ρώτησα την γιαγιά μου τι στο καλό ήταν . Μου είπε να το  ανοίξω και  να ανακαλύψω  μόνη μου τι έχει μέσα  και έφυγε . Ακούμπησα  το κουτί πάνω στο κρεβάτι της , το άνοιξα και μέσα του είχε πολλές παλιές  φωτογραφίες . Καθώς  τις κοίταγα μια προς μια, το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια φωτογραφία η οποία  έδειχνε πάνω της τον μπαμπά μου μικρό με έναν κύριο, ο  οποίος ήταν καραφλός ,με μαύρα μάτια και έντονα μαύρα φρύδια. Μετά από λίγο πήγα και ρώτησα την γιαγιά μου ποιος ήταν αυτός ο κύριος εκείνη μου είπε πως ήταν ο παππούς μου. Εκείνη την στιγμή ένιωσα  πολύ παράξενα γιατί ποτέ δεν γνώρισα τον παππού μου. Όταν σε λίγες ώρες γύρισε ο μπαμπάς μου από την δουλειά του τον ρώτησα για τον παππού μου. Εκείνος μου είπε πως πέθανε πολύ νέος και πως ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος εγώ τον άκουγα με απόλυτη  προσοχή. Τέλος η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ακούσω πιο πολλά πράγματα για εκείνον για να τον μάθω καλύτερα.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ