Παιχνίδια του χθες

«Το Κρυφτό»

Ένα παιχνίδι του χθες είναι το κρυφτό, που το έπαιζαν παλιά .
Το κρυφτό δεν έχει συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Μπορούν να παίξουν όσοι θέλουν. Το κρυφτό παίζεται συνήθως σε πλατείες ή και αυλές.
Αρχικά στο κρυφτό οι παίκτες αποφασίζουν ποιος θα τα φυλάει, σε ποια σημεία και μέχρι που θα μετρήσει. Αφού τα αποφασίσουν, το άτομο που έχουν επιλέξει να τα φυλάει , γυρνάει και αρχίζει να μετράει.
Οι παίκτες τρέχουν γρήγορα για να κρυφτούν και όταν ο παίκτης που φυλάει βγαίνει, ψάχνει καλά σε όλες τις πιθανές κρυψώνες.
Οι κανόνες του παιχνιδιού.
Ο παίκτης που τα φυλάει δεν πρέπει να κάνει ματάκι, αλλιώς μετράει από τη αρχή
Όποιον βρει τελευταίο τα φυλάει εκείνος.
Αν έρθει κάποιος και πει «φτου ξελευτερία για όλους» τότε ξαναφυλάει ο ίδιος.
Αν δεν βρει κανέναν από τους κρυμμένους τα ξαναφυλάει.

Πράγματι το κρυφτό είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι που παίζεται ως σήμερα (Εμμανουέλα)


« Το τηλεφωνάκι»

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από πολλά παιδιά , το λιγότερο τρία .
Μπορεί να παιχτεί σε οποιοδήποτε χώρο ανοιχτό ή κλειστό και δεν χρειάζεται κάποια εξαρτήματα
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής : Ο πρώτος παίχτης λέει στο αφτί του διπλανού του μια δύσκολη λέξη, αυτός με τη σειρά του την λέει κρυφά στον επόμενο. Ο τελευταίος παίχτης πρέπει να πει δυνατά τη λέξη. Αν η λέξη που θα πει είναι σωστή ο τελευταίος γίνεται πρώτος και προτείνει αυτός μια λέξη
Αν η λέξη που πει ο τελευταίος δεν είναι σωστή το παιχνίδι ξεκινά και πάλι από την αρχή.
(Νίκος)

«Κουτσό»
Σε αυτό το παιχνίδι παίζουν όσοι θέλουν. Το κουτσό παίζεται παντού σε εξωτερικό χώρο και είναι πολύ εύκολο να παιχτεί.
Το παιχνίδι αυτό για να το παίξεις χρειάζεσαι μια πέτρα για να την πετάξεις και μια κιμωλία ή κάρβουνο για να σχεδιάσεις στο έδαφος κουτάκια ( αν είναι χώμα με ένα ξυλάκι απλά χαράζεις τα κουτάκια)
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι εξής: Αυτοί πουν θα παίξουν κάνουν μια σειρά πίσω από τον πρώτο. Ο πρώτος πρέπει να πετάξει την πέτρα μέσα σε ένα κουτάκι και να πάει να την φέρει με κουτσό. Αν η πέτρα πάει στη γραμμή τότε γίνεται επανάληψη
(Χριστίνα)


«Πεντάβολο»

Παίζεται από όσους παίκτες θες, όπου θες και το μόνο που χρειάζεσαι είναι πέτρες
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Φτιάχνεις μια σειρά από πέτρες και ο παίκτης πρέπει να πετύχει τις πέτρες με τη δική του πέτρα από απόσταση 2 μέτρων περίπου.
(Γιώργος)







«Στρατιωτάκια ή αγαλματάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα»

Το παιχνίδι παίζεται από τρία παιδιά και πάνω σε εξωτερικό χώρο
Ένα παιδί τα φυλάει και κλείνει τα μάτια με την πλάτη γυρισμένη στα άλλα παιδιά. Λέει τη φράση «Στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα! Μέρα ή νύχτα;» Όσο έχει τα μάτια κλειστά τα παιδιά κινούνται. Φωνάζουν «Νύχτα» αν δεν είναι έτοιμα και «Μέρα» όταν έχουν πάρει πόζα. Όταν το παιδί που τα φυλάει ανοίξει τα μάτια του, όλοι πρέπει να μείνουν ακίνητοι. Αν κάποιος κουνηθεί , μιλήσει ή γελάσει, τα φυλάει εκείνος.
(Βασίλης)







« Αμπάριζα»

Η αμπάριζα παίζεται συνήθως σε αυλές σχολείων και μπορούν παίξουν πολλά παιδιά (περίπου 30) .Ο χώρος πρέπει να είναι χωρισμένος στα 2 και πρέπει να υπάρχει μια κολόνα (αμπάριζα) σε κάθε πλευρά.
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Ο ένας πρέπει να μπει χωρίς να τον πιάσουν στου αλλουνού τη πλευρά και να ακουμπήσει την αντίπαλη αμπάριζα. Άμα το καταφέρει η ομάδα του κερδίζει έναν πόντο. Όποια πλευρά μαζέψει τους πιο πολλούς πόντους κερδίζει. Εάν στην προσπάθειά σου σε πιάσουν πρέπει να πας φυλακή μέχρι να κάνει αμπάριζα κάποιος συμπαίκτης σου για να βγεις.
(Δημήτρης)


«Κλέφτες και αστυνόμοι»

Το παιχνίδι παίζεται από πολλούς παίχτες , οι οποίοι χωρίζονται σε δύο ομάδες και η μια κυνηγάει ( αστυνόμοι) ενώ οι άλλοι κρύβονται (κλέφτες)
Το παιχνίδι αυτό παίζεται σε ανοιχτό χώρο και χρειάζεται κι ένα μέρος όπου να θεωρείται ως «σπίτι» κι εκεί το κυνηγητό δεν επιτρέπεται
(Άλεξ)


«Οι βόλοι»

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από δύο παίχτες και μπορεί να παιχτεί οπουδήποτε. Χρειάζονται 6 βόλοι και παίζεται ως εξής: Τοποθετείς 4 βόλους σε μια σειρά κι έχεις εσύ και ο αντίπαλος από έναν βόλο στο χέρι. Τσουλάς τον βόλο σου από μια απόσταση που έχεις από πριν συμφωνήσει με τον αντίπαλό σου. Για να νικήσεις πρέπει να πετύχεις και τους 4 βόλους που είναι στη σειρά.
(Ηλίας)



«Στρατοπεδάκια»

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες και παίρνει η κάθε ομάδα το στρατόπεδό της
( μια περιοχή), εκεί κρύβουν κάποιο αντικείμενο μια μπλούζα ή ένα καπέλο κλπ.
Όταν οι ομάδες τελειώσουν με το κρύψιμο του αντικειμένου τότε αρχίζει το παιχνίδι. Η μια ομάδα προσπαθεί να πάει στο στρατόπεδο της άλλης και να βρει αυτό που έχουν κρύψει. Αν κάποιος παίκτης πιάσει στο στρατόπεδό του κάποιον αντίπαλο , τότε ο αντίπαλος μένει ακίνητος και πρέπει να μετρήσει μέχρι το 10 και τότε ελευθερώνεται. Όταν βρεθεί το αντικείμενο πρέπει να πάει στη πλευρά του αντίπαλου στρατοπέδου και αυτό το στρατόπεδο θα είναι ο νικητής του παιχνιδιού.

Οι κανόνες του παιχνιδιού
1 Ο αντίπαλος μπορεί να πιαστεί ακόμη κι αν είναι κάπου μακριά.
2. Οι ομάδες δεν κρυφοκοιτούν στο κρύψιμο των αντικειμένων
3. Όταν σε πιάσουν πρέπει να μείνεις ακίνητος ακόμη κι αν κρατάς το αντικείμενο.
(Αναστασία)








« Δεν περνάς κυρά Μαρία»

Το παιχνίδι παίζεται με πολλά παιδιά, σε ένα αρκετά μεγάλο χώρο. Τα παιδιά φτιάχνουν έναν κύκλο και αφήνουν έξω από τον κύκλο ένα παιδί. Το παιδί που είναι απ’ έξω είναι η «κυρά Μαρία» και δεν την αφήνουν να περάσει από τον κύκλο και να πάει στον κήπο και να κόψει βιολέτες. Τα παιδιά από τον κύκλο την ρωτούν ποια είναι η καλή του ( ή η καλή της) και σε ποιον θα δώσει τις βιολέτες.

«Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς , δεν περνάς.
Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς , περνάς.
Θε να κόψω δυο βιολέτες δεν περνώ , δεν περνώ
θε να κόψω δυο βιολέτες δεν περνώ, περνώ.
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς δεν περνάς
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς ,περνάς
Θα τις δώσω στον καλό μου δεν περνώ , δεν περνώ
Θα τις δώσω στον καλό μου δεν περνώ, περνώ.
Και ποιος είναι ο καλός σου δεν περνάς , δεν περνάς
και ποιος είναι ο καλός σου δεν περνάς , περνάς
Ο καλός μου είναι ο………… δεν περνώ, περνώ»

Το παιχνίδι παίζεται από 6 τουλάχιστο παιδιά. Ένα παιδί βγαίνει έξω και αφού απαντήσει στις ερωτήσεις των παιδιών διαλέγει ένα παιδί και στο τέλος του παιχνιδιού παίρνει τη θέση του.
(Πόπη)