Αποκριάτικο πάρτι

Αφίσες : Μαρια Σ- Στέφανος Γ- Τάσος Μ - Γιάννης Ν

4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ

Σας προσκαλούμε στο αποκριάτικο πάρτι που διοργανώνει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας την Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Δ ΄ τάξη 4ου Δ. Σχ. Νίκαιας

Το Λυκάκι και η Κακιστροσκουφίτσα

Το Λυκάκι και η Κακιστροσκουφίτσα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κόκκινο λυκάκι και μια Κακιστροσκουφίτσα. Το λυκάκι ήταν μικρό, ήσυχο και πολύ καλό. Όλοι το αγαπούσαν! Η Κακιστροσκουφίτσα δεν ήταν καθόλου καλή. Στο σχολείο της έβαζε τους συμμαθητές της να τσακώνονται μεταξύ τους και αυτή χαίρονταν.

Κάποια μέρα η μαμά λύκαινα είπε στο λυκάκι: « Άκη- λυκάκι η γιαγιά αρρώστησε και δεν έχει κάποιον να τη φροντίζει. Μπορείς να της πας φαγητό και φρούτα για να γίνει καλά;» «Είναι να το ρωτάς μανούλα; Αρρώστησε η καλή μου η γιαγιά και δεν θα πάω; Ετοίμασε γρήγορα ότι έχεις γι’ αυτή» «Παιδί μου θέλω να προσέχεις। Έχω ακούσει ότι κυκλοφορεί η Κακιστροσκουφίτσα που χαίρεται όταν κάνει κακό στους άλλους। Δεν πρέπει να μιλήσεις σε κανέναν στο δρόμο και να μη σταματήσεις πουθενά» είπε η μαμά λύκαινα। « Μην ανησυχείς καθόλου μανούλα» απάντησε το λυκάκι।

Έτσι το λυκάκι πήρε το καλάθι με τα φαγητά και ξεκίνησε να πάει στη γιαγιά του. Καθώς προχωρούσε σκέφτηκε να μαζέψει λουλούδια για να τα πάει στη γιαγιά του και ξέχασε τη συμβουλή της μαμάς του.

Σε όλη τη διαδρομή κάποιος το παρακολουθούσε το λυκάκι. Ήταν η Κακιστροσκουφίτσα η οποία μόλις κατάλαβε ότι πηγαίνει στη γιαγιά του έτρεξε πρώτη στο σπίτι της. Άνοιξε απότομα την πόρτα και η γιαγιά τρόμαξε και κλείστηκε στην κουζίνα. Η Κακιστροσκουφίτσα φόρεσε τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι της γιαγιάς. Μετά από λίγο το μικρό λυκάκι χτύπησε την πόρτα της γιαγιάς. « Ποιος είναι;» είπε η Κακιστροσκουφίτσα « Εγώ , ο Άκης ο Λυκάκης» «Πέρασε μέσα καλό μου! Χμ, χμ, χμ»

Το Λυκάκι πήγε κοντά της. Τότε άρχισε να ρωτάει: «Γιατί γιαγιά έχεις μικρά μάτια;» «Γιατί αρρώστησα» «Γιαγιά γιατί έχεις μικρά χέρια;» « Γιατί αρρώστησα και αδυνάτισα» «Γιαγιά γιατί έχεις τόσο μικρό στόμα;» « Χμ! Γιατί είμαι η Κακιστροσκουφίτσα και τώρα θα δεις τι θα σου πω» «Τι ,τι θα μου πεις;» « Η γιαγιά σου σε μισεί» «Όχι, δεν είναι αλήθεια αυτό» είπε το λυκάκι κλαίγοντας.

Τότε η γιαγιά βγήκε με ένα τηγάνι από την κουζίνα και άρχισε να κυνηγά τη Κακιστροσκουφίτσα. Τρομαγμένη τότε αυτή πηδάει έξω και πέφτει στα χέρια της ……αστυνομίας που την έψαχνε και δεν μπορούσε να την πιάσουν.

Το μικρό λυκάκι μαζί με τη γιαγιά του κάθισαν αγκαλιά και χαίρονταν τρώγοντας τα φαγητά που έφερε το λυκάκι στη γιαγιά του!

Από τη μαθήτρια της Δ΄ τάξης ΜΑΡΙΝΑ Θ.

"Κατασκευή ελιών"

Το όνομα της Αθήνας

Ζωγραφίζουμε το διαγωνισμό για το όνομα της Αθήνας

Ελιά: του ήλιου η θυγατέρα

«Ο διαγωνισμός της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την ονομασία της Αθήνας»

Ο Ποσειδώνας και η Αθηνά διαγωνίστηκαν για να δώσουν το όνομα στην πόλη της Αθήνας. Έχοντας για κριτές τους άλλους θεούς έκαναν από ένα δώρο ο καθένας στην πόλη ώστε να διαλέξουν το καλύτερο. Ο Ποσειδώνας πρώτος χτύπησε με την τρίαινά του τον βράχο και αμέσως βγήκε αλμυρό νερό σαν κύμα. Το δώρο του λοιπόν ήταν αλμυρό νερό σε μια περιοχή άνυδρη. Η Αθηνά με τη σειρά της έσκυψε και φύτεψε μια ελιά , η ελιά αμέσως μεγάλωσε κι έδωσε καρπούς. Με τους καρπούς αυτούς οι άνθρωποι θα φτιάχνουν λάδι για να μαγειρεύουν αλλά και για να φωτίζονται. Οι κριτές αξιολογώντας τα δύο δώρα αποφάσισαν ότι η Αθηνά έκανε το καλύτερο δώρο. Έτσι τον διαγωνισμό τον κέρδισε η Αθηνά και η πόλη πήρε το όνομά της και την είπαν Αθήνα.

2. Είμαι παρόν την ώρα του διαγωνισμού . Γράψε το διάλογο των δύο θεών.

Αθηνά: Γεια σου θείε Ποσειδώνα

Ποσειδώνας: Τι θες εσύ εδώ;

Αθηνά: Ήρθα να διαγωνιστώ μαζί σου για το όνομα της πόλης

Ποσειδώνας: Εγώ ήρθα για δουλειά και όχι για παιχνιδάκια.

Αθηνά: Γιατί με θεωρείς ανάξια ή φοβάσαι;

Ποσειδώνας: Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι εγώ είμαι ο θείος σου

Αθηνά: Ναι! Κι εγώ είμαι ανηψιά σου!

Ποσειδώνας: Ε, και λοιπόν;

Αθηνά: Πάντως σίγουρα δεν πρόκειται να με νικήσεις θείε.

Ποσειδώνας: Σταμάτα τα λόγια γιατί αρχίζει ο αγώνας.

Αθηνά : Θα σε νικήσω γιατί είμαι η θεά της σοφίας

Ποσειδώνας : Ώστε έτσι. Ας νικήσει ο καλύτερος

Αθηνά : Ξεκίνα πρώτος εσύ Ποσειδώνα να δούμε τι θα κάνεις

Ποσειδώνας : Εγώ θα βγάλω αλμυρό νερό που θα πετάγεται σαν κύματα και θα γεμίσω την πόλη με νερό

Αθηνά: Εγώ θα φυτέψω μια ελιά

Ποσειδώνας : Και τι μπορεί να κάνει μια μόνο ελιά;

Αθηνά: Θα δώσει στους ανθρώπους καρπούς και λάδι

Ποσειδώνας : Καλό δώρο αλλά το δικό μου είναι καλύτερο γιατί τους δίνω νερό να πιούν

Αθηνά : Ναι, αλλά είναι αλμυρό και δεν θα μπορούν να το πιούν:

Ποσειδώνας : Εντάξει το παραδέχομαι έχεις δίκιο έχασα

3. Κατά τη γνώμη σου ήταν δίκαιη και σωστή η νίκη της Αθηνάς;

(δικαιολόγησε την απάντησή σου)

- Ήταν δίκαιη η νίκη της Αθηνάς γιατί το νερό του Ποσειδώνα ήταν αλμυρό, οπότε δεν θα μπορούσαν να το πιούν.

- Ήταν δίκαιη η νίκη γιατί τώρα θα μπορούσαν να μαγειρεύουν και να φωτίζονται με το λάδι

- Ήταν δίκαιη η νίκη γιατί η Αθηνά έδωσε κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τότε

- Ήταν μια δίκαιη νίκη γιατί διαγωνίστηκαν και οι δύο τίμια, δίχως μαγείες

5. Η σημασία και η χρήση του λαδιού

Παροιμίες: Άλλοι κλαίνε και δέρνονται και άλλοι τη βγάζουν λάδι

Αν δε σφίξεις την ελιά δε βγάνει λάδι

Αλλού ζιπάν τσι ελιές, αλλού βγαίν’ του λάδ’

Άνθρωπος δίχως υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι

Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι

Ευλογημένο να ‘ναι ελιά Το χώμα που σε θρέφει Κι ευλογημένο το νερό Που πίνεις από τα νέφη. Κι ευλογημένος τρεις φορές Αυτός που σ’ έχει στείλει Για το λυχνάρι του φτωχού Και τα’ αγίου το καντήλι. Ιωάννης Πολέμης

Ποιήματα:

Ε, σεις στεριές και θάλασσες

Τα αμπέλια και οι χρυσές ελιές

Ακούτε τα χαμπέρια μου

Μέσα στα μεσημέρια μου

Σ’ όλους τους τόπους και αν γυρνώ

Μόνο ετούτον αγαπώ

Οδ. Ελύτης

- ΘΡΗΣΚΕΙΑ (βάφτιση, ευχέλαιο, καντήλια)

- ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Από την αρχαιότητα συνηθίζονταν να στεφανώνουν τον ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ με κλαδί ελιάς τον : κότινο

6. Ρωτώ και βρίσκω σχετικά με το ελαιόλαδο.

- παροιμίες

Ξεφόρτωσέ την την ελιά να σε γεμίσει λάδι

Το λάδι και η αλήθεια πάντα βγαίνουν από πάνω

Βάλε ελιά για το παιδί σου και συκιά για τη ζωή σου

Άνθρωπος δίχως υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι

Πρώτα θεμέλια του σπιτιού, κρασί, ψωμί και λάδι

Φάε λάδι κι έλα βράδυ

Ρίχνει λάδι στη φωτιά

Μου ‘ βγαλε το λάδι

Φάε μήλο από τη μηλιά σου και ελιά για τα παιδιά σου

Βάλε ελιά για τα παιδιά σου και μηλιά για την κοιλιά σου

Τράβηξε της ελιάς τα βάσανα

Με το λάδι και οι πέτρες τρώγονται

Δε τρώγεται ούτε με λάδι, ούτε με ξίδι

Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο

Αν δε σφίξεις την ελιά δε βγάζει λάδι

Από την πέτρα βγάζει λάδι

Η ελιά κρασί δε βγάζει

Απ’ το θέρο ως τις ελιές δεν υπολείπονται οι δουλειές

Κλήμα του χεριού σου κι ελιές από του παππού σου

Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι

Λάδι βρέχει , κάστανα χιονίζει

Αν δε δώσεις την ελιά πώς θα πάρεις λάδι;

Τραγούδια (σύγχρονα και παλιά)

- Κοφ’ την Ελένη την ελιά γιατί ζουρλαίνει τα παιδιά

- Στης αυλής μου το περβόλι φύτεψα ελιά να την βλέπω να ανθίζει την Πρωτομαγιά

- « Στης αυλής μου το περβόλι φύτεψα ελιά, να θυμίζει τη δική σου την κορμοστασιά, την φροντίζω και μου βγάζει λάδι λαμπερό, σαν τα πράσινά σου μάτια που δεν τα ξεχνώ»

- Ρίξε κόκκινο στη νύχτα , ρίξε λάδι στη φωτιά

- « Ε, σεις στεριές και θάλασσες, τα’ αμπέλια και οι χρυσές ελιές, ακούστε τα χαμπέρια μου μέσα στα μεσημέρια μου. Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ μόνο ετούτο το αγαπώ» Ο. Ελύτης

- « Το σούρουπο οι Παναγιές θρηνούν στον ελαιώνα και του κορμιού του οι πληγές χάρακες είναι και ντροπές στον εικοστό αιώνα» Απ. Καλδάρας

- «Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές ειν’ ένα μοναστήρι που πάν’ οι κοπελιές»

- « Γη της λεμονιάς, της ελιάς, γη της αγκαλιάς, της χαράς, γη του πεύκου, του κυπαρισσιού, των παλικαριών και της αγάπης। Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.» Μ. Θεοδωράκης, Λ. Μαλένη

9. του Λαδούλη

Από το χωράφι στο τραπέζι

Κάθε χρόνο οι ελαιοπαραγωγοί από τον Νοέμβρη ως και το Γενάρη μαζεύουν με διάφορους τρόπους τις ελιές τους. Σε άλλα μέρη τις χτυπούν με ξύλα- ραβδιά και πέφτουν πάνω σε μεγάλα πανιά, αλλού με μεγάλα χτένια «χτενίζουν» τα κλαδιά των δέντρων με σκοπό να ρίξουν τις ελιές πάνω στο πανί και αλλού περιμένουν να πέσουν οι ελιές μόνες τους πάνω στα στρωμένα ελαιόπανα.

Μόλις οι ελιές πέσουν στα ελαιόπανα οι ελαιοπαραγωγοί τις συγκεντρώνουν και τις καθαρίζουν από τα κλαδιά. Στη συνέχεια τις βάζουν σε σακιά τα οποία με τρακτέρ τα μεταφέρουν στα ελαιοτριβεία. Εκεί ουσιαστικά η ελιά γίνεται το γνωστό μας λάδι.

Οι ελιές περνούν αρχικά από ένα μηχάνημα το οποίο βγάζει δυνατό αέρα ώστε να φύγουν τα ελιόφυλλα μακριά από τις ελιές. Στη συνέχεια οι ελιές πέφτουν σε ένα μεγάλο πλυντήριο για να καθαριστούν από σκόνες. Μετά οι πλυμένες ελιές συνθλίβονται- πολτοποιούνται – και γίνονται μια σκουροπράσινη «μαρμελάδα». Στη συνέχεια από αυτόν τον πολτό παίρνουμε το υγρό του που είναι το………….λαδάκι!

Αυτό λοιπόν είναι το λάδι που φτάνει στο σπίτι μας και το χρησιμοποιούμε για ένα σωρό δουλειές.

10. Γράφω την ιστορία του μικρού Λαδούλη

( περιγράφω τη διαδρομή του Λαδούλη διαβάζοντας το κείμενο «Από το χωράφι σο τραπέζι»

« Εχθές το βράδυ συνέβη κάτι απίστευτο. Η μαμά είχε κόψει σαλάτα και ως γνωστό της είχε βάλει και αρκετό λαδάκι επειδή ξέρει ότι μου αρέσει.

Την ώρα λοιπόν που ετοιμάστηκα για να φάω κοιτάζω το πιάτο και τι να δω, πάνω σε ένα μαρουλόφυλλο είδα μια σταγόνα λάδι να με κοιτάζει με τα γουρλωτά της ματάκια

Πώς βρέθηκες εσύ εδώ τον ρώτησα και μου είπε μια ολόκληρη ιστορία: Εγώ μου είπε ήμουν ένας σπόρος ελιάς. Προχθές μόλις έγινα λάδι. Στο χωράφι όπου ήμουν ήρθαν κάποιοι άνθρωποι. Με χτύπησαν με κάτι μακριά ξύλα για να πέσω από το κλαδί στο οποίο στεκόμουν. Όταν έπεσα με έβαλαν μαζί με άλλες ελιές σε ένα μεγάλο τσουβάλι και μας πήγαν σε ένα μεγάλο εργοστάσιο. Εκεί πρώτα μας φύσηξαν με αποτέλεσμα κάποια ελαιόφυλλα που ήταν μαζί μας να φύγουν μακριά μας, μετά μας έπλυναν σε ένα μεγάλο καζάνι και στο τέλος μα ς ξεζούμισαν . Ύστερα μας έβαλαν εμένα και τους φίλους μου σε κάτι μπουκάλια και με ένα φορτηγό μας πήγαν στην αγορά. Κατόπιν ήρθε η μαμά σου, με πήρε και να ‘μια τώρα μέσα στη σαλάτα σου να σου κουβεντιάζω.

Αφού τον άκουσα λοιπόν προσεκτικά στο τέλος του είπα κι εγώ για τη μεγάλη αξία που έχει αυτό αλλά και οι άλλοι Λαδούληδες. Του είπα λοιπόν μύθους , ιστορίες και ποιήματα για την ελιά και το ελαιόλαδο. Του είπα για το μύθο της θεάς Αθηνάς και του θεού Ποσειδώνα, όπου μάλωναν για το ποιανού το όνομα θα πάρει η πόλη της Αθήνας. Ο Ποσειδώνας έδωσε νερό και η θεά Αθηνά λάδι. Ο κόσμος ψήφισε την Αθηνά για να μπορούν να έχουν φως αλλά και να μαγειρεύουν κιόλας πιο εύκολα.

Επίσης του είπα ότι το λάδι δεν είναι μόνο για φαγητό αλλά το χρησιμοποιούμε και για σαπούνια, τα χρησιμοποιούν οι αθλητές, τα αντηλιακά και όταν πατάμε αχινούς με λάδι τα αγκάθια βγαίνουν πιο εύκολα, στα καντήλια , στο ευχέλαιο, στη βάφτιση, σε καλλυντικά για την επιδερμίδα και αιθέρια έλαια, στο να λαδώνουμε σκουριασμένα πράγματα

Μόλις τελειώσαμε την κουβέντα μας άκουσα τη μαμά να μου φωνάζει να μην κοιμάμαι πάνω στο τραπέζι και πως ήμουν πολύ κουρασμένος. επειδή πέρασα μια πολύ φορτωμένη μέρα και πως έπρεπε να φάω γρήγορα και να πάω να ξαπλώσω για να ξεκουραστώ.

Τελικά ήταν όνειρο ή πρώτα κουβέντιασα με τον Λαδούλη και μετά ….. ποιος ξέρει ίσως μόνο ο ….Λαδούλης να ξέρει!