Νερό : πηγή ζωής

3.Περιγράφω τη διαδρομή του νερού από το βουνό ως τη θάλασσα.


« Στη κορυφή του βουνού η θερμοκρασία έχει αρχίσει να ανεβαίνει , σιγά, σιγά το παγωμένο χιόνι αρχίζει να λιώνει και σταγόνες νερού σιγά- σιγά αρχίζουν να κατρακυλούν. Αρχικά είναι λίγο αλλά πιο κάτω το ένα ρυάκι συναντά το άλλο και σχηματίζουν μικρά ποταμάκια, που όσο κατηφορίζουν γίνονται αξιοθαύμαστα ποτάμια
Το νερό αρχίζει να κυλά ορμητικά σχηματίζοντας σε μερικά σημεία ολόκληρα κύματα και αλλού σχηματίζει αγριεμένους αφρούς.
Στην αρχή το ποτάμι διασχίζει απότομα βράχια φτιάχνοντας
Μικρούς αλλά και σε μερικά σημεία μεγάλους καταρράκτες. Η βοή του είναι φοβερή , ενώ παντού υπάρχει μια έντονη υγρασία. Το βουνό ολόκληρο σείεται από την ορμή με την οποία το νερό πέφτει...
Καθώς όμως συνεχίζει η απότομη κατηφόρα δίνει τη θέση της σε πεδιάδες και σε ήσυχα λιβάδια . Η απότομη κατηφόρα που έκανε το νερό να τρέχει και να ουρλιάζει τώρα έχει τελειώσει. Στο ίσιωμα της πεδιάδας το νερό κόβει ταχύτητα και παύει να ξεκουφαίνει.
Εκεί το νερό θα ποτίσει άγρια χορταράκια και δέντρα , μικρά και μεγάλα ζωάκια, αλλά θα ποτίσει και τις καλλιέργειες των ανθρώπων και ίσως ένα μέρος από αυτό να πάει σε δεξαμενές όπου θα ελεχθεί για την καθαριότητά του και μπορεί να σταλεί στα σπίτια για να πιούμε και να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού μας
Το ταξίδι του νερού όμως πλησιάζει στο τέλος του , ξεκίνησε από ένα ψηλό και μακρινό βουνό
και αφού πέρασε από δάση και πεδιάδες, να που τώρα ετοιμάζεται να συναντήσει τη μεγαλόπρεπη θάλασσα. Ξεκίνησε σταγόνα, σταγόνα, αυξήθηκε όμως και άρχισε να κατεβαίνει ορμητικά σχηματίζοντας ρυάκια , χείμαρρους και πέφτοντας από ψηλά μοναδικούς καταρράκτες.
Κουτούλησε σε βράχια , πότισε φυτά και ζώα και τώρα καταλήγει ήρεμο στην αγκαλιά της θάλασσας»

4. Μια μέρα στο σπίτι χωρίς νερό.

« Εχθές το μεσημέρι γυρνώντας κουρασμένος/η. από το σχολείο ανοίγω τη βρύση και διαπίστωσα πως δεν έβγαζε ούτε μια σταγόνα. Ενημέρωσα αμέσως τη μαμά μου και αυτή αφού έλεγξε την πληροφορία μου έμεινε μουτρωμένη γιατί κατάλαβε ότι οι δουλειές που είχε προγραμματίσει θα έμεναν πίσω. Στην αρχή πίστεψα πως ήταν υπερβολική η αντίδρασή της , όσο όμως η ώρα περνούσε και η βρύση δεν έλεγε να στάξει διαπίστωνα πόσο δίκιο είχε η μαμά μου.
Γιατί χωρίς νερό δεν μπορούσαμε να μαγειρέψουμε για να φάμε. Το νερό χρειάζεται για να πλύνουμε αυτό που θα μαγειρέψουμε , αλλά μπαίνει και στην κατσαρόλα για το μαγείρεμα του φαγητού.
Επίσης χωρίς νερό και φαγητό να είχαμε μαγειρέψει, πώς θα πλέναμε ύστερα τα πιάτα και τις κατσαρόλες μας;
Σε μια στιγμή το μυαλό μου πήγε στο κακό : κι αν η βλάβη ήταν πολύ μεγάλη τότε πως θα κάναμε μπάνιο, ο μπαμπάς θα γύριζε από τη δουλειά βρόμικος και θα έπρεπε να μείνει με όλες τις σκόνες από την οικοδομή. Το σπίτι μας πώς θα το σφουγγαρίζαμε, τα λουλούδια στο μπαλκόνι θα μαραίνονταν και….ω θεέ μου, εμείς χωρίς νερό πόσο άραγε θα αντέχαμε;;;
Ευτυχώς όμως από τις δυσάρεστες σκέψεις με έβγαλε η φωνή της μαμάς που μου έλεγε πως η βρύση μας άρχισε επιτέλους και πάλι να τρέχει το πολύτιμο νεράκι της.
Μετά από αυτή μου την εμπειρία κατάλαβα πόσο πολύτιμο είναι το νερό για να μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως έχουμε συνηθίσει.
Επίσης δια πίστωσα την ανάγκη να προσέχουμε το νερό γιατί το νερό δεν είναι ανεξάντλητο, αν μια μέρα λιγοστέψει ανησυχητικά τότε θα πρέπει να δούμε τη ζωή μας αλλιώς. Αυτά που κάναμε θα πρέπει να τα σχεδιάσουμε από την αρχή. Θαπίνουμε λιγότερο, θα πλενόμαστε αραιά και που με ελάχιστο νερό, θα φοράμε πιο πολλές φορές τα βρόμικα ρούχα μας, το σπίτι θα το σφουγγαρίζουμε ίσως μια φορά το μήνα, το αυτοκίνητο θα μένει άπλυτο για πάντα, στην τουαλέτα θα ρίχνουμε μόνο ένα ποτήρι νερό για κάθε φορά που τη χρησιμοποιούμε κ.α. Σώστε το νερό λοιπόν γιατί άμα ξημερώσει μια τέτοια μέρα θα είμαστε δυστυχισμένοι και απαρηγόρητοι. Σώστε το νερό. Προσέχουμε για να έχουμε.

4. Βρίσκω πληροφορίες από βιβλία από μεγαλύτερους από το διαδίκτυο
για το νερό και…

Τη μυθολογία
Οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τα νερά σαν θεότητες. Πολλοί θεοί του Ολύμπου σχετίζονταν με αυτό. Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, η Αφροδίτη αναδύθηκε μέσα από αυτό, οι Νηρηίδες ήταν θαλάσσιες νύμφες, επίσης υπήρχαν οι Δαίμονες και οι Νύμφες των λιμνών και των πηγών. Οι Αργοναύτες ανακάλυψαν στις ακτές της Λιβύης τον Τρίτον έναν αγαθό θεό που τους βοήθησε να βρουν το δρόμο τους. Οι Σειρήνες στον πορθμό της Σικελίας είναι οι γνωστές Σκύλλα και Χάρυβδη. Ακόμα οι νεκροί στον Άδη έπιναν το νερό της λήθης για να ξεχνούν τον πάνω κόσμο.

Τις παραδόσεις
Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος ανοίγουμε τις βρύσες για να έχουμε όλον τον καινούριο χρόνο αφθονία και ομαλότητα
Το πρωί της πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά ( τα παλιά χρόνια) πήγαινε στη βρύση του χωριού και έπαιρνε το «αμίλητο νερό» Λέγεται έτσι γιατί κατά την μεταφορά του δε μιλούσε σε κανένα. Μετά πήγαινε στο σπίτι της και το ράντιζε λέγοντας χρόνια πολλά στους δικούς της. Το νερό χυνόταν στις τέσσερις γωνιές του σπιτιού για να τρέχουν τα καλούδια.
Την ώρα της γέννας ρίχνουν νερό στη γυναίκα για να έχει εύκολη γέννα
Όταν μια γυναίκα είναι έγκυος και βάλει το σταυρό της σε ένα ποτήρι με νερό μπορεί να δει το φύλο του παιδιού που περιμένει.
Για να έρθει η βροχή στην Εύβοια είχαν το έθιμο της πιπεριάς. Ονόμαζαν έναν άντρα πιπεριά και τον κατάβρεχαν όλα τα σπίτια.
Το έθιμο της « Μπαρμπαρούσας» . Στο Πέτα της Άρτας τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν έβρεχε και η ξηρασία κρατούσε μέχρι το Νοέμβριο κινδύνευαν οι σοδιές , γι’ αυτό οι άνθρωποι σκαρφίζονταν αυτό το αστείο έθιμο για να συγκινήσουν το θεό και να στείλει βροχή


Τη Θρησκεία
Στην αρχαιότητα οι Έλληνες λάτρευαν το νερό σαν θεότητα, φαντάζονταν τον ωκεανό σαν ένα τεράστιο ποταμό που ρέει γύρω από τη γη, ο ωκεανός ήταν ο πατέρας όλων των ποταμών.
Το συναντούμε στον κατακλυσμό του Νώε και στη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας
Η βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό.
Η βάπτιση όλων των χριστιανών στην κολυμβήθρα
Ο αγιασμός που φυλάμε δίπλα στο εικονοστάσι
Ο αγιασμός των υδάτων στα Θεοφάνια


Τα επαγγέλματα
Υδραυλικός, ναυτικός, ψαράς, ναυαγοσώστης, πυροσβέστης, εργάτες στα εργοστάσια αφαλάτωσης και εμφιάλωσης νερού, βαρκάρης.
Παλιά : νερουλάς, παγοπώλης, πηγαδάς (άνοιγε πηγάδια)





Τα ανέκδοτα
Γιατί οι κροκόδειλοι βγάζουν τα μάτια και τη μύτη τους έξω από το νερό;
Γιατί δεν υπάρχει μάσκα στο νούμερό τους

Γιατί τα ψάρια κάνουν μπουρμπουλήθρες;
Γιατί προσπαθούν να μάθουν να σφυρίζουν.

Γιατί οι Πόντιοι ρίχνουν τη μηχανή τους στο νερό;
Για να γίνει παπάκι

Τις παροιμίες
Το αίμα νερό δεν γίνεται. Τον έφερε στα νερά του. Έκανε μια τρύπα στο νερό
Η βροχή και το νερό δεν έχουν μαλλιά. Έβαλε το νερό στο αυλάκι
Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Κολυμπάει σε βαθιά νερά. Έβαλε νερό στο κρασί του
Είπε το νερό νεράκι. Μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό
Ότι βρέξει ας κατεβάσει. Πήγα στη πηγή και νερό δεν ήπια
Ξέρει το μάθημα νεράκι. Ότι είπαμε νερό και αλάτι
Αλλού χτυπάει το νερό και αλλού βροντάει ο μύλος
Ο πλάτανος θέλει νερό και η λεύκα θέλει αέρα. Το σιγανό ποτάμι να φοβάσαι.
Κάνε το καλό και ρίξε το στο γιαλό. Μήνας που δεν έχει ρο παίρνει το κρασί νερό
Τραγούδια- στίχοι τραγουδιών
Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ. Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό» , « κίνησε η γερακίνα», «Στο περιγιάλι τα κρυφό», «θάλασσα και αλμυρό νερό», μες στου Αιγαίου τα νερά», «δώσε μου τ’ αθάνατο νερό»
«Δεν έχουνε ποτάμια, δεν έχουνε πηγάδια, δεν έχουνε πηγές
Μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές
Που ηχούνε, που ηχούνε και που τις προσκυνούνε» Στίχοι Γ. Σεφέρη

« Να ‘χα νερό στο πλάτανο , κρασί απ’ την κολώνα
Να ‘χα και την αγάπη μου , να τη φιλώ στο στόμα

Το πλατανιώτικο νερό, ειν’ του χωριού καμάρι
Και όποιος περάσει και το πιει ξαναγεννιέται πάλι

Σαμιώτικο γλυκό κρασί θα πιώ και θα μεθύσω
Στη ξενιτιά που βρίσκομαι να μη σε λησμονήσω

Το πλατανιώτικο νερό, το λεν πως έχει βδέλες
Μα ‘κείνο το κακόμοιρο, έχει όμορφες κοπέλες»