ΦΙΛΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ

Η Βία στη σχολική ζωή.

Στο σχολείο μου έχουν παρουσιαστεί περιστατικά σχολικής βίας, δυστυχώς σε ένα από αυτά συμμετείχε και η αδερφή μου.
Όταν η αδερφή μου πήγαινε στη Β΄ δημοτικού, σε ένα διάλειμμα και ενώ έπαιζε με τις φίλες της , ήρθε μια μπάλα κατά πάνω τους. Η αδερφή μου την απέκρουσε για να μην χτυπήσει κανένας και τότε ο συμμαθητής της που την είχε πετάξει την χτύπησε με μπουνιά στην κοιλιά. Μόλις το διάλειμμα τελείωσε το ανέφερε στη δασκάλα της και εκείνη τον έβαλε τιμωρία. Αμέσως μετά ενημερώθηκαν η μητέρα μας και ο Διευθυντής του σχολείου.

Το παιδάκι , όμως αυτό δεν ήταν η πρώτη φορά που συμπεριφερόταν βίαια. Πολλά απιδιά με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό βρήκαν το θάρρος και ομολόγησαν ότι είχαν πέσει θύματα βίαιης και ανάρμοστης συμπεριφοράς από το ίδιο αγόρι . Τα παράπονα όλης της τάξης για τους κακούς του τρόπους τον οδήγησαν να αλλάξει σχολείο.

Ελπίζω να κατάλαβε το λάθος του και στους καινούριους του συμμαθητές να φέρεται σωστά και με σεβασμό, όπως όλοι οφείλουμε. Άλλωστε όλοι μέσα στο σχολείο είμαστε ίσοι, με τα ίδια δικαιώματα και τις υποχρεώσεις.

Ελπίζω κάποια στιγμή να σταματήσει η βία στο σχολείο γιατί πληγώνει πολλά παιδιά!

ΒΙΚΥ

Η βία παρουσιάζεται με διάφορες μορφές και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, σωματικής , λεκτικής , ψυχολογικής, συναισθηματικής ή σεξουαλικής βίας.

Έτσι λοιπόν και στην τάξη μας υπάρχουν διάφορα περιστατικά, για παράδειγμα κάποια κορίτσια παίζουν και γελούν, όμως όταν πηγαίνει κάποιο κορίτσι να καθίσει μαζί τους το κοροϊδεύουν  και το περιφρονούν. Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το βλέπουν με αποτέλεσμα να αποτελεί βία

ΧΡΥΣΟΥΛΑ

Μια φορά όταν ήμουν μικρή είχα περάσει κι εγώ ένα περιστατικό σχολικής βίας. Ένα κοριτσάκι με εκβίαζε συνεχώς ότι θα με πάει  στη διευθύντρια. Κάποια στιγμή λοιπόν με κατηγόρησε ότι ήμουν η αιτία που τσακώθηκε με μια φίλη της , εγώ όμως  δεν είχα καμία ανάμειξη, έβαλα τα κλάματα και φεύγοντας για την τάξη με είδε η μητέρα μου που ήμουν κλαμένη. Εγώ της εξήγησα τι είχε γίνει και πως δεν έφταιγα. Η μητέρα μου τότε μου είπε:

 « όταν έχεις δίκιο, δεν θα φοβάσαι κανέναν» Ακούγοντας μας ήρθε και η διευθύντρια με είδε που έκλαιγα και όταν της είπα τι είχε γίνει κάλεσε τη μαμά του κοριτσιού στο γραφείο της, μίλησαν αρκετά και από τότε δεν με ενόχλησε ξανά. Έχω κρατήσει λοιπόν τη συμβουλή της μαμάς μου και την μοιράζομαι μαζί σας:

« ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

ΑΝΝΑ

Σε όλη τη σχολική μου ζωή έχω περάσει διάφορες καταστάσεις που μπορείς άνετα να τις ονομάσεις βία. Πάντοτε ένιωθα αδύναμη να αντιμετωπίσω καταστάσεις που μου συνέβαιναν. Υπήρχε ένα κορίτσι που στη διάρκεια του πρωινού μπορεί να με έβριζε, μπορεί να μου έκανε κριτική για τα ρούχα μου, για τα μαλλιά μου με άσχημα λόγια κι  εγώ ένιωθα αδύναμη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Τα έλεγα στη μαμά μου κι εκείνη προσπαθούσε να μου πει πώς να το  διαχειριστώ  .  Μεγαλώνοντας προσπάθησα να αντιδράσω κι εγώ με τον ίδιο τρόπο, όμως εκείνη δεν σταμάτησε κι αποφάσισα να απομακρυνθώ από κοντά της. Η μητέρα μου με συμβούλεψε να μιλήσω στο δάσκαλό μου και στο διευθυντή, αλλά και πάλι ένιωθα φόβο. Κάθε φορά που τελείωνε το καλοκαίρι έψαχνα να βρω δυνάμεις για να αντιμετωπίσω τη νέα σχολική χρονιά. Τώρα πια έχω φτάσει στην ΣΤ ΄ τάξη και επιπλέον έχω καταλάβει ότι η λεκτική βία εξελίχθηκε σε σωματική βία, παρόλα αυτά πάντα προσπαθώ να της δώσω να καταλάβει ότι δεν την φοβάμαι.

ΣΟΦΙΑ

Από τα νηπιαγωγεία έως τα Λύκεια και τα πανεπιστήμια αλλά και μέσα στα σπίτια μας δυστυχώς συμβαίνουν πολλά περιστατικά βίας. Βία που δηλητηριάζει τις σχέσεις των ανθρώπων και αργά ή γρήγορα αρχίζει να επιδρά στα παιδιά και τα παιδιά στο σχολείο. Στο νήπιο είχα αρκετές φίλες και ήθελα να κάνω παρέα με όλες. Έτσι μια μέρα είπα στα κορίτσια της παρέας μου ότι θα πάω να παίξω με την Μαριάννα και την Αντριάνα και αν ήθελαν μπορούσαν και αυτές να έρθουν. Από εκείνη την ημέρα δεν με έκαναν παρέα και μάλιστα μου είπαν: « Αφού κάνεις παρέα με αυτές δεν είσαι φίλη μας πια» Μόνο μια από αυτές η Ιωάννα ήθελε να κάνουμε παρέα αλλά δεν την άφηναν. Ασκούσαν βία τόσο σε μένα όσο και στην Ιωάννα. Μάλιστα μια μέρα ήταν κρυμμένες  σε μια κρυψώνα μας και ενώ η Ιωάννα ήθελε να έρθει σε μένα την κρατούσαν και δεν την άφηναν. Αυτό για μένα ήταν ψυχολογική βία και μάλιστα με άσχημο, ύπουλο  τρόπο .

ΑΝΝΑ – ΜΑΡΙΑ

Όταν πηγαίναμε στην Ε΄ τάξη τα παιδιά της Στ΄ τάξης μας προκαλούσαν συνέχεια να παίξουμε μπάσκετ μαζί τους . Αυτό το έκαναν γιατί  ήξεραν ότι θα μας νικήσουν αφού ήταν μεγαλύτεροι, δυνατότεροι και ψηλότεροι και ήθελαν με αυτό τον τρόπο να μας κοροϊδέψουν. Εμείς αρνιόμασταν  με αποτέλεσμα αυτοί να μας κοροϊδεύουν ότι είμαστε δειλοί, ώσπου κάποια στιγμή δεχθήκαμε κι έγινε αυτό που φοβόμασταν,  χάσαμε και άρχισε η κοροϊδία και οδηγηθήκαμε σε καυγά μεγάλο.

ΕΙΡΗΝΗ

Πριν λίγες ημέρες μαζί με τους συμμαθητές μου παίζαμε μπάσκετ. Κάποια αγόρια της Ε΄ τάξης ήρθαν στο γήπεδό μας και μας πετούσαν σκουπίδια. Διακόψαμε και τους ζητήσαμε να σταματήσουν  Τότε δύο αγόρια άρχισαν να μας βρίζουν χυδαία, με λέξεις που δεν είχα ξανά ακούσει ποτέ μου. Ενημερώσαμε το δάσκαλό μας, αλλά τα «πεμπτάκια» είχαν το θράσος να μας κατηγορήσουν στον Διευθυντή. Το συζητήσαμε μαζί του όμως και κατάλαβε τι είχε συμβεί.

Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί μας ενόχλησαν;

 Ίσως γιατί όποιος δεν έχει επιχειρήματα , ασκεί βία.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Πολλές φορές στα σχολεία συμβαίνουν περιστατικά σχολικής βίας που άλλες φορές τα βλέπουμε και άλλες δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Εγώ προσωπικά δεν έχω πέσει θύμα σχολικής βίας , αλλά έχω ακούσει για περιστατικά που συμβαίνουν . Ήταν κάποτε ένας μαθητής που τον είχαν βάλει στο μάτι δυο παλικαράδες της τάξης του. Του είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη. Στα διαλείμματα τον περίμεναν στους διαδρόμους του σχολείου και τον έσπρωχναν, τον έριχναν κάτω  και του έπαιρναν το παπούτσι και του το πετούσαν μακριά. Άλλες φορές τον περίμεναν στους διαδρόμους για να του ρίξουν νερά στο παντελόνι του. Επίσης του μουντζούρωναν τα τετράδια και τα βιβλία γράφοντας με κόκκινο χρώμα βρισιές.

Ο μαθητής φοβόταν πάρα πολύ και κάθε φορά που συναντούσε τους νταήδες μαζευόταν και ευχόταν να γίνει αόρατος. Οι άλλοι συμμαθητές του ήξεραν τι συνέβαινε, γιατί το έβλεπαν αλλά δεν μιλούσαν, έτσι ένιωθε ακόμη πιο μόνος.

Παρακαλούσε να μην ήταν υποχρεωμένος να πηγαίνει στο σχολείο, ένιωθε πολύ δυστυχισμένος και αβοήθητος και δεν μιλούσε σε κανέναν για αυτό που του συνέβαινε.

Μια μέρα είδε στο σχολείο του μια αφίσα για τον σχολικό εκφοβισμό με σύνθημα « ΜΙΛΑ» ...
Άρχισε να  σκέφτεται ότι έπρεπε να  μιλήσει. Την επομένη μετά το μάθημα, περίμενε τη δασκάλα του για να της μιλήσει.

Η δασκάλα έπιασε τους νταήδες και τους μίλησε, από εκείνη την μέρα τα πράγματα άλλαξαν. Μπορούσε πλέον να περνά από μπροστά τους χωρίς να φοβάται , τον είχαν επιτέλους αφήσει ήσυχο.

Από τότε λέει την ιστορία του για να πείσει και τα άλλα παιδιά που είναι θύματα σχολικής βίας για να μιλήσουν!

ΧΑΡΑ

Ένα καινούριο παιδί ήρθε στο σχολείο. Στην αρχή ήταν μοναχικό και δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά της τάξης του.  Μετά από λίγες ημέρες όμως απόκτησε αυτοπεποίθηση και άρχισε να κάνει παρέες. Ήταν χαρούμενος επειδή τον έκαναν παρέα και είχε φίλους.

Μια μέρα όμως οι νταήδες του σχολείου πρόσεξαν ότι φόραγε μπλε γυαλιά , αντί για μοβ που ήταν το σχολείο τους. Αποφάσισαν να του ασκήσουν βία και να του αλλάξουν τα γυαλιά. Του είπαν : « Να πεις στη μαμά σου να σου πάρει μοβ γυαλιά, αλλιώς θα έχεις να κάνεις μαζί μας» 

Το παιδί τρόμαξε όμως δεν είπε στη μαμά του τι συνέβη, μόνο της είπε: « Να μου πάρεις μοβ γυαλιά γιατί τα άλλα δεν μου αρέσουν» Η μητέρα το πίεσε να της πει τον αληθινό λόγο, διότι κάτι κατάλαβε, όμως το παιδί δεν απάνταγε.

Οι νταήδες προκειμένου να πιέσουν περισσότερο του άρπαξαν τα γυαλιά και δεν του τα έδιναν.

Ο Διευθυντής κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε με το νέο παιδί όμως δεν ήξερε ποιος του είχε αρπάξει τα γυαλιά. Έτσι ενημέρωσε τους δασκάλους και τους μαθητές μήπως ήξεραν κάτι. Για καιρό όμως τίποτα δεν μαθεύτηκε.

Μια μέρα αυτός που είχε πάρει τα γυαλιά μετάνιωσε και αποφάσισε να δώσει πίσω τα μπλε γυαλιά. Του τα απέστρεψε λοιπόν λέγοντας:» δεν χρειάζεται να πάρεις μοβ γυαλιά. Ορίστε πάρε τα μπλε γυαλιά σου και μην ανησυχείς δεν θα σε ξαναπειράξω.»

Μετά από εκείνη τη μέρα τα παιδιά έγιναν αχώριστοι φίλοι και παίζανε μαζί καθημερινά.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Ήταν τέλος Νοέμβρη, στο σχόλασμα όταν μια παρέα παιδιών ρώτησαν μια φίλη μου πού είναι ο Νίκος. Εκείνη τους ενημέρωσε πως σε λίγο κατεβαίνει.

Μόλις ο Νίκος κατέβηκε τον έπιασαν  από τα  χέρια και τον πήγαν με το ζόρι σε ένα μέρος από όπου δεν περνούσαν πολλοί άνθρωποι. Άρχισαν να τον ρωτάνε, ο Νίκος όμως τους έλεγε πως δεν ξέρει τίποτα. Στη συνέχεια άρχισαν να τον χτυπούν και να τον βρίζουν. Πέρασαν κάμποσα λεπτά και όταν τα αγόρια είχαν πια φύγει , εμείς που κρυμμένες είχαμε ακούσει όλο το περιστατικό  βγήκαμε από εκέι που είχαμε κρυφτεί και σηκώσαμε τον Νίκο, ο οποίος ήταν γεμάτος αίματα. Από εκείνη τη στιγμή για να μην ξανασυμβεί το ίδιο ο Νίκος κατέβαινε από την τάξη του συνοδευόμενος από μια παρέα φίλων. Από αυτό το περιστατικό μου έχει μείνει ο φόβος που προκαλέι η βία και έχω μόνο μια ευχή και μια συμβουλή. Μακάρι να σταματήσει από παντού η βία και πως …..Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ

ΒΙΟΛΑ