ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΕΧΝΕΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΕΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
"ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ"
Περιγράφω τον φίλο μου , γράφω για τον χαρακτήρα του
Γράφω πότε και πώς τον γνώρισα.
Μοιράζομαι μαζί σας ένα περιστατικό που έζησα μαζί του
Το φιλαράκι μου το λένε Θεοδώρα. Η Θεοδώρα έχει σγουρά
μαλλιά και καστανά μάτια , ενώ με κάνει συχνά να γελάω. Είναι πολύ καλή, πολύ
ταλαντούχα και είναι πολύ στοργική με τα ζώα και με τους ανθρώπους. Όμως έχει
και ένα ελάττωμα αν δεν προσέξεις και τη
στενοχωρήσεις μετά δεν σου μιλάει.
Την Θεοδώρα τη γνώρισα στο νήπιο και λίγες μέρες μετά γίναμε
παρέα.
Με τη θεοδώρα έχουμε περάσει ένα περιστατικό που μου έχει μείνει
στο μυαλό.. Ήμασταν στην πλατεία , στο Περιβολάκι, γύρω στις 6 το απόγευμα και παίζαμε
στις κούνιες, μετά παίξαμε κυνηγητό και κρυφτό. Στο κρυφτό λοιπόν στην
προσπάθειά μου να κρυφτώ σε κάποιους θάμνους άκουσα ένα κλαψούρισμα και πήγα να
δω τι είναι γιατί ήμουν περίεργη και
βλέπω τρία μωρά κουτάβια. Αμέσως φώναξα τη Θεοδώρα και σκεφτήκαμε να περιμένουμε
τη μητέρα των κουταβιών. Η ώρα όμως πέρναγε και σκεφτήκαμε πως μάλλον κάποιος
θα τα άφησε. Έτσι σκεφτήκαμε να τα πάμε σε έναν κτηνίατρο για να τα φιλοξενήσει,
γιατί ούτε η Θεοδώρα , αλλά ούτε κι εγώ δεν μπορούσαμε να τα πάρουμε σπίτια μας.
Για καλή μας τύχη η κτηνίατρος είπε : «Ναι, μπορώ να τα φιλοξενήσω.»
Μετά από λίγε ημέρες πήγαμε ξανά και η κτηνίατρος μας είπε
ότι τρεις καλοί άνθρωποι πήραν τα τρία κουταβάκια κι εγώ ένιωσα ανακούφιση για
τα σκυλάκια.
Νιώθω πως είμαι τυχερή που έχω για φίλη μου τη Θεοδώρα,
γιατί συχνά νιώθει όπως κι εγώ!
ΓΕΩΡΓΙΑ
Το όνομα της καλύτερης
μου φίλης είναι Χάρις. Η Χάρις είναι αρκετά ψηλή, όχι και τόσο χοντρή με
καστανόξανθα μαλλιά και καστανά μάτια και με τα γυαλάκια που φοράει την κάνουν
πολύ sweet! Δεν έχει
καθόλου ελαττώματα, αντιθέτως είναι πολύ ευγενική και καλόκαρδη.
Την πρώτη μέρα που πήγα στην Α΄ δημοτικού δεν κάθισα μαζί της
, αλλά δεν πειράζει , σκέφτηκα πως θα έχω την ευκαιρία να κάτσω μαζί της στην επόμενη τάξη. Στην Β΄ τάξη
τελικά βρήκα την ευκαιρία και έκατσα μαζί της και από την πολλή χαρά μας που
επιτέλους καθίσαμε μαζί αρχίσαμε τα ψου, ψου, ψου!
Μια μέρα εντελώς τυχαία συναντηθήκαμε στο κηποθέατρο και
σχεδόν όλη την μέρα ήμασταν μαζί μέχρι που εμφανίστηκε η μαμά μου και με πήρα
από την φίλη μου, ενώ εγώ γέμισα στενοχώρια επειδή περνούσαμε τόσο όμορφα μαζί.
Ελπίζω να είμαστε μαζί για πάντα σε όλη μας τη ζωή και να
μην χωριστούμε ποτέ!
ΑΝΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου