Επίσκεψη στην Ακρόπολη των Αθηνών

 Την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022 , το σχολείο μας επισκέφτηκε την Ακρόπολη και είδαμε από κοντά:

 Τα προπύλαια, το Ερέχθειο και τον Παρθενώνα. 

Η εμπειρία ήταν μοναδική και τα παιδιά έμειναν ενθουσιασμένα. 

Λίγο πριν ανεβούμε στον λόφο της Ακρόπολης

Η Ακρόπολη Αθηνών είναι βραχώδης λόφος ύψους 157 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλεως των Αθηνών. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια

Παρατηρώντας από ψηλά το Θέατρο του Ηρώδη του Αττικού.

Διαπιστώθηκε ότι ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ.. Εκεί υπήρχε συνοικισμός καθώς επρόκειτο για φυσικό οχυρό, με πρόσβαση μόνο από τη δυτική πλευρά, ενώ η επάνω επιφάνεια του λόφου ήταν αρκετά πλατιά ώστε να μπορεί να κατοικηθεί, στις πλαγιές υπήρχαν υδάτινες πηγές. 

 Το μέγαρο του τοπικού άρχοντα βρισκόταν στη θέση όπου πολλούς αιώνες αργότερα χτίστηκε το Ερέχθειο. Συν τω χρόνω ο άρχοντας του συνοικισμού της Ακρόπολης απέκτησε μεγάλη δύναμη και κάποια στιγμή ένωσε υπό την εξουσία του με ειρηνικό τρόπο ολόκληρη την Αττική με εξαίρεση την Ελευσίνα. Η παράδοση λέει ότι ο άρχοντας που ένωσε τους συνοικισμούς της Αττικής ήταν ο Θησέας

Προπύλαια

Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή. Το οικοδόμημα αυτό διαιρείται σε τρία μέρη. Στο κέντρο βρίσκεται ένα ναόσχημο μακρύ κτίσμα με ψηλό αέτωμα και όψη δωρικού ναού. Δεξιά και αριστερά από αυτό είναι χτισμένες από μία πτέρυγα που μοιάζουν με δωρικούς ναούς χωρίς αέτωμα, αλλά έχουν στέγη αετοειδή.

Τα Προπύλαια, προθάλαμος για την είσοδο στην Ακρόπολη.

Το κεντρικό οικοδόμημα είναι κάτι το μοναδικό στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Έξι κίονες δωρικού ρυθμού κοσμούν την πρόσοψη. Οι κίονες λεπταίνουν όσο προχωρούν από τη βάση προς την κορυφή. Πάνω σ’ αυτούς στηριζόταν ένα αέτωμα χωρίς διακόσμηση. Ο κύριος χώρος διαιρείται σε τρία κλίτη με δύο σειρές από ιωνικούς κίονες (τρεις σε κάθε πλευρά).

Παρθενώνας

Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και πιο επίσημο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα. Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 438 π.Χ. και κατά τα Παναθήναια του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά. Παρ' όλα αυτά οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432 π.Χ.. Είναι ναός δωρικού ρυθμού περίπτερος με οκτώ κίονες στις στενές και δεκαεπτά στις μακριές πλευρές. Οι κίονες έχουν ύψος 10,5 μ. και πάνω τους στηρίζεται ο θριγκός (επιστύλια), οι μετόπες, τα τρίγλυφα, τα γείσα και τα αετώματα. Ο σηκός ήταν χτισμένος ολόκληρος με μαρμάρινες πέτρες σε οριζόντιες σειρές και σε καθεμία στενή πλευρά είχε από έξι δωρικούς κίονες, οι οποίοι τον χώριζαν σε δύο μέρη: τον κυρίως ναό και τον οπισθόδομο. Η ζωφόρος στους τοίχους του σηκού είχε παραστάσεις της πομπής των Παναθηναίων.

Ο κυρίως ναός στο εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία μέρη· αυτό γινόταν με δύο κάθετες δωρικές κιονοστοιχίες. Το μεσαίο από τα τρία μέρη ήταν το πλατύτερο και σ' αυτό ήταν στημένο πάνω σε βάθρο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς, το οποίο ο Φειδίας είχε ολοκληρώσει και τοποθετήσει το 438 π.Χ. στη θέση του. Οι 92 μετόπες εσωτερικά ήταν ανάγλυφες και παρίσταναν διάφορα μυθολογικά θέματα: Γιγαντομαχία, Αμαζονομαχία, Κενταυρομαχία και επεισόδια από την άλωση της Τροίας.

Ερέχθειο

Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η φιλονικία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου. Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε την κατοικία του ο βασιλιάς Ερεχθέας, που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 425 και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλίμαχου και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικού ρυθμού.

Π¨ανω στον βράχο με φόντο την Ελληνική σημαία

Λίγο πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD

28η Οκτωβρίου 1940 ( Η γιορτή μας)

                                             28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

(Σε όλη τη διάρκεια της γιορτής ακούγεται μουσική υπόκρουση. Ο ήχος αυξάνεται όταν μπαίνει και όταν βγαίνει από τη σκηνή ο μαθητής που απαγγέλλει. Κατά τη διάρκεια της απαγγελίας η ένταση του ήχου είναι τέτοια που μόλις ακούγεται από τους θεατές.

Τα μουσικά κομμάτια που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι τα ορχηστρικά μέρη και το τραγούδι «Που να βρω την ψυχή μου» από το δίσκο: «Άξιον Εστί», σε μουσική του Μ. Θεοδωράκη και στίχους του Ο. Ελύτη) https://www.youtube.com/watch?v=mYjsidXHMMI

 

Αφηγητής	:	Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Ο Χίτλερ έχει καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία καθώς και ο Μουσολίνι στην Ιταλία. Και οι δυο τους έχουν επιβάλει στους λαούς τους φασιστικά, δικτατορικά καθεστώτα. ……………………………………………………………………………………………………………….. Ο Φασισμός απειλεί την ειρήνη. Τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν τον ουρανό της Ευρώπης. Ο Χίτλερ εξοπλίζεται πυρετωδώς και δημιουργεί μια φοβερή πολεμική μηχανή και το Σεπτέμβριο του 1939 επιτίθεται. ……………………………………………………………………………………………………………….. Αρχίζει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Ο αιματηρότερος πόλεμος που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι λαοί παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα! Ο γερμανικός στρατός προελαύνει. Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης πέφτουν στα χέρια του Χίτλερ.
Τραγούδι	:	Μές στον κόσμο ……………………………………………………………………………………………………………

 

Αφηγητής	:	Ξημερώματα 28 Οκτωβρίου 1940. Οι σειρήνες του πολέμου ουρλιάζουν δαιμονισμένα. Οι καμπάνες ηχούν. Πόλεμος! Η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα. Ένα ρίγος διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας. Ακούστε το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν.
Ηχητικό	:	Α΄ πολεμικό ανακοινωθέν …
Ποίημα 1o   BINTEO	:	Οκτώβρης του ’40 – Γ. Ρίτσου ( από την Γ΄ τάξη) ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Φαίνεται όμως πως ο Μουσολίνι δεν ξέρει καλή ιστορία. Δεν ξέρει πως τούτος ο λαός – ο μικρός, ο μέγας – γέννησε κι ανάθρεψε Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους, Κολοκοτρωναίους και Διάκους. Δεν ξέρει πως η ψυχή τούτου του λαού είναι αδούλωτη. Στο ψυχρό τηλεγράφημα του Μουσολίνι ο λαός μας απαντά με μια μυριόστομη, αποφασιστική κραυγή: «ΟΧΙ!». «ΟΧΙ, δε θα παραδοθούμε», «ΟΧΙ, θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε!».
Τραγούδι	:	ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Οι Έλληνες φαντάροι – ατρόμητοι, γενναίοι – μάχονται αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, αψηφώντας τα χιόνια και τη φοβερή παγωνιά. Το χέρι τους κολλημένο στο ντουφέκι, το ντουφέκι συνέχεια του χεριού τους. Ντουφέκι και κανόνι πάνω στα βουνά. Φροντίδα και αγάπη  στις πολιτείες και στα χωριά. Τίποτα δεν έμεινε στάσιμο και αμέτοχο. Παντού γοργότρεχε σ’ όλων τα κορμιά καυτό το αίμα. Η χαρά έσμιγε με τον πόνο και γίνονταν αδέρφια.
Ποίημα 2ο	:	Μάνα και γιος – Ν. Βρεττάκου ( από τη Δ΄ τάξη)
Τραγούδι	:	Μάνα μου κρύψε το σπαθί
Ποίημα 3ο	:	Ελλάδα – Γ. Ρίτσου ( από την Γ΄ και Δ΄ τάξη)
ΒΙΝΤΕΟ	:	Πορεία προς το μέτωπο … (απόσπασμα από το δίσκο «Άξιον εστί»). ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφήγηση		ΜΙΑ ΑΝΑΒΑΘΡΑ ΑΠΟ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ     Δεν ήταν μόνο οι Ιταλοί που είχε να πολεμήσει ο Έλληνας στρατιώτης το 1940. Είχε μπροστά του μια σκάλα από δυσκολίες, όπως και οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι του Σολωμού. Ήτανε τα βουνά: ……………………………………………………………………………………………………………….. …Παντού γύρω βουνά, κορφές, η μια πιο ψηλή από την άλλη, κι από κάτω παντού χαράδρες, βαθιές, σκοτεινές, βουβές – σαν έτοιμες να σε καταπιούν… Ήτανε το κρύο: ……………………………………………………………………………………………………………….. …Το κρύο ήταν φοβερό, αφάνταστο. Από το κρύο αυτές τις ώρες σου πονούσε κυριολεκτικά η ψυχή και σου ‘ρχόταν σαν μωρό να μπήξεις τα κλάματα, έτσι, χωρίς να ξέρεις κι εσύ τι ζητάς και τι θα βγάλεις μ’ αυτό… Ήτανε η λάσπη: ………………………………………………………………………………………………………………..   …Δεν είχα δει, ούτε νομίζω πως θα δω ξανά τέτοια λάσπη στη ζωή μου. Πάταγες στην αρχή ανύποπτος απάνω της και βυθιζόσουν, βυθιζόσουν, βούλιαζες ως τους αστραγάλους, ως τη μέση του ποδιού σου, ως το γόνατο… Ο πιο κοντινός σου τότε σε βοηθούσε. Κι η ίδια κατάσταση άρχιζε πάλι και πάλι σε κάθε δέκα βήματα… Ήτανε οι ατέλειωτες πορείες: ……………………………………………………………………………………………………………….. …Περπατούσα σαν αυτόματο. Φαίνεται πως είχα πια ξεπεράσει εκείνο το ακρότατο όριο από ενσυνείδητη κούραση, που ακολουθείται από μια παράξενη, απρόσμενη αναισθησία, όπου, έτσι, κάπως χωρίζεις από το κορμί σου, που το βλέπεις απλώς να περπατάει σαν μηχανή. Το μόνο βαθύτερο ένστικτο που σε κυριεύει είναι να μη μείνεις πίσω, να μη μείνεις πάση θυσία μακριά απ’ τους άλλους, έρημος στην ερημιά… Ήταν η πείνα: ……………………………………………………………………………………………………………….. …Το χωριό είχε γεμίσει ψοφίμια. Όπου κι αν πήγαινες, έβλεπες κι ένα μουλάρι πεσμένο που τα ‘χε τινάξει απ’ την πείνα ή ήταν ετοιμοθάνατο… Τη νύχτα, όσα στέκονταν ακόμα στα πόδια τους, μαζεύονταν σαν να ‘θελαν να προστατευτούν, όλα μαζί, στη μέση στο πλάτωμα και χλιμίντριζαν ζητώντας βοήθεια. Αυτή η κραυγή, μέσα στην απέραντη ασπρίλα, κάτω απ’ τον κόκκινο σαν χάλκινο ουρανό, ήταν φοβερή: νόμιζες πως φώναζε ο ίδιος ο Λιμός… Ήταν η γάγγραινα: ……………………………………………………………………………………………………………….. …Κάπου, σε κάποια στροφή… άκουσα φωνές, αντιλήφθηκα ζωηρή κίνηση. Κουβαλούσαν βιαστικά κρυοπαγημένους φαντάρους από άλλο σημείο, που είχε βομβαρδιστεί. Ξαπλωμένοι πάνω στο χιόνι, με πόδια πρησμένα, κατάμαυρα, για τα οποία δεν μπορούσαν  να διατηρούν καμία ελπίδα, παρουσίαζαν ένα θέαμα απερίγραπτης τραγικότητας. Μόλις μ’ αντίκρισαν, τα μάτια τους έλαμψαν. Δεν ήταν για να μου ζητήσουν μια οποιαδήποτε βοήθεια. Λίγο ψωμί, μια μπουκιά ψωμί έφτανε να τους αναφτερώσει, να τους ξανακάμει ανθρώπους. Είχαν πέντε μέρες χωρίς να βάλουν τίποτα στο στόμα… ………………………………………………………………………………………………………………..     Και ήτανε το πικρό βόλι του θανάτου.  Κάτω απ’ τα πέντε κέδρα, χωρίς άλλα κεριά, κείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη… μοιάζει μπαχτσές που του ‘φυγαν άξαφνα τα πουλιά, μοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιά…   (Αποσπάσματα από συγγραφείς που έζησαν από κοντά τον πόλεμο της Αλβανίας) ……………………………………………………………………………………………………………….. BINTEO
Τραγούδι	:	Ποιος τη ζωή
Ποίημα 4ο	:	Μπήκαν στα σίδερα και στη φωτιά – Γ. Ρίτσου (από το έργο του «Ρωμιοσύνη») . Από τη Δ΄ τάξη)
Ποίημα 5ο	:	Ανθ/γός της Αλβανίας – Ο. Ελύτη ( από τη Γ΄ τάξη) ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Οι Έλληνες πολέμησαν και νίκησαν! Στα αλβανικά βουνά γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα το έπος του ‘’40! Ο φασισμός του Μουσολίνι τσακίστηκε και κουρελιάστηκε στις κορφές και τα φαράγγια της Πίνδου. Τώρα το ξέρουμε πως τη νίκη την κέρδισαν απλοί χωριάτες και ξωμάχοι, χτίστες και σιδεράδες. Τα γελαστά και χαρούμενα παιδιά, φοιτητές, στρατιώτες και ανθυπολοχαγοί που όλοι τους ξέρανε καλά την ιστορία της πατρίδας μας.
Ποίημα6ο	:	Μνήμη οπλοπολυβολητή – Σ. Παυλέα ( από τη Γ  και Δ  τάξη)
		………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Όμως της Ελλάδας τα βάσανα και οι καημοί δεν έχουν τελειωμό. Νικημένος και ντροπιασμένος ο Μουσολίνι ζητάει τη βοήθεια του συμμάχου του, Χίτλερ. Ο φοβερός γερμανικός στρατός επιτίθεται από τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας. Ο Ελληνικός στρατός αντιστέκεται και πάλι γενναία, αλλά αποκαμωμένος και αποδυναμωμένος από τον πόλεμο κατά των Ιταλών αναγκάζεται να υποχωρήσει.
Ποίημα 7ο	:	Ο Θρήνος της μάνας ( από τη Γ΄ τάξη) ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Το μέτωπο καταρρέει. Η Ελλάδα στη σκλαβιά. Αρχίζει η μαύρη περίοδος της Κατοχής. Τέσσερα μαύρα χρόνια σκλαβιάς και μαρτυρίου για το λαό μας. Χιλιάδες πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία. Χιλιάδες νεκροί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Ιταλών. Όλοι θυσία στο βωμό της λευτεριάς!
Ποίημα 8ο		Διαβάτη στάσου  ( από τη Δ΄ τάξη)
		………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Μα και πάλι ο ελληνικός λαός μέσα από τα συντρίμμια του βρίσκει τη δύναμη να αντισταθεί. Στέκεται όρθος, γενναίος και περήφανος. Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις! Ο λαός ξεσηκώνεται και γράφει καινούργιο έπος, το έπος της Εθνικής Αντίστασης!
Τραγούδι	:	Θα μεγαλώσει ο θεός
Ποίημα 9ο	:	Αντίσταση – Α. Σικελιανού ( από τη Δ΄ τάξη)
Τραγούδι	:	ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Ο λαός μας αντιστέκεται και μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι η νεολαία της πατρίδας μας δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη. Οργανώνεται και πρωτοστατεί στο αγώνα για τη λευτεριά. Ακόμα και μικρά παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να επιβιώσουν μέσα στην Κατοχή και να βοηθήσουν τον αγώνα.
		………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Οι Έλληνες πολέμησαν και νίκησαν. Απορείτε γιατί τόσο λίγοι νικήσαμε; Ρωτήστε τους σωριασμένους κάλυκες όλων των διαμετρημάτων στους προμαχώνες μας. Ρωτήστε τους λόφους των σκοτωμένων μας τις καρδιές εκείνες τις ζεστές της ελευθερίας και θα σας απαντήσουν. Θα σας απαντήσουν με τη σιωπή τους καλύτερα απ’ όλα τα λαμπρά μνημεία της νίκης και τους λόγους των ρητόρων μας.
Ποίημα 10ο	:	Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος Τα Λειβαδίτης ………………………………………………………………………………………………………………..
Αφηγητής	:	Και ξημέρωσε η μέρα της λευτεριάς! Ένα παράθυρο ανοίγει ξαφνικά, δυο κορίτσια σκαρφαλώνουν πάνω στο περβάζι, βαστούν μια σημαία, θέλουν να την κρεμάσου, χαρούμενα την κυματίζουν και φωνάζουν: «Ελευθερία! Ελευθερία!» Τα ραδιόφωνα παίζουν τα εμβατήρια της νίκης. Ο έρημος δρόμος γιομίζει φωνές και σημαίες. «Είμαστε λεύτεροι, είμαστε λεύτεροι!», φωνάζει ένα ψηλόλιγνο κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά και πορεύονται και αγκαλιάζονται και χορεύουνε. Όμορφος που ‘’ναι ο κόσμος! ………………………………………………………………………………………………………………..
Ηχητικό	:
Αφηγητής	:	(χαμηλώνει η μουσική) Ανδρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατε ένδοξα, όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούνε: Τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λένε και έτσι θαυμάσιος θα είναι ο έπαινός σας. Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας. Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της λευτεριάς.
		Εθνικός ύμνος

 

 

 

 

 

Επίσκεψη στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου μας

 Λίγα λόγια για τη Δημοτική πινακοθήκη του Δήμου μας: 

Η Δημοτική Πινακοθήκη Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2015

Στοιχεία Επικοινωνίας

Ραιδεστού 32 και Π. Τσαλδάρη, 184 53 Νίκαια     Τηλ: +30 210 4913588

E-mail: pinakothiki.nikaia.rentis@gmail.com

Ωράριο Λειτουργίας για το Κοινό  

 Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή:10 π.μ. – 2 μ.μ.

Τετάρτη: 5 – 8 μ.μ.

Φέτος τιμούμε τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

 Μέρος αυτής της καταστροφής και του διωγμού ήταν και οι Αρμένιοι, ένας λαός που συνυπήρχε ειρηνικά στην περιοχή της Μικράς Ασίας και που διώχθηκε μαζί με τους Έλληνες. 

Ένα μέρος αυτών των Αρμενίων προσφύγων έφτασε και στην περιοχή της Κοκκινιάς, της σημερινής πόλης μας της Νίκαιας.

 Η πόλη μας ακόμα και σήμερα έχει έντονο το αρμένικο στοιχείο τόσο με το " Αρμένικο Σχολείο" όσο και με την Αρμένικη εκκλησία, αλλά και με πολλά επίθετα ανθρώπων που λήγουν σε - αν ( πχ Αραπιάν , Γιανγκογιάν κλπ) και θυμίζουν την καταγωγή και την κοινή πορεία αυτών των ανθρώπων με τους δικούς μας παππούδες.

Παπούδες  που εκδιώχθηκαν από την Μικρά Ασία και ήρθαν στην ηπειρωτική Ελλάδα , ιδρύωντας πόλεις όπως  τη δική μας την Νίκαια, για να συνεχίσουν τη ζωή τους. 

Λίγα λόγια για την έκθεση που παρακολουθήσαμε.

«1922. Η Ελλάδα υποδέχεται τους Αρμένιους πρόσφυγες». Έκθεση στην Πινακοθήκη Νίκαιας

Άφιξη Αρμένιων προσφύγων στο Αργοστόλι.

Έκθεση ιστορικής φωτογραφίας η οποία αφορά την αρμενική προσφυγική εγκατάσταση στην Ελλάδα και ό,τι ακολούθησε, φιλοξενείται στη Δημοτική Πινακοθήκη Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη «Ντίνος Κατσαφάνας», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η έκθεση με τίτλο «1922. Η Ελλάδα υποδέχεται τους Αρμένιους πρόσφυγες» συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη και το περιοδικό «Αρμενικά».

Η έκθεση περιλαμβάνει 130 φωτογραφίες που καλύπτουν κυρίως την περίοδο 1922-1940, καθώς επίσης εκδόσεις και εφημερίδες των αρχών του 20ού αιώνα. 

Ακολουθούν η οργάνωση των τοπικών κοινοτήτων, η δημιουργία ορφανοτροφείων, εκκλησιών και σχολείων, η ανάπτυξη του πολιτισμού και του αθλητισμού, ενώ μεγάλο βάρος δίνεται στην εκπαίδευση και στον ρόλο των ορφανοτροφείων ως κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης.

Αρμένιοι πρόσφυγες τις πρώτες ημέρες της νέας τους ζωής στη Νίκαια.

Το ενδιαφέρον του επισκέπτη θα προσελκύσουν τα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής, οι αναπαραστάσεις επαγγελμάτων, θεατρικών και μουσικών ομάδων, αθλητικών διοργανώσεων, καθώς και οι ομαδικές απεικονίσεις με διανοούμενους, λογοτέχνες και εν γένει πνευματικές προσωπικότητες της αρμενικής κοινότητας.