'Εθιμα του τόπου μας

Τα  έθιμα είναι στοιχεία της ιστορίας του λαού μας τόσο παλιά όσο και η ύπαρξή του. Αποτελούσαν για πολλά χρόνια τρόπο εκπαίδευσης αλλά και διασκέδασης.  Καλό είναι να μην χαθούν αλλά με κάθε τρόπο να τα διατηρούμε  και να συμμετέχουμε σε αυτά .  Εκπαιδεύοντας τους νεότερους  διατηρούμε την ιστορία μας και την ταυτότητά μας σαν λαός. Του Κουτρούλη ο Γάμος γίνεται κάθε χρόνο την Καθαροδευτέρα στις μία το μεσημέρι στην πλατεία σιντριβανιού της παραλίας Ο γάμος αυτός  άφησε εποχή στη Μεθώνη  επειδή το ζευγάρι περίμενε 17 χρόνια για να παντρευτεί  και επειδή  το γλέντι που ακολούθησε ήταν μοναδικό,. Το γεγονός είναι πραγματικό και συνέβη τον 14ο αιώνα. Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας ήταν ο ιππότης Ιωάννης Κουτρούλης, ο οποίος, τρελά ερωτευμένος με συμπατριώτισσά του, δε μπορούσε να τη παντρευτεί  γιατί ήταν ήδη παντρεμένη. Η γυναίκα  δεν μπορούσε να πάρει διαζύγιο γιατί δεν το επέτρεπε ο Χριστιανός Επίσκοπος της πόλης Τελικά μετά από 17 χρόνια οι δύο ερωτευμένοι, πήγαν  στον ίδιο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πήραν την άδεια και παντρεύτηκαν. Στο γλέντι που ακολούθησε ήταν φυσικό να γίνει......του "Κουτρούλη ο Γάμος" δηλαδή χαμός. Η φαντασία των οργανωτών, όσο περνούσαν τα χρόνια, δημιούργησε νέα δεδομένα και καταστάσεις που έκαναν το γάμο της εποχής εκείνης πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα. Και μέσα από την ιστορία της εποχής εκείνης γίνεται αναφορά στην εποχής μας και με έντονη σατιρική διάθεση διακωμωδούνται σημερινά γεγονότα καθώς επίσης και η νύφη με πολλά γαργαλιστικά στιχάκια.

ΧΑΡΑ

Κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τη γέννηση της Θεοτόκου. Στο χωριό μου (Στην Κελεφά Λακωνίας) σύμφωνα με μια παράδοση βρέθηκε πριν από 4 αιώνες η εικόνα της Παναγίας σε ένα σπήλαιο. Εκεί κάτοικοι της περιοχής έχτισαν το μοναστήρι της Παναγίας της  Σπηλαιώτισσας όπου σήμερα ανήκει στη δικαιοδοσία του Πανάγιου Τάφου. Το μοναστήρι είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου δίπλα σε μια απότομη χαράδρα. Το εκκλησάκι από όπου πήρε το όνομά της η Μονή είναι χτισμένο μέσα σε μια σπηλιά και γα να φτάσει κανείς εκεί κατεβαίνει 105 σκαλοπάτια σκαλισμένα μέσα στο βράχο.

Κάθε χρόνο από τις 7/9 ξεκινά το πανηγύρι και όλη νύχτα οι επισκέπτες μένουν στο μοναστήρι και ο εορτασμός ολοκληρώνεται στις 9/9. Με θρησκευτική κατάνυξη, γίνεται η λειτουργία, προσφέρονται άρτοι και ακολουθεί γεύμα με τοπικά παραδοσιακά προϊόντα.

ΒΙΚΥ

Ο τόπος μου είναι η Νίκαια και ένα έθιμο που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας είναι η περιφορά της εικόνας του Αγίου Νικολάου. Ο Άγιος Νικόλαος είναι προστάτης της πόλης μου και έχουμε μια μεγάλη και όμορφη εκκλησία  στο κέντρο της πόλης αφιερωμένη σε αυτόν. Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου που είναι η γιορτή του Αγίου Νικολάου  γίνεται μεγάλη γιορτή.  Από την παραμονή στήνεται μεγάλο πανηγύρι, Στο πανηγύρι αυτό μου αρέσει να πηγαίνω  με την οικογένειά μου, αφού έχει τόσα πολλά πράγματα, παιχνίδια και φυσικά μαλλί της γριάς που μας αρέσει και τρώμε πάντα όλοι μας. Ανήμερα της γιορτής, πηγαίνουμε το πρωί στην εκκλησία ανάβουμε κερί και περιμένουμε να γίνει η περιφορά της εικόνας. Για την περιφορά μαζεύεται πολύς κόσμος και είναι ο φυσικό αφού είναι μια μεγαλοπρεπή γιορτή. Έρχεται ο Δεσπότης και οι παπάδες φορούν τα καλά τους άμφια. Έρχονται πρόσκοποι που συνοδεύουν την ιερή εικόνα, ενώ η πάντα του ναυτικού παίζει ανάλογη μουσική. Όλη αυτή η μεγάλη πομπή γυρνάει στις γειτονιές , περνάει έξω από το σπίτι μου και μπροστά από το σχολείο μας. Αυτό είναι ένα έθιμο που με συναρπάζει, γιατί είναι γεμάτο με μυρωδιές, χρώματα, μελωδίες, εικόνες και συναισθήματα που δεν τα ζω κάθε μέρα.

ΜΑΡΙΝΑ

 Στην Ελλάδα το πέταγμα του χαρταετού είναι έθιμο της Καθαρής Δευτέρας και συγκεκριμένα  του υπαίθριου εορτασμού, τα λεγόμενα «ΚΟΥΛΟΥΜΑ»

ΑΝΝΑ

 Στον Πύργο της Ηλείας  έχουν ένα έθιμο το οποίο γίνεται κάθε τελευταία μέρα της Αποκριάς. Πετάνε μέσα στο τζάκι αυγά και όποιου το αυγό ιδρώσει αυτός θα είναι ο τυχερός

ΧΡΥΣΟΥΛΑ

Στις 8 Γενάρη , της Αγίας Δόμνας για μια μέρα οι άντρες ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού, οι γυναίκες πάνε στο σπίτι της γηραιότερης, που την ονομάζουν «Μπάμπω» και τη στολίζουν. Της προσφέρουν δώρα , μαντίλια, κάλτσες, σαπούνια και πετσέτες.

Η «Μπάμπω»  γυρνά σε όλο το χωριό  και μοιράζει καραμέλες για να είναι η χρονιά καλή και γλυκιά

Η «Μπάμπω» αντιπροσωπεύει τη φύση και τη γονιμότητα και τη γλυκαίνουν για να είναι όλο το χρόνο πλούσιες οι σοδειές.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Κάθε χρόνο μόλις αλλάξει ο χρόνος, σπάμε ένα ρόδι στη πόρτα του σπιτιού μας. Αυτό είναι ένα παλιό έθιμο το οποίο λέει ότι όσα σποράκια έχει το ρόδι τόσοι θα είναι οι πλούτοι και οι τύχες μας. Δηλαδή σπάμε το ρόδι για να έχει καλή τύχη η οικογένεια.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Ένα έθιμο της Σαλαμίνας είναι το πανηγύρι της Αγίας Όλγας στις 11 Ιουλίου. Είναι ένα μικρό εκκλησάκι σχεδόν μέσα στο δάσος και το πανηγύρι δεν είναι αρκετά μεγάλο. Το πανηγύρι αυτό φυσικά γίνεται μαζί με την λειτουργία στο μικρό εξωκλήσι . Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας γίνεται η περιφορά της εικόνας της Αγίας Όλγας. Η περιφορά είναι πολύ μεγάλη και περνάμε έξω από τα σπίτια των κατοίκων ενώ παιδάκια κρατούν το θυμιατό, εξαπτέρυγα και φαναράκια.

ΕΙΡΗΝΗ

Κάθε χρόνο στις 27 Ιουλίου του Αγίου Παντελεήμωνα γίνεται το έθιμο του «στύλου με τη σημαία». Ένας μακρύς κορμός δέντρου στερεώνεται κάθετα στην προβλήτα, ενώ στην άκρη του προς το μέρος της θάλασσας στερεώνεται η ελληνική σημαία. Στη συνέχεια ο κορμός αλείφεται με γράσο . Νικητής είναι αυτός που καταφέρνει πρώτος να περπατήσει πάνω στον κορμό και να φτάσει στη σημαία. Αυτό  το έθιμο γίνεται στο Πέραμα της Μυτιλήνης στον κόλπο της Γέρας.

ΣΟΦΙΑ

Αερόστατα στον ουρανό

Στο Λεωνίδιο το βράδυ της Ανάστασης τα παιδιά των 5 ενοριών συναγωνίζονται στο πέταγμα χρωματιστών , φωτεινών αερόστατων

ΓΙΩΡΓΟΣ

Στο χωριό μου στην Αλβανία  υπάρχουν πολλά έθιμα , ένα από αυτά είναι για τον ερχομό της Άνοιξης . Στις 13 Μαρτίου όλες οι γυναίκες του χωριού μαζεύουν χόρτα και σπανάκι. Ύστερα πάνε στο σπίτι τους και φτιάχνουν σπανακόπιτα, στη συνέχεια φτιάχνουν λουκούμια. Κατόπιν παίρνουν αυγά, βάζουν μέσα λίγα χόρτα και τα βράζουν για να γίνουν πράσινα. Το βράδυ ανάβουν φωτιά στην αυλή και αρχίζουν να χορεύουν γύρω από τη φωτιά. Τα παιδιά πηδούν κιόλας πάνω από τη φωτιά. Κρατάνε τη φωτιά αναμμένη μέχρι αργά το βράδυ. Το πρωί στις 14 Μάρτη  που είναι η ημέρα της άνοιξης, τσουγκρίζουν τα αυγά, τρώνε την σπανακόπιτα και τα λουκούμια και το μεσημέρι πάνε επίσκεψη στους γείτονες.

ΒΙΟΛΑ