Γνωριμία με μερικά από τα σπάνια ζώα που ζουν στην χώρα μας.
Δημήτρης |
Ναυσικά |
ΓΙΑΝΝΗΣ |
Άγγελος Κ. |
ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ
Η καφέ αρκούδα ή φαιά
αρκούδα ή κοινή αρκούδα (Άρκτος η άρκτος-Ursus arctos) είναι
παμφάγο θηλαστικό ζώο
και το είδος αρκούδας (ίσως το γνωστότερο) με την μεγαλύτερη γεωγραφική
εξάπλωση, που μπορεί να φτάσει σε μάζα από 170 μέχρι 300 κιλά. Υποείδος της
είναι η Αρκούδα , διάσημη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ελλάδα, η καφέ αρκούδα υπάρχει κυρίως στη δυτική και
βορειοδυτική Ελλάδα ωστόσο ο πληθυσμός της είναι περιορισμένος. Γενικότερα,
απαντάται στην Ασία, την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική και τα όρη της βόρειας Αφρικής. Έχει μεγάλο κεφάλι, μικρά αυτιά, πατούσες με γερά
νύχια και κοντή ουρά. Είναι μοναχικό ζώο. Ο ζωτικός χώρος των αρσενικών
προστατεύεται από οποιονδήποτε αντίπαλο και φτάνει τα 1.000 τετρ. χλμ. Τρέφεται
με φυτά, ψάρια, μέλι,
πτηνά και τρωκτικά. Έχει οξεία όσφρηση και ακοή, και πολύ καλή όραση. Τα
μικρά γεννιούνται τον χειμώνα, ζυγίζουν μερικές εκατοντάδες γραμμάρια και
μένουν με την μητέρα τους πάνω από δύο χρόνια.
Ο ΓΚΡΙΖΟΣ ΛΥΚΟΣ
Ο Γκρίζος λύκος (κοινά
αναφερόμενος ως λύκος) είναι σαρκοφάγο θηλαστικό της οικογενείας των Κυνιδών, της οποίας αποτελεί το μεγαλύτερο και ισχυρότερο
μέλοςΟ γκρίζος λύκος είναι, ίσως, το πλέον «πολυσυζητημένο» άγριο ζώο στον
κόσμο, με περίοπτη θέση στην μυθολογία και λαογραφία, από αρχαιοτάτων χρόνων,
καθώς και συνεχή ιστορική παρουσία στην λογοτεχνία και τις καλές τέχνες, όπως και στον
κινηματογράφο και τα σύγχρονα media. Έχει μελετηθεί διεξοδικά, είναι «διάσημος»
για την ευφυΐα του, τα ιδιαίτερα μορφολογικά και ηθολογικά του χαρακτηριστικά,
κυρίως για την διαπεραστική φωνή του και την «μυθική» κοινωνική ιεραρχία που
επικρατεί στις αγέλες που σχηματίζει, όπως και για την κορυφαία θέση που
κατέχει στην τροφική αλυσίδα των ενδιαιτημάτων του. Ωστόσο,
η σχέση του με τον άνθρωπο, είναι εκείνη που χαρακτηρίζει αυτό το -καθ’ όλα
αξιοθαύμαστο- ζώο και έχει συντελέσει στην δημιουργία μιας ιδιαίτερα
«εύθραυστης» ισορροπίας μεταξύ τους. Ο άνθρωπος «οφείλει» στον λύκο την προέλευση και δημιουργία
(sic) του σημαντικότερου κατοικίδιου ζώου της υφηλίου, του σκύλου.
ΦΩΚΙΑ
ΜΟΝΑΧΟΥΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣΑπό τα 18 είδη «γνήσιας» φώκιας που υπάρχουν σήμερα στη Γη, τα 2 είδη είναι πολύ σπάνια. Είναι οι φώκιες Monachus ή φώκιες Μοναχοί, που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και που θεωρούνται από τους επιστήμονες ως οι αρχαιότερες φώκιες του πλανήτη. Πριν από μισό αιώνα υπήρχε και ένα τρίτο είδος φώκιας Μοναχού που εξαφανίστηκε πριν προλάβουν οι άνθρωποι να το βοηθήσουν.
Τα δύο είδη Monachus που επιβιώνουν σήμερα είναι η φώκια της Μεσογείου Monachus monachus και η φώκια της Χαβάης Monachus schauinslandi. Το τρίτο είδος που εξαφανίστηκε ήταν η φώκια της Καραϊβικής Monachus tropicalis.
Η Monachus tropicalis έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους πριν από 500 περίπου χρόνια, όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο μεγάλος αυτός θαλασσοπόρος, ταξιδεύοντας προς την Αμερική, είδε για πρώτη φορά τέτοιες φώκιες να κολυμπούν στα νερά της Καραϊβικής, κοντά στην Κούβα. Το πιο πιθανό είναι να ξαφνιάστηκε βλέποντας το πόσο έμοιαζαν με τη Μεσογειακή φώκια που σίγουρα θα είχε συναντήσει στα μέχρι τότε ταξίδια του. Οι άνθρωποι, βλέποντας πόσες πολλές είναι αυτές οι φώκιες, άρχισαν να τις εξολοθρεύουν μαζικά για να τις εκμεταλλευτούν με αποτέλεσμα να τις εξαφανίσουν. Το 1952 ήταν η τελευταία φορά που είδαν τέτοιες φώκιες. Για να σιγουρευτούν μάλιστα οι επιστήμονες ότι δεν υπάρχουν πια, έκαναν το 1997 μια μεγάλη έρευνα ρωτώντας του ψαράδες της Καραϊβικής. Κανείς δεν τις έβλεπε πια.
Από τις δύο Monachus που σώζονται σήμερα εκείνη που κινδυνεύει πιο πολύ είναι η Μεσογειακή φώκια. Έχουν απομείνει μόνο 400-500 Monachus monachus και γι’ αυτό προστατεύονται αυστηρά από τις χώρες που τις φιλοξενούν.
ΤΟ ΤΣΑΚΑΛΙ
Ως τσακάλια
ονομάζονται τρία διαφορετικά είδη. Το χρυσό τσακάλι Canis aureus, το ραβδωτό τσακάλι Lupulella adusta και το τσακάλι με τη μαύρη ράχη Lupulella
mesomelas. Τα δύο τελευταία είναι συγγενικά μεταξύ τους, αλλά το πρώτο
είναι πιο συγγενικό με το λύκο, τον αφρικανικό Χρυσό λύκο, το κογιότ και τον
αιθιοπικό λύκο.[1]
Το χρυσό τσακάλι μπορούμε να το βρούμε στην Ευρώπη, και στην Ασία.
Στην Ελλάδα είναι απειλούμενο είδος[2]
και συναντάται κυρίως στην Κερκίνη, τη Χαλκιδική, τη Φωκίδα, τη Σάμο, την
Πελοπόννησο, την Αττική και στην Ανατολική Μακεδόνία και στη Θράκη, ενώ έχει
εξαφανισθεί ή είναι πολύ σπάνιο σε μέρη που ήταν κοινό πριν από λίγες
δεκαετίες. Τα δύο άλλα είδη τσακαλιών ζουν στην Υποσαχάρια Αφρική.
Ο
ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΣΟ Κορμοράνος είναι ένα διαδεδομένο θαλασσοπούλι, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο. Συναντάται σε πολλά μέρη στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική και στην Ανατολική Ακτή της Βόρειας Αμερικής, η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phalacrocorax carbo και περιλαμβάνει 6 υποείδη.
Είναι μεγάλο μαύρο πουλί, που το μήκος του κυμαίνεται στα 77-94 εκατοστά και με άνοιγμα φτερών που μπορεί να φτάσει τα 121-149 εκατοστά. Έχει μακριά ουρά και λευκό πηγούνι, ενώ τα ενήλικα άτομα την περίοδο της αναπαραγωγής αποκτούν λευκές κηλίδες στους μηρούς και λευκό φτέρωμα στο κεφάλι. Χαρακτηριστικό του κορμοράνου είναι ο κίτρινος λαιμός του που διακρίνεται εύκολα. Τα νεαρά άτομα είναι γενικότερα πιο ανοιχτόχρωμα.
Ζει συνήθως κοντά στη θάλασσα, σε λιμνοθάλασσες, λίμνες και ποτάμια. Το χειμώνα αποδημεί προς το Νότο κατά μήκος των ακτών.
ΡΑΓΙΑΝ
ΜΠΡΑΪΑΝ |
ΑΛΙΣΙΑ |
Ερευνητές: Ραγιάν, Ναυσικά, Γιάννης, Δημήτρης, Άγγελος Κ. , Οδυσσέας, Αλίσια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου