Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Κείμενα περιγραφής


  1. Πως περιγράφουμε έναν άνθρωπο.
Α. Ποιο είναι το όνομά του και η ηλικία του;
Β. με τι ασχολείται;
Γ. Ποια είναι η σχέση μας μαζί του;
Δ. Πώς είναι η εξωτερική του εμφάνιση;
Ε. Πώς είναι ο χαρακτήρας του;
ΣΤ. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας γι’ αυτό τον άνθρωπο.
-          Για να το περιγράψουμε χρησιμοποιούμε ενεστώτα και πολλά επίθετα

 

" Οι καλύτερες μου φίλες"

Οι κολλητές μου φίλες είναι η Αλίσια και η Αλεξία.
Η Αλίσια είναι 11 χρονών και μένει στην ίδια γειτονιά με μένα. Την βλέπω καθημερινά στο σχολείο και ευτυχώς είμαστε στην ίδια τάξη και όχι στο 2ο  τμήμα της ΣΤ  τάξης του σχολείου μας.
Η Αλίσια έχει μελί μάτια και τα μαλλιά της είναι μακριά καρέ με καστανό χρώμα.
Είναι λεπτή και κάπως κοντή. Αυτό όμως που μου αρέσει πιο πολύ πάνω της είναι το χαμόγελό της.
Ο χαρακτήρας της είναι λίγο περίεργος γιατί στην αρχή που τη γνώρισα ήταν ντροπαλή, αλλά τώρα είναι λίγο πιο αυθόρμητη.
Ίσως το μόνο της ελάττωμα   που έχει είναι πως είναι κλειστή σαν χαρακτήρας.
Η άλλη μου φίλη είναι η Αλεξία . Είναι 12 ετών και μένει στην ίδια γειτονιά με μας. Την βλέπω καθημερινά στο σχολείο και είναι και αυτή στο ίδιο τμήμα με μένα και την Αλίσια.
Η Αλεξία είναι ψηλή και γεματούλα, έχει μακριά καρέ μαλλιά και καστανά  μάτια.
Ο χαρακτήρας της είναι και αυτή λίγο περίεργος, γιατί μερικές φορές είναι νευρική, αλλά ορισμένες φορές έχει πάρα πολλή πλάκα.
Το ελάττωμά της είναι πως νευριάζει λίγο εύκολα , αυτό όμως που μου αρέσει πάνω της είναι ότι λέει πολλά αστεία και κάνει αστείες γκριμάτσες.
Με τις φίλες μου είμαστε μαζί από τη Β΄ τάξη και θεωρώ ότι αυτά ήταν τα καλύτερα 5 χρόνια της ζωής μου.
Δε θα ήθελα να τις χάσω στο Γυμνάσιο επειδή τις λατρεύω και κάθε φορά που είμαι στενοχωρημένη μου φτιάχνουν τη διάθεση.
ΝΑΥΣΙΚΑ

"Ο καλύτερός μου φίλος"

Ο καλύτερός μου φίλος είναι ο Νικολής και γνωριζόμαστε από μωρά. Παίζουμε κάθε Σαββατοκύριακο και πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο. Το καλύτερο όμως είναι πως μένουμε στην ίδια πολυκατοικία.
Η εξωτερική του εμφάνιση είναι κανονική, δεν είναι ούτε χοντρός, ούτε λεπτός, φοράει πάντα ένα ζευγάρι γυαλιά και ανοιχτόχρωμα ρούχα. Εκείνο που ξεχωρίζει πάνω στον Νικόλα είναι πως είναι καλόκαρδος και ιδιαίτερα έξυπνος.
Έχω πολλούς φίλους αλλά μόνο αυτόν ξεχωρίζω γιατί περνάμε τέλεια μαζί. Η μόνη φορά που είχαμε μαλώσει ήταν όταν εγώ άρχισα να νευριάζω μαζί του μόνο και μόνο επειδή έχασε ένα γκολ στη γυμναστική με αποτέλεσμα να χάσει η ομάδα μας. Σίγουρα ήμουν λίγο υπερβολικός στην αντίδρασή μου μα ευτυχώς μετά από δύο μέρες τα ξαναβρήκαμε.
Την επόμενη εβδομάδα είναι τα γενέθλιά του και γίνεται 12 ετών , θέλω λοιπόν να του κάνω το καλύτερο δώρο.
Το μόνο ελάττωμα που έχει σαν φίλος είναι ότι είναι λίγο κουτσομπόλης και θέλει να τα μαθαίνει όλα τα μυστικά μου. Πιστεύω όμως ότι τα θετικά του στοιχεία είναι περισσότερα και για αυτό δεν θέλω να τον χάσω από φίλο στο μέλλον .
ΟΔΥΣΣΕΑΣ

" Ένας γνωστός ....άγνωστος"

Ένα Σαββατοκύριακο είχα πάει στο σπίτι της γιαγιά και του παππού μου. Εκεί λοιπόν που έψαχνα να βρω ένα μπαλάκι για να παίξω , είδα ένα κουτί πολύ παλιό. Το κουτί βρισκόταν στην ντουλάπα κάτω από μερικά ρούχα. Αμέσως μου κίνησε την περιέργεια. Αρχικά το περιεργάστηκα παρά πολύ καλά εξωτερικά. Έμεινα αρκετή ώρα να το κοιτάζω γύρω- γύρω. Τελικά αποφάσισα να το ανοίξω. Μέσα είχε πολλές φωτογραφίες. Αποφάσισα να μην το αγγίξω καθόλου μέχρι να ρωτήσω κάποιον από το σπίτι. Έτρεξα στο σαλόνι όμως δεν ήταν κανείς εκεί. Η περιέργειά μου όμως ήταν μεγάλη, για αυτό πήρα τηλέφωνο τη γιαγιά μου για να την ρωτήσω πότε θα επιστρέψει στο σπίτι. Για καλή μου τύχη η γιαγιά βρισκόταν κοντά και πραγματικά μετά από λίγο μπήκε στο σπίτι. Αρχίσαμε λοιπόν μαζί να κοιτάζουμε τις φωτογραφίες. Κάποια στιγμή έμεινα με μια φωτογραφία η οποία έδειχνε εμένα μωρό και ένα αγόρι να με κρατάει στην αγκαλιά του. Το νεαρό αγόρι ήταν μελαχρινό με γαλάζια μάτια σαν του παππού μου. Ένιωσα αμέσως μια αμηχανία γιατί δίπλα μου η γιαγιά μου έβλεπε και αυτή τη φωτογραφία αλλά ήταν βουρκωμένη. Την ρώτησα γιατί έκλαιγε και μου είπε ότι ο νεαρός ήταν  ο γιος της, δηλαδή ο θείος μου.
Βούρκωσα κι εγώ γιατί ποτέ δεν είχα έναν θείο. Ρώτησα λοιπόν τη γιαγιά μου τι είχε γίνει αυτό το μελαχρινό αγόρι και τότε η γιαγιά συνεχίζοντας να είναι βουρκωμένη μου αποκάλυψε ότι το παιδί της είχε πεθάνει σε πολύ μικρή ηλικία, λίγες εβδομάδες μετά από την φωτογραφία που κρατούσαμε στα χέρια μας
ΑΛΙΣΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γιορτή για την μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου

 " ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"    1.        ΧΟΡΩΔΙΑ: ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ   ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Φτιά...