Οι Περιπέτειες του Ανα..πλα..

γυ..αλου..χα

Περιβαλλοντικό πρόγραμμα που έγινε στο χώρο του σχολείου μας με σκοπό την ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα ανακύκλωσης.

Η Γ΄ τάξη σε στιγμές αναζήτησης και δημιουργίας

Φτιάχνουμε το δικό μας παραμύθι για μια πόλη άσχημη που τελικά ομόρφυνε.

« Κάποτε υπήρχε ένας Δήμος που λεγόταν ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ .
Κανένας πολίτης δεν ενδιαφερόταν για τίποτα ούτε για την καθαριότητα της γειτονιάς, ούτε για τις ακαθαρσίες που πετάνε στο νερό και το μολύνουν , ούτε για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας
Ούτε για τη φασαρία που προκαλούν στη γειτονιάς , όπου βάζουν τα ραδιόφωνα τέρμα και μας τρελαίνουν όλους, ούτε για τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, που έχουν σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να παίξουν τα παιδιά πουθενά.
Όλοι έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει τίποτα παρά μόνο να ξαπλώσουν στο κρεβάτι τους και να βλέπουν τηλεόραση. Όλοι έλεγαν ότι φταίνε οι άλλοι, ή ότι φταίει ο Δήμαρχος ή ακόμα κάποιοι έλεγαν ότι φταίει το κράτος.
Και όλοι συμφωνούσαν μ’ αυτούς και κανείς δεν δεχόταν ότι όλοι ήταν υπεύθυνοι για την κατάντια τους.
Ξαφνικά μια μέρα κοιτάξανε έξω και είδαν από τα παράθυρά τους τη γη ξερή δίχως λουλούδια και το περιβάλλον γεμάτο σκουπίδια.. Στη άκρη του δήμου τους υπήρχε μια παραλία αλλά τώρα έμοιαζε με χωματερή γεμάτη βρομιές και σκουπίδια. Δίπλα από το δήμο κατέβαινε ένα ποτάμι το οποίο έφτανε στη θάλασσα, αλλά το ποτάμι είχε πια μαύρο νερό και από το ποτάμι ερχόταν μια απαίσια μυρωδιά. Όταν το πλησίασαν είδαν ότι από τη βρομιά τα ψάρια του ποταμού είχαν πεθάνει.
Κανείς όμως δεν έκανε τίποτα παρά μόνο γύρισαν όλοι σπίτια τους και συνέχισαν να κάνουν ότι έκαναν όλες τις άλλες μέρες.
Τα παιδιά όμως συνεννοήθηκαν μεταξύ τους , κατάλαβαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν. Έκαναν μια διαδήλωση κρατώντας πανό πάνω στο οποίο έγραφαν « θέλουμε μια καθαρή γειτονιά» Στη διαδήλωση έβλεπες παιδιά όλων των ηλικιών νήπια, παιδιά δημοτικού αλλά και μεγαλύτερα.
Οι μεγάλοι άκουσαν τα παιδιά και βγήκαν από τα σπίτια τους και μαζί με τα παιδιά πήγαν στο Δημαρχείο, όπου διαδήλωσαν για μια πόλη καθαρή, δίχως σκουπίδια.
Ύστερα από αυτό όλοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να ζήσουν άλλο έτσι. Αποφάσισαν να ενδιαφέρονται. Δούλεψαν και έφτιαξαν μια ωραία πόλη που την ονόμασαν ΟΜΟΡΦΟΥΠΟΛΗ. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»

Από την επίσκεψή μας στο Δήμο της Νίκαιας

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Έρευνα
Πώς πιστεύεται ότι θα είναι ο Δήμος μας μετά από 20 χρόνια;

Α. Αισιόδοξη πρόβλεψη
Ο δήμος μας το 2029 θα έχει πολλά δέντρα και λουλούδια. Τα αυτοκίνητα θα είναι ιπτάμενα και οι πλατείες θα έχουν γίνει πίστες για την προσγείωση των ιπτάμενων οχημάτων. Τα σπίτια και τα μαγαζιά θα είναι μεγάλα και πολύχρωμα, τα σχολεία θα είναι…. μαγικά και αντί για απλές αυλές θα έχουν τρομερούς παιδότοπους.
Τα δέντρα θα είναι πολλά και θα έχουν πολύχρωμα φύλλα, η πόλη μας θα είναι πιο καθαρή με λιγότερο καυσαέριο και θα έχει παντού κάδους ανακύκλωσης.
Οι παιδικές χαρές θα έχουν πολύπλοκα και όμορφα παιχνίδια ενώ στα περίπτερα θα πωλούνται ένα σωρό πράγματα!

Β. Απαισιόδοξη πρόβλεψη
Ο δήμος μας θα έχει πολλά αυτοκίνητα και εργοστάσια, δεν θα έχουμε πρασινάδες ούτε καν αρκετές πλατείες .
Ο πληθυσμός θα έχει αυξηθεί, επομένως θα υπάρχουν περισσότερα καυσαέρια και λιγότερη καθαριότητα!

Στο χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε να κερδίσει η πρώτη πρόβλεψη.

Νίκαια ..η πόλη μας

Η Νίκαια ή Κοκκινιά είναι προάστιο νοτιοανατολικά του Πειραιά με πληθυσμό 93,086. Βρίσκεται περίπου 8 χλμ από το κέντρο της Αθήνας και περίπου 4 χλμ από το κέντρο του Πειραιά και αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ Αθήνας και Πειραιά. Η Νίκαια ανήκει στις προσφυγικές εκείνες πόλεις που δημιουργήθηκαν μετά την μεγάλη εθνική καταστροφή του 1922. Έγινε η νέα πατρίδα των ξεριζωμένων προσφύγων της Μικράς Ασίας, που έφεραν μαζί τους μια πολιτιστική κληρονομιά 3.000 χιλιάδων χρόνων . Ο δήμος κατοικήθηκε από πρόσφυγες που κατάγονταν από διάφορα μέρη της Μικράς Ασίας και του Πόντου (Σμύρνη, Μαγνησία, Βιθυνία, Μούγλα, Τραπεζούντα κλπ) και μέχρι σήμερα διακατέχεται έντονα από το Μικρασιατικό στοιχείο.
Εναρκτήρια ημερομηνία για τη δημιουργία της Νίκαιας είναι η 18η Ιουνίου 1923, ημέρα δηλαδή που τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος της και ξεκίνησε η δημιουργία του προσφυγικού συνοικισμού που έφερε το όνομα Νέα Κοκκινιά. Η κυβέρνηση Πλαστήρα παίρνει την απόφαση να εγκαταστήσει όπως - όπως τους πρόσφυγες. Απαλλοτριώνει, λοιπόν, ένα μεγάλο μέρος της περιοχής της Κοκκινάδας για να χτίσει την Κοκκινιά. Η περιοχή αυτή εκτείνεται από το λόφο του Βώκου, διέρχεται μέσα απ’ το μικρό - μεγάλο Καραβά και φθάνει μέχρι την Παλιά Κοκκινιά. Ανεβαίνει πάνω από την οδό Λαοδικείας και κλείνει εκεί που είναι η περιοχή Χαλκηδόνας. Στη συνέχεια απαλλοτριώθηκαν κι άλλες περιοχές όπως η περιοχή όπου στήθηκαν το 1927 οι Γερμανικές Παράγκες και λίγα οικόπεδα που παραχώρησε το κράτος στο Κουτσουκάρι, το σημερινό Κορυδαλλό.
Τον Ιανουάριο του 1934 ο συνοικισμός της Νέας Κοκκινιάς, που ανήκε διοικητικά στο δήμο Πειραιά, αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητος Δήμος Νέας Κοκκινιάς, με πρώτο δήμαρχο τον Στυλιανό Κοραή, ενώ το 1940 μετονομάζεται σε Νίκαια από την ιστορική Νίκαια Βιθυνίας. Μετονομάστηκε σε Νίκαια τον Σεπτέμβριο του 1940 με το 271 Προεδρικό Διάταγμα. Μέχρι τότε ο δήμος λεγόταν Κοκκινιά. Για να αλλάξει το όνομα όμως έγινε πανελλήνιος διαγωνισμός με χρηματικά έπαθλα από τον τότε δήμαρχο Μήλιο. Στο διαγωνισμό αυτό συμμετείχαν 415 πολίτες από όλη την Ελλάδα, ακόμα και ομογενείς που έστειλαν την πρότασή τους. Μερικά από τα ονόματα που προτάθηκαν ήταν τα Τροία, Φρυγία, Βασιλειάς, Φοινίκη, Ανατολή, Τραπεζούντα κ.α.. Τελικά υπερίσχυσε το Νίκαια το οποίο είχαν προτείνει 56 άτομα. Το 1944, ήταν η τελευταία χρονιά της κατοχής στην Ελλάδα και σημαδεύτηκε από γεγονότα φρίκης, όπως σφαγές αμάχων, ολοκαυτώματα χωριών αλλά και μπλόκα και εκτελέσεις στην Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις. 17 Αυγούστου 1944 - Το πιο αιματηρό από τα μπλόκα των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Η Κοκκινιά γνώρισε την βαρβαρότητα του κατακτητή με το μπλόκο της κοκκινιάς στην πλατεία της Οσίας Ξένης
Η Νίκαια σήμερα
Ο σημερινός επισκέπτης της Νίκαιας μπορεί να επισκεφτεί διάφορα μέρη που αναδεικνύουν την πρόσφατη της ιστορία: τα προσφυγικά τετράγωνα και το ανακαινισμένο Λουτρό της πόλης (Χαμάμ) δίνουν μια εικόνα για το πως ζούσαν οι πρώτοι πρόσφυγες που την κατοίκησαν μετά το 1922. Άλλα μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφτεί είναι η «Μάντρα» και το Μουσείο για το «Μπλόκο της Κοκκινιάς», το συγκρότημα της Άρσης Βαρών, το Κατράκειο Θέατρο και ο Δημοτικός Κήπος με το Κηποθέατρο ή ο καταπράσινος λόφος της Δεξαμενής. Η

Ο Τόπος μου

Η γειτονιά μας μέσα από τα μάτια της τρίτης ... τάξης

1. Τα καταστήματα της γειτονιάς μας.

- Super market, video κλαμπ, φαρμακεία, σουβλατζίδικα, εκκλησίες, κωμμοτήρια, μανάβικα, pet shop, τράπεζες, σχολεία, καφενεία, περίπτερα, εμπορικά κέντρα, γυμναστήρια, βιβλιοπωλεία, ταβέρνες, ψαράδικα ,φούρνοι.

2. Τι λείπει από τη γειτονιά μου.

- Γήπεδα, πίστα καρτ, μουσεία, βιβλιοθήκες, παιχνιδομάγαζα, θέατρα, ζωολογικοί κήποι, παιδότοποι, κινηματογράφοι, γυμναστήρια, αστυνομικό τμήμα, νεροτσουλήθρες.

3. Τι μας αρέσει στη γειτονιά μας.

- Έχει πολλά μεταφορικά μέσα, πολλά εμπορικά μαγαζιά, πλατείες, πεδικές χαρές, είναι κοντά στο σχολείο, έχει πολλά φαρμακεία και ιατρεία και κυρίως μας αρέσει η γειτονιά μας γιατί εδώ μένουν οι φίλοι και οι στυγγενείς μας.

4. Τι δε μας αρέσει στη γειτονιά μας.

- Έχει πολλά αυτοκίνητα, πολύ φασαρία, πολλά καυσαέρια, σκουπίδια, λίγα δέντρα, δεν έχει κάδους ανακύκλωσης, έχει βρόμικους δρόμους και ελάχιστα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.

5. Γράφω για ένα πρόσφατο έργο που έγινε στη γειτονιά μου.

- Φτιάχτηκε ένα σούπερ μάρκετ, άνοιξε ένα νέο φαρμακείο ,ένα κοσμηματοπωλείο και ένα γυμναστήριο . Επίσης η ΔΕΗ έκανε κάποιο έργο σκάβοντας τους δρόμους.

6. Ένα έργο που θα' θελα να γίνει στη γειτονιά μου.

- Να γίνει ένα αθλητικό κέντρο, ένα μουσείο, κινηματογράφος και θέατρο. Επίσης θέλουμε να φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι ακι να μπουν κάδοι ανακύκλωσης παντού!!!

7. Τα προβλήματα της γειτονιάς μου.

- Τα σημαντικότερα προβλήματα στη γειτονιά μου είναι: Τα σκουπίδια, τα αδέσποτα σκυλιά, τα καυσαέρια, και η φασαρία του δρόμου. Επίσης όταν γίνεται ένα έργο τρομάζει να ολικληρωθεί με αποτέλεσμα ΄τα πεζοδρόμια να μην περπατιούνται!!!

Η τρίτη η.........

Μια καινούρια σχολική χρονιά με ιδιαιτερότητες και ελπίδες ξεκινά. Από την Τρίτη τάξη του 4ου Δημοτικού Σχολείου της Νίκαιας ευχές για δύναμη και υγεία.

Το σχολείο μου
Το όνομα του σχολείου μου: 4ο Δημοτικό σχολείο Νίκαιας

Το όνομα του δρόμου στον οποίο βρίσκεται το σχολείο μου.:Καισαρείας
Οι δρόμοι γύρω από το σχολείο μου: Βιθυνίας, Βοσπόρου, Ιωνίας

Επίσκεψη στο 2ο Γυμνάσιο της Νίκαιας

Ευχαριστούμε θερμά τη γυμνασιάρχη και τους καθηγητές του 2ου Γυμνασίου για τη θερμή υποδοχή και την ξενάγηση στους χώρους του γυμνασίου τους. Μας έδωσαν τη δυνατότητα μιας πρώτης γνωριμίας με το μελλοντικό σχολείο μας .

Παιχνίδια του χθες

«Το Κρυφτό»

Ένα παιχνίδι του χθες είναι το κρυφτό, που το έπαιζαν παλιά .
Το κρυφτό δεν έχει συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Μπορούν να παίξουν όσοι θέλουν. Το κρυφτό παίζεται συνήθως σε πλατείες ή και αυλές.
Αρχικά στο κρυφτό οι παίκτες αποφασίζουν ποιος θα τα φυλάει, σε ποια σημεία και μέχρι που θα μετρήσει. Αφού τα αποφασίσουν, το άτομο που έχουν επιλέξει να τα φυλάει , γυρνάει και αρχίζει να μετράει.
Οι παίκτες τρέχουν γρήγορα για να κρυφτούν και όταν ο παίκτης που φυλάει βγαίνει, ψάχνει καλά σε όλες τις πιθανές κρυψώνες.
Οι κανόνες του παιχνιδιού.
Ο παίκτης που τα φυλάει δεν πρέπει να κάνει ματάκι, αλλιώς μετράει από τη αρχή
Όποιον βρει τελευταίο τα φυλάει εκείνος.
Αν έρθει κάποιος και πει «φτου ξελευτερία για όλους» τότε ξαναφυλάει ο ίδιος.
Αν δεν βρει κανέναν από τους κρυμμένους τα ξαναφυλάει.

Πράγματι το κρυφτό είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι που παίζεται ως σήμερα (Εμμανουέλα)


« Το τηλεφωνάκι»

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από πολλά παιδιά , το λιγότερο τρία .
Μπορεί να παιχτεί σε οποιοδήποτε χώρο ανοιχτό ή κλειστό και δεν χρειάζεται κάποια εξαρτήματα
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής : Ο πρώτος παίχτης λέει στο αφτί του διπλανού του μια δύσκολη λέξη, αυτός με τη σειρά του την λέει κρυφά στον επόμενο. Ο τελευταίος παίχτης πρέπει να πει δυνατά τη λέξη. Αν η λέξη που θα πει είναι σωστή ο τελευταίος γίνεται πρώτος και προτείνει αυτός μια λέξη
Αν η λέξη που πει ο τελευταίος δεν είναι σωστή το παιχνίδι ξεκινά και πάλι από την αρχή.
(Νίκος)

«Κουτσό»
Σε αυτό το παιχνίδι παίζουν όσοι θέλουν. Το κουτσό παίζεται παντού σε εξωτερικό χώρο και είναι πολύ εύκολο να παιχτεί.
Το παιχνίδι αυτό για να το παίξεις χρειάζεσαι μια πέτρα για να την πετάξεις και μια κιμωλία ή κάρβουνο για να σχεδιάσεις στο έδαφος κουτάκια ( αν είναι χώμα με ένα ξυλάκι απλά χαράζεις τα κουτάκια)
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι εξής: Αυτοί πουν θα παίξουν κάνουν μια σειρά πίσω από τον πρώτο. Ο πρώτος πρέπει να πετάξει την πέτρα μέσα σε ένα κουτάκι και να πάει να την φέρει με κουτσό. Αν η πέτρα πάει στη γραμμή τότε γίνεται επανάληψη
(Χριστίνα)


«Πεντάβολο»

Παίζεται από όσους παίκτες θες, όπου θες και το μόνο που χρειάζεσαι είναι πέτρες
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Φτιάχνεις μια σειρά από πέτρες και ο παίκτης πρέπει να πετύχει τις πέτρες με τη δική του πέτρα από απόσταση 2 μέτρων περίπου.
(Γιώργος)







«Στρατιωτάκια ή αγαλματάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα»

Το παιχνίδι παίζεται από τρία παιδιά και πάνω σε εξωτερικό χώρο
Ένα παιδί τα φυλάει και κλείνει τα μάτια με την πλάτη γυρισμένη στα άλλα παιδιά. Λέει τη φράση «Στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα! Μέρα ή νύχτα;» Όσο έχει τα μάτια κλειστά τα παιδιά κινούνται. Φωνάζουν «Νύχτα» αν δεν είναι έτοιμα και «Μέρα» όταν έχουν πάρει πόζα. Όταν το παιδί που τα φυλάει ανοίξει τα μάτια του, όλοι πρέπει να μείνουν ακίνητοι. Αν κάποιος κουνηθεί , μιλήσει ή γελάσει, τα φυλάει εκείνος.
(Βασίλης)







« Αμπάριζα»

Η αμπάριζα παίζεται συνήθως σε αυλές σχολείων και μπορούν παίξουν πολλά παιδιά (περίπου 30) .Ο χώρος πρέπει να είναι χωρισμένος στα 2 και πρέπει να υπάρχει μια κολόνα (αμπάριζα) σε κάθε πλευρά.
Το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Ο ένας πρέπει να μπει χωρίς να τον πιάσουν στου αλλουνού τη πλευρά και να ακουμπήσει την αντίπαλη αμπάριζα. Άμα το καταφέρει η ομάδα του κερδίζει έναν πόντο. Όποια πλευρά μαζέψει τους πιο πολλούς πόντους κερδίζει. Εάν στην προσπάθειά σου σε πιάσουν πρέπει να πας φυλακή μέχρι να κάνει αμπάριζα κάποιος συμπαίκτης σου για να βγεις.
(Δημήτρης)


«Κλέφτες και αστυνόμοι»

Το παιχνίδι παίζεται από πολλούς παίχτες , οι οποίοι χωρίζονται σε δύο ομάδες και η μια κυνηγάει ( αστυνόμοι) ενώ οι άλλοι κρύβονται (κλέφτες)
Το παιχνίδι αυτό παίζεται σε ανοιχτό χώρο και χρειάζεται κι ένα μέρος όπου να θεωρείται ως «σπίτι» κι εκεί το κυνηγητό δεν επιτρέπεται
(Άλεξ)


«Οι βόλοι»

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από δύο παίχτες και μπορεί να παιχτεί οπουδήποτε. Χρειάζονται 6 βόλοι και παίζεται ως εξής: Τοποθετείς 4 βόλους σε μια σειρά κι έχεις εσύ και ο αντίπαλος από έναν βόλο στο χέρι. Τσουλάς τον βόλο σου από μια απόσταση που έχεις από πριν συμφωνήσει με τον αντίπαλό σου. Για να νικήσεις πρέπει να πετύχεις και τους 4 βόλους που είναι στη σειρά.
(Ηλίας)



«Στρατοπεδάκια»

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες και παίρνει η κάθε ομάδα το στρατόπεδό της
( μια περιοχή), εκεί κρύβουν κάποιο αντικείμενο μια μπλούζα ή ένα καπέλο κλπ.
Όταν οι ομάδες τελειώσουν με το κρύψιμο του αντικειμένου τότε αρχίζει το παιχνίδι. Η μια ομάδα προσπαθεί να πάει στο στρατόπεδο της άλλης και να βρει αυτό που έχουν κρύψει. Αν κάποιος παίκτης πιάσει στο στρατόπεδό του κάποιον αντίπαλο , τότε ο αντίπαλος μένει ακίνητος και πρέπει να μετρήσει μέχρι το 10 και τότε ελευθερώνεται. Όταν βρεθεί το αντικείμενο πρέπει να πάει στη πλευρά του αντίπαλου στρατοπέδου και αυτό το στρατόπεδο θα είναι ο νικητής του παιχνιδιού.

Οι κανόνες του παιχνιδιού
1 Ο αντίπαλος μπορεί να πιαστεί ακόμη κι αν είναι κάπου μακριά.
2. Οι ομάδες δεν κρυφοκοιτούν στο κρύψιμο των αντικειμένων
3. Όταν σε πιάσουν πρέπει να μείνεις ακίνητος ακόμη κι αν κρατάς το αντικείμενο.
(Αναστασία)








« Δεν περνάς κυρά Μαρία»

Το παιχνίδι παίζεται με πολλά παιδιά, σε ένα αρκετά μεγάλο χώρο. Τα παιδιά φτιάχνουν έναν κύκλο και αφήνουν έξω από τον κύκλο ένα παιδί. Το παιδί που είναι απ’ έξω είναι η «κυρά Μαρία» και δεν την αφήνουν να περάσει από τον κύκλο και να πάει στον κήπο και να κόψει βιολέτες. Τα παιδιά από τον κύκλο την ρωτούν ποια είναι η καλή του ( ή η καλή της) και σε ποιον θα δώσει τις βιολέτες.

«Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς , δεν περνάς.
Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς , περνάς.
Θε να κόψω δυο βιολέτες δεν περνώ , δεν περνώ
θε να κόψω δυο βιολέτες δεν περνώ, περνώ.
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς δεν περνάς
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς ,περνάς
Θα τις δώσω στον καλό μου δεν περνώ , δεν περνώ
Θα τις δώσω στον καλό μου δεν περνώ, περνώ.
Και ποιος είναι ο καλός σου δεν περνάς , δεν περνάς
και ποιος είναι ο καλός σου δεν περνάς , περνάς
Ο καλός μου είναι ο………… δεν περνώ, περνώ»

Το παιχνίδι παίζεται από 6 τουλάχιστο παιδιά. Ένα παιδί βγαίνει έξω και αφού απαντήσει στις ερωτήσεις των παιδιών διαλέγει ένα παιδί και στο τέλος του παιχνιδιού παίρνει τη θέση του.
(Πόπη)